TABERİ (RH.A)’İN BAKIŞ AÇISIYLA TAHA SURESİ 116. VE 120. AYET-İ KERİMELER
116- Bir zaman biz Meleklere: “Âdem’e secde edin.” demiştik. Bunun üzerine Melekler secde etti. İblis hariç. O diretti.
Hz. Âdem ve İblis kıssası. Kur’an-i Kerirn’in çeşitli surelerinde farklı yönleriyle zikredilmiştir. Mesela, Bakara, A’raf, Kehf, Sa’d ve diğer surelerde mevcuttur. Bu surede de zikredilmektedir. İblis’in, Hz. Âdem’i kıskanmasından dolayı gurura kapılıp ona saygı secdesinde bulunmadığı beyan edilmekte ve bundan sonra gelen âyetlerde de Şeytanın, Hz. Âdem’e nasıl vesvese vererek onu cennetten çıkardığı bildirilmektedir.
117- Biz Âdem’e şöyle demiştik: “Ey Âdem, şüphesiz bu İblis, senin ve hanımının düşmanıdır. Sakın sizin cennetten çıkarılmanıza vesile olmasın. Yoksa sıkıntıya düşersin. [1][122]
118- Doğrusu cennette ne acıkacaksın, ne de çıplak kalacaksın. [2][123]
119- Orada ne susayacaksin, ne de güneşin sıcağında kalacaksın.
Hz. Âdem’in sıkıntıya düşmesinden maksat, kendi el emeği ile geçinmeye mecbur kalmasıdır. Zira Hz. Âdem cennette iken, kendisi yorulmadan, Allah Teala tarafından rızıklandırılıyordu. Yeryüzüne indirilince, hayatım devam ettirmek için çalışmak zorunda kalmıştır.
Allah Teala Hz. Âdem’e, cennette kul’un içinin gıdalardan boş kalmayacağını dışının da elbisesiz çıplak bırakılmayacağını,’içinden susuzluktan yanmayacağını, dışından da güneşin hararetinden etkilenmeyeceğini bildirmiştir. Zira cennet, esenlik yurdudur. Orada insana eziyet verici herhangi bir şey yoktur. [3][124]
120- Şeytan Âdem’e vesvese vererek “Ey Âdem, sana ebedîlik ağacını ve yok olmayan bir mülkü göstereyim mi?” dedi.
Hz. Âdem’i kıskanan Şeytan ona şöyle vesvese verdi: “Ey Âdem, ben sana, meyvesinden yediğin takdirde hiç ölmeyeceğin ve yok olmayacak bir mülke sahip olacağın bir ağacı göstereyim mi?” Şeytanın bu vesvesesi sonunda Hz. Âdem ve zevcesi Havva’rsiîi ayakiûn kaydı. [4][125]