SEYYİD KUTUB’UN BAKIŞ AÇISIYLA EN’ÂM SURESİ 118. VE 121. AYETLER ARASI
BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM
Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.
118- “Eğer Allah’ın ayetlerine inanıyorsanız, O’nun adı anılarak kesilen hayvanların etlerinden yiyiniz. “
119- “Niçin Allah’ın adı anılarak kesilen hayvanların etlerinden yemiyorsunuz? Oysa Allah çaresizlik sonucu yemek zorunda kaldıklarınız dışında, size haram kıldığı etleri ayrıntılı biçimde açıkladı. Birçokları bilmeden keyfi arzularına uyarak insanları yoldan çıkarırlar. Hiç kuşkusuz Rabbin sınırı aşanları herkesten iyi bilir. “
120- “Günahın açığından da gizlisinden de sakınınız. Günah işleyenler yaptıkları günahın cezasını çekeceklerdir. “
121- “Allah’ın adı anılarak kesilmeyen hayvanların etlerinden yemeyiniz. Çünkü bu, Allah’ın yolundan sapmaktır. Şeytanlar dostlarına sizinle tartışmalarını telkin ederler. Eğer onlara uyarsanız, şüphesiz siz de müşrik olursunuz. “
Fıkıh açısından bu hükümlerin ayrıntılarına dalmadan önce, ayetin belirlediği temel itikadî ilkeleri açıklamayı son derece önemli görüyoruz.
Ayet, üzerinde Allah’ın adı anılan şeyleri yemeyi emretmektedir. Allah’ın adının anılması, yönü belirlemekte ve yönelişi sınırlandırmaktadır. Ayrıca insanların imanını, Allah’dan kaynaklanan ve kendilerine yönelik olan bu emre uymalarına bağlamaktadır:
“Eğer Allah’ın ayetlerine inanıyorsanız, O’nun adı anılarak kesilen hayvanların etlerinden yiyiniz.”
Sonra onlara, neden Allah’ın adı anılarak kesilen hayvanların etlerini yemekten kaçındıkları sorulmaktadır. Oysa Allah bunları helâl kılmıştır. Ayrıca zor durumda kaldıkları sürece yemeyecekleri haram etleri de açıklamıştır. Dolayısıyla bu açıklamayla beraber, bunların helâl ya da haram oluşu, yenmeleri ya da bırakılmaları konusunda söylenecek her şey bitmiştir.
“Niçin Allah’ın adı anılarak kesilen hayvanların etlerinden yemiyorsunuz? Oysa Allah, çaresizlik sonucu yemek zorunda kaldıklarınız dışında, size haram kıldığı etleri ayrıntılı biçimde açıkladı…”
Bu ayetler o günkü ortamda rastlanan fiili bir durumu dile getirdiğine göre -nitekim müşrikler Allah’ın helâl kıldığı bazı hayvanların etlerini yemekten kaçınıyor, haram kıldığı bazı hayvanların etlerini de yiyorlardı. Üstelik bunun Allah’ın hükmü olduğunu ileri sürüyorlardı- ayetlerin akışı, Allah’a iftira ederek birtakım hükümler koyanların durumunu açıklamaktadır. Buna göre bunlar hiçbir bilgiye, hiçbir dayanağa uymaksızın keyfi arzularına göre hüküm koymaktadırlar. Kendi kendilerine uydurdukları bu hükümlerle insanları saptırmaktadırlar. Birer kul oldukları halde ilâhlığın özelliklerini iddia etmekle Allah’ın ilâhlığına ve hakimiyetine tecavüz etmektedirler:
“Birçokları bilmeden keyfi arzularına uyarak insanları yoldan çıkarırlar. Hiç kuşkusuz Rabbin sınırı aşanları herkesten iyi bilir.”
Aynı zamanda yüce Allah, gizli-açık tüm günahları terk etmelerini emretmektedir. Keyfi arzularına uyarak ve bilgisizce insanları saptırmaya çalışmaları, Allah katından gelmeyen yasalara onları yüklemeleri, sonra da bunlar Allah’ın şeriatıdır demeleri bu günahlar arasındadır. Bu arada işledikleri günahın sonucundan da sakındırmaktadır onları.
“Günahın açığından da gizlisinden de sakınınız. Günah işleyenler yaptıkları günahın cezasını çekeceklerdir.”
Ardından müşriklerin, Allah’ın adını anmadan üzerlerine tanrılarının adlarını anarak kestikleri ya da kumar için kesip fal oklarıyla bölüştükleri veya haramlığı konusunda müslümanlarla tartıştıkları murdar hayvanların etlerini yemeleri yasaklanmaktadır. Müşriklere göre murdar hayvanı Allah kesmiştir. O halde elleriyle kestikleri hâyvanların etlerini yedikleri halde müslümanlar neden Allah’ın kestiğini yemiyorlardı? Bu, her cahiliye toplumunda rastlanan saçma ve tutarsız cahiliye düşüncelerden biridir. Aynı zamanda bu, ayetlerin işaret ettiği kesilmiş hayvanlar konusunda müslümanlarla tartışmaları için -insan ve cin- şeytanlarının yardakçılarına fısıldadıkları bir vesvesedir.
“Allah’ın adı anılarak kesilmeyen hayvanların etlerinden yemeyiniz. Çünkü bu, Allah’ın yolundan sapmaktır. Şeytanlar dostlarına sizinle tartışmalarını telkin ederler. Eğer onlara uyarsanız, şüphesiz siz de müşrik olursunuz.”
Bu dinde hakimiyet, itaat ve uyma konusunda gösterilen kesinliği ve açıklığı iyice kavrayabilmemiz için son açıklamanın önünde biraz duralım.
Bir müslümanın Allah’ın şeriatından kaynaklanmaksızın, hakimiyeti tek başına O’na özgü kılmaya dayanmaksızın herhangi bir insanın koyduğu en ufak bir hükme uyması… Bu ufak noktada müslümanın ona uyması kendisini Allah’a teslim olmuşluktan (müslümanlıktan) çıkarıp O’na ortak koşmuşluk (müşriklik) konumuna getireceğini Kur’an ayeti kesin ve net bir şekilde ifade etmektedir.
Bu konuda İbn-i Kesir şöyle diyor:
“Yüce Allah’ın şu sözüne gelince: “Eğer onlara uyarsanız şüphesiz siz de müşrik olursunuz.” Yani siz Allah’ın size emrettiği şeylerden ve sizin için belirlediği şeriatından sapıp, ondan başkasının sözüne uyarsanız ve başkasını O’na tercih ederseniz şirktir. Tıpkı şu sözünde belirlediği gibi: “Din bilginlerini ve ruhbanlarını Allah’dan başka Rabbler edindiler.” (Tevbe Suresi: 31)
Tirmizi ayetin tefsirinde Adiy b. Hatem’den şöyle rivayet etmektedir; Adiy, Resulullah’a şöyle dediğini anlatır:
-Ya Resulullah onlar din bilginlerine ve ruhbanlarına ibadet etmiyor, dedim. Resulullah:
-Evet, ibadet ediyorlar. Din bilginleri ve ruhbanlar haram şeyleri onlara helâl, helâl şeyleri de haram kıldılar. Onlar da bunlara uydular. İşte bu durum sonucu, onlara ibadet ediyorlar demektir, buyurdu.
Aynı şekilde İbn-i Kesir, “Din bilginlerini ve ruhbanlarını Allah’dan başka Rabbler edindiler” ayeti hakkında Süddi’den şu sözleri nakleder:
“Adamların öğütlerine uyup Allah’ın kitabını kulak ardı ettiler, bu yüzden yüce Allah, “Oysa bir tek ilaha kulluk etmekten başka bir şeyle emr olunmamışlardı” buyurmuştur. Yani haram kıldığı şey haram olan, helâl kıldığı şey helâl olan, şeriatına uyulan ve hükmü uygulanan bir tek ilâh…
Bunlar Süddi’nin dedikleri onlar da İbn-i Kesir’in… Her ikisi de Kur’an ayetinin ve aynı şekilde peygamberin tefsirinin kesin, net ve açıklığına dayanarak; küçük bir ayrıntıda da olsa, bir insanın kendi kendine koyduğu bir şeriata uymasının açık ve kesin bir şekilde müşrik olmasına neden olacağını belirtmektedir. Şayet bu adam müslüman olur da böyle bir davranışta bulunursa, İslâmdan çıkıp, şirke girmiş demektir. Allah’dan başkasına başvurduğu, O’ndan başkasına itaat ettiği sürece diliyle, “Allah’dan başka ilâh bulunmadığına tanıklık ederim = Eşhedû en lâ ilâhe illellah” demesinin hiçbir değeri yoktur.
Bu kesin açıklamaların ışığında yeryüzünün bugünkü durumuna baktığımızda, cahiliye ve şirk tarafından sarıldığını görürüz. İlâhlık özelliklerini iddia eden yeryüzü Rabblerine karşı çıkıp da zorlama sınırları dışında onların hiçbir yasalarını ve hükümlerini kabul etmeyen Allah’ın koruduğu kimselerin dışında, cahiliye ve şirkten başka bir şey bulunmadığını anlarız.
“Allah’ın adı anılarak kesilmeyen hayvanların etlerinden yemeyiniz. Çünkü bu, Allah’ın yolundan sapmaktır” ayetinden çıkarılan fıkhî hükümlere gelince; Allah’ın adının anılması ve anılmaması durumunda helâl ya da haram olan kesilmiş hayvanlara ilişkin hükümleri İbn-i Kesir tefsirinde şöyle özetlemektedir:
“Kesen kişi müslüman da olsa, Allah’ın adı anılmadan kesilen hayvanın helâl olmayacağını ileri sürenler bu ayeti kanıt göstermektedirler.”
İmamlar- (Allah’ın rahmeti üzerlerine olsun) bu konuda üç ayrı görüş ileri sürmüşler;
1) Kimisi; Allah’ın adı ister bilerek, ister unutularak terkedilmiş olsun bu şekilde kesilen bir hayvanın helâl olmayacağını kabul etmiştir İbn-i Ömer’den, kölesi Nafi’den, Amir eş-Şa’bî’den ve Muhammed b. Sirin’den bu şekilde rivayet edilmiştir İmam Malik’den, Ahmed b. Hanbel’den de aynı rivayet vardır. İbn-i Hanbel’in ilk kuşak ve son kuşak bazı arkadaşları bu rivayeti desteklemiştir. Ebu Sevr ve Davud ez-Zahirî’nin tercihi de budur. Bu kuşak Şafiî fıkıhçılarından olan Ebul Futûh Muhammed b. Muhammed b. Ali et-Taî “el-Erbain” adlı kitabında bu görüşü tercih etmiştir. Bu görüşlerine hem bu ayeti hem de av ayetini delil getirmişlerdir.
“Onların sizin için tuttuklarından yiyin ve üzerinde Allah’ın adını anın.” (Maide Suresi: 4) Sonra bu görüş “Çünkü bu Allah’ın yolundan sapmaktır” ifadesiyle de güçlendirilmiş oluyor. Buradaki zamir yeme eylemine dönüktür denmiştir. Kimine göre de bu Allah’dan başkası için kesilen hayvana dönüktür. Ayrıca bu görüş Adiy b. Hatem ve Ebu Sa’lebe’nin hadisleri gibi hayvanın kesimi ve av esnasında Allah’ın adının anılmasını emreden hadislerle desteklenmektedir. “Eğitilmiş köpeğini salarken Allah’ın adını anmışsan yakaladığını ye.” (Buhari, Müslim) Rafî b. Hadic’in hadisi de şöyle: “Allah’ın adı anılıp da kanı akıtılanı yiyiniz.” (Buhari, Müslim)
2) Bu konudaki ikinci görüşe gelince; bunlara göre Allah’ın adının anılması zorunlu değildir. Sadece hoş karşılanan (müstehap) bir durumdur. Gerek bilerek, gerek unutarak bunun terkedilmesi hiçbir zarar vermez. İmam Şafiî (Allah’ın rahmeti üzerine olsun) ve tüm arkadaşları bu görüşü kabul etmiştir. Hanbel’in İmam Ahmed’den naklettiği bir rivayet de bu doğrultudadır. İmam Malik’den de böyle bir rivayet gelmiştir. Eşheb b. Abdülaziz buna ilişkin bir açıklamayı İmam Malik’in arkadaşlarından nakleder. İbni Abbas, Ebu Hureyre, Ata b. Ebu Rabah’dan da benzer sözler anlatılmıştır. En doğrusunu Allah bilir.
İmam Şafiî, “Allah’ın adı anılarak kesilmeyen hayvanların etlerinden yemeyiniz. Çünkü bu, Allah’ın yolundan sapmaktır” ayetinin Allah’dan başkası için kesilen hayvanlara ilişkin olduğu görüşündedir. Nitekim, Sapıkça Allah’dan başkası adına boğazlanan hayvanlardan…” (En’am Suresi: 145) söz edilmektedir. İbn-i Cureyc Ata’dan şöyle nakleder: “Allah’ın adı anılarak kesilmeyen hayvanların etlerinden yemeyiniz” ayetiyle, Kureyş’in putlar adına kestiği ve Mecusiler’in (ateşe tapanların) kestikleri hayvanların yenmesi yasaklanmıştır. İmam Şafiî’nin benimsediği sağlam görüş budur.
“Allah’ın adı anılmayarak kesilen, hayvanların etlerinden yemeyiniz” ayeti hakkında İbn-i Ebu Hatem şöyle der: Bize babam anlattı, bize Yahya b. Muğire aktardı, bize Cerir, Ata’dan, o da Sa’d b. Cübeyr’den İbn-i Abbas’dan şöyle nakletti: Burada kastedilen murdar hayvandır. Ebu Davud’un mursel hadis olarak aktardığı ve Sevr b. Yezid’in, Ebu Hatem b. Habban’ın “güvenilir kişiler” kitabında anlattığı tabiinden biri olan Süveyd b. Meymun’un kölesi Salt ve sûdîsî’den rivayet ettiği hadis bu görüşe kanıt gösterilmiştir. Resulullah şöyle buyurmuştur! İster Allah’ın adını ansın ister anmasın müslümanın kestiği hayvan helâldir. Çünkü müslüman andığı zaman Allah’dan başkasının adını anınız.” Bu mursel hadis, Darekutni’nin İbn-i Abbas’dan rivayet ettiği hadisi destekler mahiyettedir: “Bir müslümanın kestiği, üzerinde Allah’ın adı anılmamış olsa bile yensin. Çünkü müslüman mutlaka Allah’ın isimlerinden birini kişiliğiyle yansıtır.”
3) Üçüncü görüş: Hayvan kesilirken unutarak besmeleyi terketmek zarar vermez, ancak bilerek terkedildiğinde hayvanın yenmesi helâl değildir. İmam Malik’in ve Ahmed b. Hanbel’in bilinen görüşleri budur. Ebu Hanife ve arkadaşlarının İshak b. Raheveyh’in görüşleri de bu doğrultudadır. Hz. Ali, İbn-i Abbas, Sa’d b. Museyyeb, Ata, Tavûs, Hasan Basrî, Ebu Malik, Abdurrahman b. Ebu Leylâ, Ca’fer b. Muhammed ve Rabia b. Ebu Abdurrahman’dan bu görüş anlatılmıştır.
İbn-i Cerir şöyle der: “Bu ayet hakkında bilginler arasında görüş ayrılıkları vardır; acaba ayetin içerdiği hükümden herhangi bir şey neshedildi mi? Yoksa böyle bir şey söz konusu değil mi diye?.. Kimisi, hiçbir şey neshedilmemiştir, belirlediği tüm hususlar muhkemdir, demiştir. Mücahid ve alimlerin geneli bu görüştedir. İbn-i Ahmed Yalıya b. Vazıh’dan, o da Hüseyin b. Vakid’den o da İkrime ve Hasan Basri’den şöyle rivayet eder: İkrime ve Hasan Basri şöyle demişler: Yüce Allah, “Eğer Allah’ın ayetlerine inanıyorsanız, O’nun adı anılarak kesilen hayvanların etlerinden yiyiniz.” buyurmuştur, sonra da “Allah’ın adı anılmayarak kesilen hayvanların etlerinden yemeyiniz. Çünkü bu, Allah’ın yolundan sapmaktır” buyurmuştur, ardından aşağıdaki ayette bu ayeti neshetmiş ve konuyu bu hükmün dışında tutmuştur; “Kendilerine kitap verilenlerin yiyecekleri size helâldir, sizin yiyecekleriniz de onlara helâldir.” (Maide Suresi: 5) Ebu Hatem, bâna Abbas b. Velid b. Yezid anlattı; bize Muhammed b. Şuayb nakletti; bana Nu’man -yani İbn-i Münzir- İbn-i Nekhûl’den şöyle haber verdi: Yüce Allah, “Allah’ın adı anılmayarak kesilen hayvanların etlerinden yemeyiniz” buyurdu. Sonra bunu neshetti, müslümanlara acıyıp şöyle buyurdu: “Bugün size temiz olan şeyler helâl kılındı. Kendilerine kitap verilenlerin yiyecekleri size helâldir” diye yukarıdaki ayeti neshetti. Böylece kitap ehlinin yiyeceklerini helâl kıldı. Sonra İbn-i Cerir diyor ki; doğrusu, ehli kitabın yiyeceklerinin helâl oluşuyla, üzerinde Allah’ın adı anılmadan kesilen hayvanların haram oluşu arasında bir çelişki söz konusu değildir. İbn-i Cerir’in bu sözü doğrudur. Bu ayetin neshedildiğini söyleyen kimi selef (ilk kuşak) fıkıhçılarının amacı da konuyu özelleştirmekdir. En iyisini yüce Allah bilir… “İbn-i Kesir’den yaptığımız alıntı sona erdi.”
ÖLÜ VE DİRİ
Bundan sonra, küfür ve imanın özelliklerine, her şehirde büyüklenenlerin tuzaklar kuran suçlular olmasını gerektiren Allah’ın kaderine, büyüklenen bu suçluların içinde depreşip duran ve onları İslâm’a girmekten alıkoyan kibirlerine değinen detaylı bir bölüm yer alıyor. Bölüm, yüce Allah’ın kendisine göğüsleri açtığı imanın ve gönülleri daralttığı, nefesleri sıkıp zorlaştırdığı küfrün durumuna ilişkin göz kamaştırıcı gerçek bir tasvirle son buluyor. Bölümün tümü, uygulamaya ilişkin ayrıntının temel kurala bağlanması gibi, kesilen hayvanların helâl ve haramlığı konusuna bağlanıyor. Ayrıca bu ayrıntının köklülüğüne ve büyük temele olan güçlü ilgisine de işaret etmektedir.