EBU’L A’LÂ MEVDUDİ’NİN BAKIŞ AÇISIYLA KEHF SURESİ 99. VE 102. AYETLER ARASI

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

99- Biz o gün,(73) bir kısmını bir kısmı içinde dalgalanırcasına bırakıvermişiz. Sur’a da üfürülmüştür, artık onların tümünü bir arada toparlamışız.
100- Ve o gün, cehennemi, küfre sapanlara tam bir sunuşla sunmuşuz.
101- Ki onlar, beni zikretme (konusun) da gözleri bir perde içindeydi, (Kur’an’ı) dinlemeye katlanamazlardı.
102- Küfre sapanlar,(74) beni bırakıp kullarımı veliler edindiklerini mi sandılar?(75) Gerçekten biz cehennemi kâfirler için bir durak olarak hazırlamışız.

AÇIKLAMA

73. “O gün”: “Kıyamet Günü”, Zü’l-Karneyn’in “Rabbinin va”di” diye değindiği ahiret hayatı ile ilgili konunun devamı olarak Kur’an 99-101. ayetleri eklemiştir.
74. Bu, tüm surenin sonucudur ve sadece Zü’l-Karneyn kıssası ile değil aynı zamanda surenin tüm olarak ana fikri ile ilgilidir. Bu ana fikir surenin başında (1-8. ayetler) bildirilmişti: Peygamber (s.a) kavmini 1) Şirkten vazgeçip Tevhid’e uymaya, 2) Dünyaya tapmaktan vazgeçip ahirete inanmaya davet etmişti. Fakat zenginlikleri ve servetleri ile öğünen kavminin önde gelenleri sadece onun davetini kabul etmemekle kalmadılar, aynı zamanda onun davetini kabul eden salih insanları da alaya aldılar ve onlara işkence yaptılar. Bu bölümde aynı konuları ele alır ve müşriklerin Peygamber’i (s.a) sınamak için sordukları bu üç kıssadan mükemmel bir şekilde yararlanır.
75. Yani, “Tüm bunları duyduktan sonra hâlâ bu küstahlıkta ısrar mı ediyorlar ve tutumlarının kendileri için yararlı olacağını mı sanıyorlar?”