GÜNÜN AYET VE HADİSİ
GÜNÜN AYETİ
وَمَنْ يُهَاجِرْ ف۪ي سَب۪يلِ اللّٰهِ يَجِدْ فِي الْاَرْضِ مُرَاغَماً كَث۪يراً وَسَعَةًۜ وَمَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِه۪ مُهَاجِراً اِلَى اللّٰهِ وَرَسُولِه۪ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ اَجْرُهُ عَلَى اللّٰهِۜ وَكَانَ اللّٰهُ غَفُوراً رَح۪يماً۟
“Allah yolunda hicret eden, yeryüzünde barınacak çok yer de bulur, genişlik (ve bolluk) da. Allah’a ve Resûlü’ne hicret etmek üzere evinden çıkan, sonra kendisine ölüm gelen kişinin ecri şüphesiz Allah’a düşmüştür. Allah, bağışlayıcıdır, esirgeyicidir.’“
(Nisa Suresi 100. Ayet)
GÜNÜN HADİSİ
105-…….İbn Şihâb şöyle dedi: Bana Urve ibnu’z-Zubeyr haber verdi ki, Peygamber’in zevcesi Âişe (R.A.) şöyle demiştir: Ben babamla anamın İslâm Dîni’ni dîn edinmiş hâllerinden başka bir hâlde yaşadıklarını hiç hatırlamadım. O zamanlarda bir günümüz geçmezdi ki, o günde gündüzün iki tarafında sabah ve akşam vakitlerinde Rasûlullah (Sav) bize gelmemiş olsun… Bir gün biz zeval vaktinin ilk saatinde (yânî en sıcak zamanda) Ebû Bekr’in evinde oturuyorduk. Ev halkından biri:
— İşte Rasûlullah! Bize gelmesi âdeti olmayan bir saatte geliyor, dedi.
Ebû Bekr de:
— O’nu bu saatte ancak mühim bir iş getirmiştir! dedi.
(Âişe dedi ki: Rasûlullah geldi, izin istedi, buyurun denildi, içeri girdi) ve:
— “Bana (Mekke’den Medine’ye) çıkmam hususunda izin verilmiştir” buyurdu
(KİTABU’L EDEB – BUHARİ – 105. HADİS)