وَاِذْ قَالَ مُوسٰى لِقَوْمِهٖ يَا قَوْمِ اِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ اَنْفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُٓوا اِلٰى بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُٓوا اَنْفُسَكُمْؕ ذٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بَارِئِكُمْؕ فَتَابَ عَلَيْكُمْؕ اِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحٖيمُ

GÜNÜN HADİSİ

120.-… Rıb’î ibn Hırâş şöyle demiştir: Ukbe ibn Amr, Hu­zeyfe’ye:

— Sen bize Rasûlullah’tan işittiğin şeyleri tahdîs etmez misin? dedi.

Huzeyfe de şöyle dedi:

— Ben Rasûlullah’tan işittim, şöyle buyuruyordu: “Deccâl çık­tığı zaman beraberinde bir su, bir de ateş bulunacaktır. Amma in­sanların ateş olarak gördükleri şeye gelince, o, soğuk bir sudur. Amma insanların soğuk bir su olduğunu görecekleri şey ise, işte o, yakıcı bir ateştir. Sizlerden her kim Deccâl’in çıkması zamanına erişirse, ateş suretinde göreceği şeyin tarafında bulunsun. Çünkü o, tatlı soğuk bir sudur”.

Yine Huzeyfe şöyle dedi:

— Ve ben Rasûlullah’tan işittim, şöyle buyuruyordu: “Sizden evvel geçen ümmetlerden bir kişi vardı. Onun ruhunu almak için ölüm meleği ona geldi (ve ruhunu alıp gitti, diriltildiğinde) ona:

— Dünyâda bir hayır işledin mi? diye soruldu.

O da:

— Bir hayır işlediğimi bilmiyorum, dedi. Ona:

— İyi. düşün! denildi. Oda:

— Ben (ömrümde) hiçbir hayır işlediğimi bilmiyorum. Ancak şu var ki, ben dünyâda insanlarla alışveriş yapardım da, alacaklarımı toplardım. Hâli vakti yerinde olan borçluya va’de verirdim. Fakır borçluya da borcunu bağışlardım, dedi.

Bunun üzerine Allah o kimseyi cennete girdirdi”. Ve yine Huzeyfe şöyle dedi:

— Ben yine Rasülullah’tan işittim, şöyle buyuruyordu: “(Siz­den evvelki ümmetler içinde) bir kişiye ölüm gelip çatmıştı. O, ha­yâttan ümidini kesince ailesine şöyle vasiyet etti:

— Ben öldüğümde birçok odun toplayınız. Bu yığını bir ateşle tutuşturup yakınız (ve beni bu ateşe atınız). Ateş benim etimi yiyip de kemiğime ulaşıncaya kadar bırakınız. Kemiğimi yakınca bu yan­mış kemikleri alınız, onu döğüp un yapınız. Sonra rüzgârı şiddetli bir günü bekleyiniz. Ve (bu unu fırtınalı günde) deniz içine savurunuz.

Aile halkı bu vasiyetin gereğini yaptılar. Fakat Allah onun zer­relerini topladı da ona:

— Niçin böyle yaptın? diye sordu. O kışı:

— Ben Sen ‘den korktuğumdan dolayı böyle yaptım, diye cevâb verdi.

Bunun üzerine Allah onu mağfiret eyledi.”

Râvî Ukbe ibn Âmr, Huzeyfe’ye:

— Ben de RasûIuIIah(S.A.V)’tan işittim; bu hadîsi söylüyordu. O va­siyet eden kişi bir kefen soyucu idi, demiştir

(KİTABU’L ENBİYA – BUHARİ – 120. HADİS)