SEYYİD KUTUB’UN (RH.A.) BAKIŞ AÇISIYLA ENBİYA SURESİ 42. ve 43. AYET

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

42- De ki; “Gece-gündüz sizi `Rahman’ olan Allah’ın azabından kim koruyabilir?” Fakat onlar Rabb’lerini hatırlamaya yanaşmıyorlar.

43- Yoksa onların, kendilerini koruyacak bizim dışımızda başka ilahları mı var? O sözde ilahlar kendilerine bile yardım edecek güçte olmadıkları gibi bizden de destek göremezler.

Gece gündüz herkesi koruyan Allah’dır. En büyük rahmet onun sıfatıdır. O’nun dışında bir gözetici, bir koruyucu yoktur. Sor onlara: O’nun dışında bir koruyucuları var mı?..

Bu soru olumsuzluk içermektedir. Allah’ın kitabından, onun mesajından habersiz oluşlarını kınama amaçlı bir sorudur. Oysa gece-gündüz onları koruyan Allah’dır. O’nun dışında bir gözeticileri yoktur.

“Fakat onlar Rabb’lerini hatırlamaya yanaşmıyorlar.”

Bu sefer soru onlara déğişik bir üslupla yöneltilmektedir:

“Yoksa onların, kendilerini koruyacak bizim dışımızda başka ilahları mı var?”

Şu halde onları koruyan gözeten bu tanrılar mıdır? Kesinlikle hayır. Çünkü bu düzmece tanrılar “Kendilerine bile yardım edecek güçte değildirler.” Onlar şu halde başkasına hiç yardım edemezler.

“Bizden de destek göremezler.”

Dolayısıyla ilahi gücün dostluğundan güç kazanamazlar. Nitekim Harun ve Musa peygamberler -selâm üzerlerine olsun- güçlerini oradan almışlardı. Yüce Allah onlara şöyle seslenmişti.

“Ben sizinle beraberim, hem duyarım hem görürüm.” (Taha Suresi, 46)

Bu düzmece tanrılar kendilerinden kaynaklanan bir güçten yoksundurlar. Ondan güç almalarını sağlayan Allah’la bir bağları yoktur. Şu halde bu düzmece tanrılar zavallının zavallısıdırlar.

Müşriklerin inançlarının saçmalığını, mantık ve kanıttan yoksunluğunu ortaya koyan bu alaylı tartışmanın ardından ayetlerin akışı tartışmaların kaynağını ifade ediyor. İnatçılıklarının nedenini ortaya koyuyor. Sonra kalpleri titreten bir uyarı ile vicdanlarına dokunuyor. Bu uyarı, kudret elinin faaliyetlerini düşünmeye yöneltiyor onları. Kudret elinin yeryüzünde galip gelenlerin ayaklarının altındaki toprağı dürdüğünü, yavaş yavaş onları dar bir alana sıkıştırdığını, ufacık bir parçada yalnızlığa ittiğini, geniş toprak parçalarına, caydırıcılığa ve egemenliğe sahipken, onları köşelerine çekilmeye zorladığını vurgulamaktadır.