كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللّٰهُ لَكُمْ اٰيَاتِهٖ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَࣖ

GÜNÜN HADİSİ

151-….Bize Yahya ibn Kazaa tahdîs etti. Bize İbrâhîm ibn Sa’d, ez-Zuhrî’den; o da Âmir ibn Sa’d ibn Mâlik’ten tahdîs etti ki, babası Sa’d ibn Ebî Vakkaas (R) şöyle demiştir; Veda Haccı yılı Mekke’de tutulduğum ve ölüme yaklaştığım şiddetli bir hastalığımda Peygamber (S) beni ziyaret etti. Ben:

— Yâ Rasûlallah! Bendeki bu hastalık, görmekte olduğun şu de­receye ulaştı. Ben mal sahibiyim. Bana bir tek kızımdan başka vâris olacak kimse yoktur. Buna göre ben malımın üçte ikisini sadaka ya­payım mı? diye sordum.

Rasûlullah:

— “Hayır (sadaka etme)’* buyurdu. Râvî dedi ki: Ben:

— Yarısını sadaka yapayım mı? dedim. Rasûlullah:

— “Hayır” buyurdu da şöyle devam etti: “Üçte bir (sana sada­ka yapman için yeter) yâ Sa’d! Üçte bir de çoktur. Çünkü senin ken-

di zürriyetini zengin bırakman, onları muhtaç ve insanlara el açar bir vaziyette bırakmandan hayırlıdır” buyurdu.

(el-Buhârî’nin şeyhi olan) Ahmed ibn Yûnus, İbrâhîm ibn Sa’d-dan: “Senin kendi zürriyetini…” (diğer tarîkte de “Kendi vârisleri­ni…”) şeklinde söylemiştir.

— “Sen Allah cihetini, yânı rızâsını aramak için yapacağın her bir sadakaya mukaabil, Allah muhakkak senin ücretini verecektir. Hattâ (yemek yerken) eşin olan kadının ağzı içine koyacağın lokma­dan da sevâb alacaksın” buyurdu.

Yine ben:

— Yâ Rasûlallah! (Siz Medîne’ye döneceksiniz de) ben arkadaş­larımdan geriye mi bırakılacağım? diye sordum.

O:

— “Sen bizden asla geride bırakılmayacaksın. Şayet sen Mek­ke ‘de kalır da A ilah cihetini isteyerek iyi amel yaparsan, elbette o ame­lin sebebiyle bir derece ve yükseklik artırması yapmış olursun. Ve ben öyle ümîd ediyorum ki, sen (ömrün uzatılmak suretiyle) hayâtta so­na bırakılacaksın. Hattâ seninle birtakım kavimler yararlanacak, di­ğer birtakımları da senden zarar göreceklerdir. Yâ Allah! Sahâbîleri-min (Mekke’den Medîne’ye) hicretlerini tamamlat Onları topukları üzerinde geriye döndürme!” buyurdu.

(Bunun üzerine Sa’d ibn Ebî Vakkaas şöyle demiştir:)

— Lâkin hâli kötü olan, Sa’d ibn Havle’dir. (Kendisinden hic­ret etmiş olduğu) Mekke’de ölmüş olmasından dolayı, Rasûluliah ona çok acır, kederlenirdi.

Ahmed ibn Yûnus ile Mûsâ ibn İsmâîl, İbrâhîm ibn Sa’d’dan “Kendi vârislerini… bırakman” diye söylemişlerdir [178].

49- Bâb: Peygamber (S) Sahâbîleri Arasındaki Kardeşliği Nasıl Kurdu? [179]

Abdurrahmân ibn Avf: Medîne’ye geldiğimiz zaman, Peygamber (S) benimle Sa’d ibnu’r-Rabî’ arasında

kardeşlik akdi yaptı, demiştir [180].

Ebû Cuhayfe (R) de: Peygamber (S), Selmân el-Fârisî ile Ebu’d-Derdâ arasında kardeşlik akdi yaptı,

demiştir [181].

( KİTABU MENAKIBİ’L-ENSAR – BUHARİ – 151. HADİS)