EY KULLARIM!

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd Alemlerin Rabbi, RAHMAN, Din gününün sahibi ALLAH(CC)’ a mahsustur. Salat ve Selam kendisine itaat edilmediği sürece kurtuluşun asla mümkün olmadığı Hz. Muhammed (s.a.v)’e Ehli beyt’ine, Sahabesine ve derdi yalnızca ALLAH(CC)’ ın rızası olan müminlerin üzerine olsun İNŞAALLAH.

‘’ Öğüt vermeye devam et; çünkü öğüt müminlere fayda verir. ‘’ zariyat 55

Ayetin tefsirinde Elmalılı Hamdi Yazır : Onunla beraber hatırlatmaya devam et, yani vazife ve sorumluluğu hatırlatarak vaaz ve nasihata devam et. Çünkü hatırlatma müminlere menfaat verir. Va’z ve nasihat ile vazifenin ve sorumluluğu hatırlatmanın müminlere faydası olur. İman etmiş olanların unutmamasına, gaflete düşmemesine, imanlarının kuvvetlenmesine neşelerinin artmasına bilmediklerinin öğrenilmesine hatta iman etme eğiliminde olanların imana gelmesine sebep olur. Bu bağlamda Allah CC bizlere vermiş olduğu nimetleri tefekkür edip kulluk vazifemizin ne kadar zaruri olduğunu bir nebze şu hadisi şerif ile sağlamlaştıralım inşallah.

Ebu İdris el-Havlani, Ebu Zerr (radıyallahu anh)’den anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam), aziz ve celil olan Rabbinden naklen anlattığına göre, Rabb Teala şöyle buyurmuştur:

“Ey kullarım! Ben nefsime zulmü haram ettim, onu sizin aranızda da haram kıldım. Öyleyse birbirinize zulmetmeyin.

Ey kullarım! Hidayet verdiklerim dışında hepiniz dall ( doğru yoldan sapmışlar)sınız, Öyleyse benden hidayet isteyin de sizi hidayet edeyim!

  Ey kullarım! Benim yedirdiklerim hariç,    hepiniz

açlarsınız. Öyleyse benden yiyecek isteyin de size yiyecek vereyim!

Ey kullarım! Benim giydirdiklerim hariç hepiniz çıplaklarsınız! Öyleyse benden giyinme talep edin de sizleri giydireyim!

Ey kullarım! Sizler gece ve gündüz hata işliyorsunuz. Ben ise bütün günahları affederim. Öyleyse benden mağfiret talep edin de sizleri bağışlayayım.

Ey kullarım! Bana zarar verme mevkiine ulaşamazsınız ki bana zarar veresiniz! Bana fayda sağlama mertebesine de ulaşamazsınız ki bana menfaat sağlayasınız.

Ey kullarım! Şayet sizlerin öncekileri, sonrakileri; insi olanları, cinni olanları hepsi de sizden en muttaki bir insanın kalbi üzere olsaydınız, bu benim mülkümde hiç bir şeyi zerre miktar artırmazdı.

Ey kullarım! Eğer sizin öncekileriniz ve sonrakileriniz, insi olanlarınız, cinni olanlarınız sizden en facir bir kimsenin kalbi üzere olsaydınız, bu benim mülkümden zerre kadar bir eksiklik hasıl etmezdi.

Ey kullarım! Eğer sizlerin öncekileri ve sonrakileri insi olanları, cinni olanları bir düzlükte toplanıp bana talepte bulunsaydınız, ben de her insana istediğini verseydim, bu, benim nezdimde olandan, iğnenin denize batırıldığı zaman hasıl ettiği eksilme kadar bir noksanlık ancak meydana getirirdi.

Ey kullarım! Bunlar sizin amelleriniz, onları sızın için sayıyorum. Sonra

bunların karşılığını size ödeyeceğim. Öyleyse sizden kim bir hayırla karşılaşırsa Allah’a hamd etsin. Kim de hayır değil de başka bir şey bulursa, kendinden başka bir şeyi levmetmesin (kınamasın, başına geleni kendinden bilsin). “( Müslim, Birr 55; Tirmizi, Kıyamet 49)

Okumuş olduğumuz bu kudsi hadis tekrar tekrar okunup Yüce Allah’ın üzerimizdeki nimetini hatırlamak suretiyle O’na hakkıyla şükredemediğimizi bilip kulluk vazifemizi ve şükrümüzü daha ziyade artırmaya çalışmamız gerekmektedir.