EBU’L A’LÂ MEVDUDİ’NİN (RH.A.) BAKIŞ AÇISIYLA NECM SURESİ 17. VE 18. AYETLER

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

17- Göz kayıp-şaşmadı ve (sınırı) taşmadı.(13)
18- Andolsun, o, Rabbinin en büyük ayetlerinden olanını gördü.(14)

AÇIKLAMA

13. Yani, Hz. Peygamber (s.a) o kadar çok tahammül sahibi idi ki, orada tecelli eden olaylar, onun gözlerini kamaştırmadı, kendisini rahatsız etmedi ve sakin bir şekilde müşahede etmeye devam etti. Diğer yandan gayet teveccüh, kemal-i zabt ile dikkatini, çevresiyle hiç ilgilenmeden meleklerin çağırdığı maksat üzerinde toplamıştı. Bu meseleyi şöyle bir örnekle açıklamak mümkün: Büyük ve kuvvetli bir hükümdar tarafından, huzura çağrılan bir kimsenin, hükümdarın sarayında ömrü boyunca görmediği müthiş bir debdebe ve ihtişam ile karşılaştığını düşünelim.
Şayet bu kimse yüksek meziyetlere sahip değilse, şaşkınlık ve hayret içinde kalarak, sürekli sağa sola bakacaktır. Fakat yüksek meziyetleri olan ve edep sahibi bir şahıs, ne bir şaşkınlık içine düşer ne de orada gördüğü harikulede manzaradan etkilenir. Aksine vakar içinde, huzura niçin çağrılmışsa, dikkatini ona verir. İşte Rasûlullah’ın (s.a) aynı şekilde hasletleri bu ayette beyan edilmiştir.

14. Ayetten açıkça anlaşıldığı gibi, Hz. Peygamber (s.a) Allah’ı değil, O’nun büyük ayetlerini görmüştür. Siyak ve sibakdan bu olayın ikinci görüşmede vuku bulduğu anlaşılmaktadır. İlk kez onu Ufuku’l-Ala da görmüştü ve bu, Allah değildi. İkincisinde ise “Sidretu’l-Münteha”da görmüştü o da Allah değildi. Rasûlullah (s.a) her ikisinde de Cibril’i görmüşdü. Eğer Hz. Peygamber (s.a) Allah’ı görmüş olsaydı muhakkak bu kadar büyük bir hadiseyi açıkça anlatmış olması gerekirdi. Kur’an’da Hz. Musa, Allah’ı görmeyi arzu ettiğinde Allah Teâlâ kendisine, “sen beni göremezsin” demiştir. Yani Hz. Musa’ya böyle bir şeref verilmemiştir. Şayet bu şeref, Hz. Peygamber’e (s.a) verilmiş olsaydı, Allah onu açıkça beyan ederdi. Ayrıca Kur’an’da, miras hadisesiyle ilgili olarak aynı ifade kullanılmıştır: “O’na (Peygambere) ayetlerimizden bir kısmını gösterelim diye…” (İsra: 1) Söz konusu ayette ise, Hz. Peygamber’in (s.a) Sidret’ul-Münteha’da, Allah’ın büyük ayetlerini gördüğünden bahsedilerek aynı ifadeler kullanılmıştır.
Aslında Kur’an’ın bu ayetlerinden, Hz. Peygamber’in (s.a) Allah’ı değil, O’nun ayetlerini gördüğü açıkça ortadadır. Fakat bu ihtilaf, bir takım hadisler yüzünden meydana gelmiştir. Bunun için de, biz, çeşitli sahabelerden bu konuyla ilgili rivayet edilen hadisleri aşağıda nakletmeyi istedik:

a) Hz. Aişe (r.a) ‘dan gelen rivayetler.
Hz. Mesruk şöyle beyan etmiştir: “Bir defasında ben Hz. Aişe’ye, “Ya validemiz! Hz. Peygamber (s.a) Allah’ı gördü mü?” diye sorunca, o: “Senin bu sorun tüylerimi ürpertti” diye cevap verdi. “Şu üç şeyi iddia edenin yalan söylemiş olduğunu nasıl unutursunuz!” İlk olarak Hz. Peygamber’in (s.a) Allah’ı görmediğini söyleyip, şu ayetleri okumuştur. “Gözler onu görmez”, “Allah bir insanla konuşmaz, ancak vahiyle yahut perde arkasından veya bir elçisini gönderip dilediğini vahyeder.” Daha sonra da şöyle dedi: “Rasûlullah (s.a) Cibril’i iki kez asıl suretinde gördü.” (Buhari, Kitabu’l-tefsir.)
Aynı hadisi, Buhari, “Kitabu’t-Tevhid” ve “Kitab’u Bidau’l-Halk” bablarında yine Hz. Mesruk kanalıyla şöyle nakletmiştir: Hz. Aişe’nin bu cevabı üzerine kendisine “Sonra yaklaştı, sarktı” ayetinin anlamını sordum. Bunun üzerine o, “Bununla Cibril kastedilmektedir. O her zaman Rasûlullah’a (s.a) insan şeklinde geliyordu, ama bu sefer asıl suretinde gelmiş ve tüm ufku kaplamıştır” dedi.
İmam Müslim “Kitabul-İman Sidretu’l-Münteha’nın zikri” babında Hz. Aişe ile Hz. Mesruk arasındaki konuşmayı şu şekilde nakletmiştir. Ancak bu rivayette dikkat edilecek nokta, “Kim Allah’ı gördüğünü iddia ederse, o Allah’a iftira etmiştir.” şeklindeki ifadedir. Nitekim Hz. Mesruk şöyle anlatıyor: “Ben arkama yaslanıyordum, aniden dik oturdum ve “Ey mü”minlerin annesi! acele etmeyin. Allah, “Onu yüksek ufukta iken gördü” ve “Andolsun onu bir kez daha inerken gördü” diye buyurmamış mıdır? dedim. Hz. Aişe şöyle cevap verdi: “Ümmetin içinde Hz. Peygamber’e (s.a) bu konuda ilk soruyu ben yönelttim. O da “Bununla Cibril kastolunuyor. Ben onu iki kez Allah’ın yarattığı asıl suretinde gördüm. İkisinde de gökten iniyordu. Öyle ki, görüntüsü tüm ufku kaplamıştı” diye cevap verdi bana.
İbn Merduye yine Hz. Mesruk kanalıyla, ilgili rivayeti şu şekilde nakletmiştir. “Hz. Aişe, herkesden önce Hz. Peygamber’e (s.a.) “Rabbini gördün mü?” diye ben sordum. O da, “Hayır, Ben Cibril’i gökten inerken gördüm” diye cevap verdi demiştir.”

b) Abdullah b. Mes’ud’dan (r.a) gelen rivayetler:
Zir bin Humeyş’in, İbn Mes’ud’dan rivayet ettiğine göre, O “fe kâne kabe kavseyni ev edna” ayetini şöyle tefsir etmiştir: “Rasûlullah (s.a) Cibril’i 600 kanatlı olarak görmüştür” (Buhari, Kitabu’t-Tefsir, Müslim, Kitabu’l-İman, Tirmizi, et-Tefsir) .
İmam Müslim’in naklettiği başka bir rivayete göre, İbn Mes’ud “O’nun gördüğünü kalbi yalanlamadı” ayetini de aynı şekilde tefsir etmiştir.
Müsned-i Ahmed’te İbn Mes’ud’un bu tefsiri Zir b. Hubeyş’in dışında ayrıca Abdurrahman b. Yezid ve Ebu Vayl tarafından da rivayet edilmiştir. Ayrıca yine Zir bin Hubeyş’den nakledilen iki rivayet daha vardır. Hubeyş İbn Mes’ud’dan şöyle rivayet eder: “İbn Mes’ud, O’nu Sidret’ul-Münteha’nın yanında gördü. ” ayetini tefsir ederken Rasullah. “Ben Cibril’i Sıdretu’l-Münteha’da 600 kanatlı olarak gördüm” dedi, demiştir” İmam Ahmed, aynı konudaki başka bir rivayeti, Şakik b. Seleme kanalıyla nakletmiştir. Bu rivayete göre İbn Mes’ud, “Rasûlullah, Cibril’i Sidretu’l-Münteha’da asıl suretinde gördü.” demiştir.

c) Ata b. Ebi Rebiha, “Andolsun onu birkez daha inerken gördü.” ayeti hakkında Ebu Hureyre’ye sorduğunda O, “Hz. Peygamber (s.a) Cibril’i görmüştü” diye cevap verdi (Müslim, Kitabu’l-İman)

d) İmam Müslim, Ebu Zer’den, Abdullah b. Şakik kanalıyla gelen iki rivayeti, Kitabu’l-İman’da şu şekilde nakletmiştir: 1) Ebu Zer, Hz. Peygamber’e (s.a) “Ya Rasûlullah, Rabbini gördün mü?” diye sormuş, O da “Ben O’nun nurunu gördüm” diye cevap vermiştir 2) “Ben sadece nur gördüm” demiştir. Bu hususu İbn Kayyım, Zadu’l-Mead’da şöyle izah eder. “Birinci ifadenin anlamı “, Ben Allah’ı değil, O’nun nurunu gördüm şeklindedir.”
Nesei ve İbn Ebi Hatim, Ebu Zer’in sözünü, “Rasûlullah (s.a) Rabbini gözleriyle değil, kalbiyle gördü” şeklinde nakletmişlerdir.

e) İmam Müslim, Kitabu’l-İman’da, Ebu Musa el-Eşari’den bir rivayeti şu şekilde nakletmiştir: “Mahlukun gözleri Allah’a kadar ulaşamaz.”

f) Hz. Abdullah İbn Abbas’dan gelen rivayetler:
İmam’ı Müslim’in İbn Abbas’dan naklettiği bir rivayete göre, “Rasûlullah (s.a) Rabbini iki defa kalbiyle görmüştür.” (Aynı rivayet Müsned-i Ahmed’de de kayıtlıdır.)
İbn Merduye, Ata bin Ebi Rebiha kanalıyla İbn Abbas’ın şu sözünü nakletmiştir. “Rasûlullah (s.a) Rabbini gözleriyle değil, kalbiyle görmüştür.”
Nesei, İkrime kanalıyla İbn Abbas’ın şu sözünü nakleder: “Niçin hayret ediyorsunuz? Allah, Hz. İbrahim’i dost edindi, Hz. Musa ile konuştu ve Hz. Muhammed’e kendini gösterdi.” (Hakim de aynı sözü nakleder ve sahih olarak kabullenir.)
Tirmizi, Şa’bi kanalıyla İbn Abbas’ın bir mecliste şöyle söylediğini nakleder: “Allah, Ruyeti ve Kelamı Hz. Musa ile Hz. Muhammed (s.a) arasında taksim etmiştir. Hz. Musa iki kez Allah ile konuşmuş ve Hz. Muhammed de (s.a) iki kez Allah’ı görmüştür. Bu konuşmayı işittikten sonra Hz. Mesruk, Hz. Aişe’nin yanına giderek O’na, “Rasûlullah (s.a) Allah’ı gördü mü?” diye sormuştur. Hz. Aişe, “senin bu sorun tüylerimi ürpetti” dedikten sonra, aralarında yukarıda zikrettiğimiz konuşma geçmiştir.
Tirmizi, İbn Abbas’dan rivayet edilen üç görüşü şu şekilde nakleder.
1) Rasûlullah (s.a) Allah’ı görmüştür.
2) Allah’ı iki kez görmüştür.
3) Allah’ı kalbiyle görmüştür.
Müsned-i Ahmed’de İbn Abbas’dan bir-iki rivayet daha nakledilir. O, Rasûlullah’ın (s.a) “Ben Allah’ı gördüm” dediğini söyler. Diğer rivayette ise şöyle demiştir: “Rasûlullah (s.a) “Bu gece Rabbim bana en güzel şekilde geldi” diye buyurduğunda, ben, Rasûlullah’ın (s.a) Allah’ı rüyasında gördüğünü anladım.”
Taberani ve İbn Merduye, İbn Abbas’tan başka bir rivayeti şu şekilde nakletmişlerdir: “Rasûlullah (s.a) Rabbini iki kez gördü. Birinde gözleriyle, diğerinde ise kalbiyle”

g) Muhammed b. Kaab el-Kurzî’nin nakline göre, bazı sahabiler Hz. Peygamber’e (s.a) ; “Ya Rasûlallah! Sen Allah’ı gördün mü?” diye sormuş ve o da “Ben O’nu iki kez gördüm” demiştir. (İbn Ebi Hatım) İbn Cerir ise aynı sözü şu şekilde nakleder: “Ben O’nu gözlerimle değil kalbimle gördüm.”
h) Şerik bin Malik kanalıyla Hz. Enes b. Malik’den miraç hakkında şöyle bir rivayet bulunmuştur. “Rasûlullah (s.a) Sidretu’l-Münteha’ya ulaştığında, Allah O’na yaklaştı ve üstüne sarktı, hatta o kadar yakınlaştı ki aralarında iki yay veya ondan daha az bir mesafe kaldı. Ondan sonra emirlerden bir emirle 50 vakit namazı farz kıldı. Bu hadise, İmam Hattabi, Hafız b. Hacer, İbn Hazm ve el-Cami Beyne’l-Sahiheyn sahibi hafız Abdulhak, senet ve metin yönünden itiraz etmişlerdir. Onların itiraz ettikleri en önemli nokta, sözkonusu hadisin metninin Kur’an’ın açık ifadelerine ters düşmüş olmasıdır. Çünkü Kur’an her iki Ruyeti de zikreder ve ikisinin de, biri Ufuku’l Ala’da, diğeri Sidretu’l-Münteha’da olmak üzere ayrı zaman ve mekanlarda vuku bulduğunu söyler. Fakat yukarıdaki hadislerde her iki Ruyeti birbirine kavuşmuştur. Dolayısıyla bu hadisi kabul etmek mümkün değildir.
Son tahlilde yukarıda zikrettiğimiz rivayetlerin sıhhatli olanlarının İbn Mes’ud ve Hz. Aişe’den gelenler olduğunu söyleyebiliriz. Çünkü bu iki kişi de, Rasûlullah’ın (s.a) Allah’ı değil, Cibril’i gördüğünü ittifak ile söylemişlerdir. Ayrıca bu rivayetler, Kur’an’ın ifadeleriyle de mutabakat arzetmektedir. Ayrıca Ebu Zer’den ve Ebu Musa el-Eşari’den nakledilen hadisler bu hususu teyid ediyorlar. Bunların aksine İbn Abbas’dan gelen rivayetler karma karışıktır ve çelişkilerle doludur. Nitekim bu rivayetlerin hiçbiri Hz. Peygamber’e (s.a) kadar ulaşmaz. Bu konudaki istisnalar içerisinde de, Kur’an’da zikredilen, “Ru’yet” hakkında bir açıklama yoktur. Ancak bir rivayette açıklama bulunuyor, onda da “Benim anladığıma göre Rasûlullah (s.a) Allah’ı rüyada görmüş” denilmektedir. Dolayısıyla bu rivayetlerin İbn Abbas’a ait olduğu şeklindeki iddialar güven verici değildir. Muhammed bin Ka’b el-Kurzi’nin naklettiği rivayete gelince, hangi sahabilerin soru yönelttikleri zikredilmemiştir. Yine o, Hz. Peygamber’in (s.a) Allah’ı gördüğü şeklindeki iddiayı reddeden başka bir rivayeti nakletmiştir.