SEYYİD KUTUB’UN (RH.A.) BAKIŞ AÇISIYLA LOKMAN SURESİ 12. VE 13. AYETLER

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah(Celle Celaluhu)’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

12- Andolsun ki, biz Lokman’a hikmet verdik. “Allah’a şükret” dedik, kim şükrederse kendisi için şükreder. Kim nankörlük ederse bilsin ki, Allah zengindir, övülmeye lâyık olandır.

13- Lokman oğluna öğüt vererek; “Ey oğulcuğum! Allah’a ortak koşma, çünkü ortak koşmak, büyük bir zulümdür. “

Kur’an’ın tevhid ve ahiret meselelerini diliyle sunmak için seçtiği Lokman’ın kimliğine ilişkin bilgiler çeşitlidir. Kimileri O’nun peygamber, kimileriyse salih bir kul olduğunu söylemiş olup, çoğunluk ikinci görüşü benimsemiştir. O’nun İsrailoğulları’nın yargıçlarından olduğu söylendiği gibi, Habeşistanlı veya Sudanlı bir köle olduğu da söylenmiştir. Lokman söylenenlerin hangisi olursa olsun, Kur’an ona içeriği Allah’a şükür olan hikmeti verdiğini belirtiyor. “Andolsun ki, biz Lokman’a hikmet verdik. Allah’a şükret dedik.” Bu, sözü ve kıssası sunulan bu seçilmiş hikmet sahibi kişi örnek alınmak suretiyle dolaylı olarak Allah’a şükre Kur’ani bir yönlendirmedir. Bu dolaylı yönlendirmenin yanında başka bir yönlendirme yer alıyor. Allah’a şükür, şükredenin biriktirdiği erzak olup, ona yarar sağlamaktadır. Allah’ın ona ihtiyacı yoktur, yaratıklardan hiçbiri O’nu yüceltmese de O kendi özü gereği yücedir.

“Kim şükrederse kendisi için şükreder. Kim nankörlük ederse bilsin ki Allah zengindir, övülmeye lâyık olandır.” Öyle ise, ahmağın ahmağı, hikmetin gereğini yerine getirmeyen ve kendisi için böyle bir erzak biriktirmeyendir. Sonra hikmet sahibi Lokman’dan oğluna öğüt görünümünde tevhid meselesi geliyor.

“Lokman oğluna öğüt vererek; “Ey oğulcuğum! Allah’a ortak koşma, çünkü ortak koşmak, büyük bir zulümdür.”

Kuşkusuz bu içtenlikle verilen bir öğüttür. Çünkü baba çocuğuna iyilikten başka bir şey dilemez ve baba çocuğuna karşı ancak yol gösterir bir tavırda olabilir. İşte hikmet sahibi Lokman çocuğuna Allah’a ortak koşmamasını söylüyor ve sözünü Allah’a ortak koşmanın büyük zulüm olduğu ile nedenlendiriyor. Metinde Allah’a ortak koşmanın büyük bir zulüm olduğu gerçeği iki kere vurgulanıyor. Biri: Allah’a ortak koşmayı yasaklayan emrin öne alınıp, dayandığı nedenin ondan ayrılması. Diğeri: Allah’a ortak koşmanın zulüm olduğunun “inne” ve “lam” edatlarıyla pekiştirilmesi. İşte Muhammed’in kavmine sunup, onların ne olduğu konusunda O’nunla çekişmeye girdikleri, O’nun onu sunmasının ardındaki amacı konusunda serzenişte bulundukları ve sunuşun arkasında egemenliğin onlardan alınıp onlara üstünlük kurma amacının olacağından korktukları gerçek budur!.. Hikmet sahibi Lokman’ın oğluna açıklayıp emrettiği ve her türlü art niyetten uzak, içtenliğinden kuşku duyulmaz, babanın oğluna öğüdü olan söz nedir? Dikkat edilsin o, Allah’ın insanlardan hikmet verdiklerinin tümünün diliyle akıp gelen, salt hayırdan başka bir şey gözetilmeyen ezeli gerçektir… Ayette gözetilen psikolojik etkenler bunlardır.

AİLE VE İNANÇ İLİŞKİSİ

Babanın oğluna öğüdünün iniltisi dolayısıyla ayet, zarif bir anlatım içinde; ana-baba ve çocuklar arasındaki ilişkiyi gündeme getiriyor ve bu ilişkiyi ince duygu dolu ilham verici bir görünümle sunuyor. Bununla birlikte inanç bağı bu güçlü bağdan önceliklidir: