EBU’L A’LÂ MEVDUDİ’NİN (RH.A.) BAKIŞ AÇISIYLA NUH SURESİ 17. VE 23. AYETLER

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah(Celle Celaluhu)’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

17- “Allah, sizi yerden bir bitki (gibi) bitirdi.”(15)
18- “Sonra sizi yine oraya geri çevirecek ve sizi (diriltici) bir çıkarışla diriltip-çıkaracaktır.”
19- “Allah, yeri sizin için bir yaygı kıldı.”
20- “Öyle ki, onun içinde geniş yollarında gezip-dolaşırsınız, diye.”
21- Nuh: “Rabbim, gerçekten onlar bana isyan ettiler; mal ve çocukları kendisine ziyandan başka bir şeyi arttırmayan kimselere uydular.”
22- “Ve büyük büyük hileli-düzenler kurdular.”(16)
23- “Ve dediler ki: -Kendi ilahlarınızı bırakmayın; bırakmayın ne Vedd’i, ne Suva’ı, ne Yeğus’u, ne Ye’ûk’u ve ne de Nesr’i.”(17)

AÇIKLAMA

15. Burada, insanın yaratılışı ile bitkilerin yaratılışı arasında benzetme yapılmaktadır. Tıpkı nasıl yeryüzünde önce bitki yok iken Allah onları bitirdiyse, insanı da öyle meydana getirmişti.

16. Mekr’den murad, kavmin önder ve ileri gelenlerinin Nuh’a (a.s) karşı halkı kandırmak için kullandıkları hilelerdir. Mesela halka diyorlar ki, “Nuh da sizin gibi bir adam. O’na Allah tarafından vahiy geldiğini nasıl kabul edebiliriz?” (Araf 63; Hud 27) . Nuh’un takipçileri O’na hiç düşünmeden inanan bizim en düşük insanlarımızdır. Eğer O’nun daveti gerçek olsaydı bizim ileri gelenlerimiz ve önderlerimiz de O’na iman ederdi.” (Hud, 27)
“Eğer Allah tarafından gönderilmiş bir Rasül olsaydı yanında bir de melek olurdu. ” (Muminun: 24) “Eğer bu şahıs Allah’ın göndermiş olduğu bir insan olsaydı O’nun yanında hazineler olurdu, ve gaybın ilmini bilirdi, melekler gibi her türlü ihtiyaçtan uzak olurdu” (Hud: 31) “Nuh ve O’na inananlarda ne üstünlük var ki” (Hud: 27) “Aslında bu şahıs sizin üzerinize üstünlük kurmak istiyor” (Müminun: 25) Hemen hemen bu aynı şeyleri Kureyş’in ileri gelenleri de halkı kandırmak için kullanıyorlardı.

17. Burada Nuh kavminin mabutlarından bazılarının ismi sayılmaktadır. Onlardan sonra Araplar da onlara tapmaya başlamışlardır. İslâm zuhur ettiği zaman Arabistan’ın pekçok yerinde bu ilahlari için tapınakları vardı. Bu putlar hakkındaki bilgilerin, tufanda kurtulanlar vasıtasıyla gelmiş olması mümkündür. Nuh’un (a.s) çocukları yeniden, cahilce bu putları yaparak onlara tapınmaya başlamışlardır. Vedd: Kudaa Kabilesinin bir kolu olan Beni Kalüb bin Vebure’nin ilahı idi. Onlar bu ilahları için Dumet-el-Cendel denilen yerde bir tapınak inşa etmişlerdi. Kadim Arap yazıtlarında bu isme Vedim Abum şeklinde yani, (vadd baba) şeklinde rastlanmaktadır. Kelbi’nin açıklamasına göre bu put iri yarı gövdeli bir erkek şeklinde idi. Kureyş Arapları da buna mabut olarak inanmaktaydılar. Yalnız onlarda bunun ismi Vud olarak biliniyordu. Ayrıca tarihte buna nisbetle, Abdivedd isimli bir şahıstan da bahsedilir.
Suva; Huzeyl Kabilesinin tanrıçasıydı, bir kadın şeklindeydi. Yanbu’ya yakın Ruhat denilen yer dolaylarında bunun tapınağı bulunmaktaydı.
Yeğus; Tay kabilesinin ve bu kabilenin bir şubesi olan Enum ve Mezhic’in bazı kollarının ilahı idi. Mezhiç’liler Yemen ve Hicaz arasındaki Cürş denilen bir yerde bu putu dikmişlerdi. Dişi bir aslan biçimindeydi. Kureyş’den bazılarının ismi ise Abd-Yeğus olarak anılmaktaydı.
Yeûk; Yemen’in Hemdan bölgesinde Hemdan kabilesinin bir kolu olan Heyvan’ın mabuduydu, at şeklindeydi.
Nesr; Himyer bölgesinde, Himyer kabilesinin bir kolu olan Al-i zul-Kulânın mabudu idi. Belühe makamındaki bu put bir akbaba şeklindeydi. Şebe’nin eski yazıtlarında da bunun ismine Nasur şeklinde yazılmış olarak rastlanmaktadır. Bunun tapınağına Beyt-i Nasur, onlara tapanlara da Ehl-i Nasur diyorlardı. Eski eserlerde ve arabın civarında bulunan diğer bölgelerdeki tapınakların kapılarının üzerinde bu akbaba resimleri vardı.