İNSANIN DÖNÜŞÜ O(C.C)’NADIR

Hamd alemlerin Rabbi Allah Azze ve Celle’ye, salat ve selam O’nun dostu sevgili Resulü Peygamberimiz Hz. Muhammed’e ve gayesi Allah(C.C)’ın rızası derdi Allah(C.C)’ın davası olan tüm dünya Mümin ve Müminelerin üzerine olsun inşaAllah.

Bütün insanlar, yarın için ne hazırladığına, ölürken yanında salih amel olarak ne götüreceğine bakmalıdır. Dünya hayatı şüphesiz ki bir gün sona ericidir.

“Ey iman edenler! Allah’tan korkun ve herkes, yarına ne hazırladığına baksın. Allah’tan korkun, çünkü Allah, yaptıklarınızdan haberdardır.” (Haşr 18)

İnsan eninde sonunda Allah(C.C)’a dönecektir.

“(Öyleyse), ey insan -sen (madem ki) zahmetli bir çaba ile Rabbine yönelmektesin- sonunda mutlaka O’na kavuşacaksın!” (İnşikak 6)

“Göklerin ve yerin mülkü Allah’ındır; dönüş de ancak O’nadır.” (Nur 42)

“Şüphesiz biz diriltir ve öldürürüz. Dönüş de ancak bizedir.” (Kaf 43)

Başkalarının öldüğüne ve öleceğine herkes inanır ama kendi ölümüne pek az kimse inanır.

Şair bakınız ne diyor:

“Minarede ‘ölü var’ diye bir acı sala
Er kişi niyetine saf saf namaz. Ne ala
Böyledir de ölüme kimse inanmaz hala
Ne tabutu taşıyan, ne de toprağı kazan”

El hak doğru bir söz. Ölüyü yıkayan da taşıyan da, mezara indiren de ölüme inanmaz (mı).

Herkes diyebilir ki: O ne biçim söz? Hiç ölüme inanılmaz mı?

Evet, dışarıdan öyle görünüyor. Ama sormak gerekir, insan ölüme gerçekten inansaydı böyle mi yaşardı?

Kişi öleceğine gerçekten inansaydı hiç isyan eder miydi?

Hiç geçici zevklerin peşine bir ömür tüketir miydi?

Hiç bütün hesaplarını ve yatırımlarını bu hayata yapar mıydı?

Hayatına Allah(C.C)’ın insan için uygun gördüğü İslâmı hâkim kılmaya çaba göstermez miydi?

İnsan ölüme gerçekten inansaydı hiç bu kadar kahkaha ile güler miydi?

Ölüme inanan kimse tepinircesine bir ömür boyu eğlenir miydi?

Ölümden sonraki hayatın varlığını kabul eden hazırlık yapmaz mı?

Ölüme inanan kimse bu kadar gafil olur muydu?

Baksanıza kimileri ölümden konuşmaktan hoşlanmaz, kimileri mezarlıkları olabildiğince

Şehirlerin dışına, gözlerin göremeyeceği yerlere yapmayı tercih ederler. Hayat ne güzel akıp gidiyorken ölümden bahsetmenin sırası değil onlara göre.

Ama müjdeleyici ve uyarıcı olan son Peygamber (sav) şöyle buyuruyor: “Ağızların tadını kaçıran (lezzetleri yıkan) ölümü çokça hatırlayın!”

Yapılacak şey ölüme gerçekten inanmak. Ahirete ayne’l-yakîn (cidden, görmüş gibi, tereddütsüz) inanmak.

Bu inanç İslâmı hayata hâkim kılma çabalarını güçlendirecektir.

Ölümden ibret almanın, ölümü hatırlamanın, ölümle ölmenin bir yolu ve imkanı hasta ve mezarlık ziyaretidir.

Peygamber (sav) hastaları ziyaret etmeyi hem imanı bir görev, hem de ibret olsun diye emrediyor. Kabir ziyaretinden amaç ölümü hatırlamak, oradan ibret almaktır.

“Ben size kabir ziyaretini yasaklamıştım. Şimdi ise ziyaret edin. Çünkü kabir ziyareti size ahireti hatırlatır.”

Dünya hayatının devam edeceğini sanmak insanın gafletidir.

Ve ölüm beklenmedik bir anda  gelir:

“Her ümmetin bir eceli vardır. Ecelleri gelince ne bir an geri kalırlar ne de biran ileri gidebilirler.”

Nefsini hata, günah, gaflet ve nankörlükle kirleten, işin neye varacağını iyi hesap etmesi gerekiyor. Mümin iman eder ki ölüm ve ölümden öte bir sonsuz hayat var. Dünyanın sonu ve kıyamet var, yani ölümden sonra yeniden diriliş var. Hesap var, yaptıklarından sorguya çekilme var. Yapılanların karşılığı ödül ve ceza var.

Müslüman bütün bunları tefekkür etmeli, ölümü ve ahireti hiç aklından çıkarmamalı. Kişi hayatını ancak ahireti çok düşünmekle diri ve verimli yapabilir. Hayatı verimli yapmak, günah kirlerinden, insanı manen murdar eden şeylerden uzaklaşmak da bir yönden ahireti, oradaki ahvali çok düşünerek mümkün olabilir.

Öyle ya, Allah(C.C.)’ın huzuruna kirli, necis, murdar bir benlikle çıkmak var, temiz, arınmış, tezkiye olmuş, tayyib bir benlikle çıkmak var. Kim zarar edecek, kim kazanacak? Kim ebedî kurtuluşu hak edecek, kim ebedî hüsrana düşecek?

Bütün bunları tefekkür etmek insan nefsini arındırır, niyetini ve işlerini düzeltmesini dağlar.

Rabbim huzuruna temiz olarak çıkanlardan ve temizlenenlerden eyle Amin.

Selam ve dua ile.