VEEE VAKİT GELDİİİ

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah(Celle Celaluhu)’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

Ademoğlunun Allah (c.c.)’ya karşı sorumluluk ve mükellefiyetlerini dünyada yerine getirmesi aksini, tersini ise yapmaması istenmiştir. İmanın tadını almış, Tevhidi bir duruş içerisinde olan her Müslümanda Allah’a (c.c.) ve Peygamberine itaat eder, isyandan ise kaçınır. Yani Müslüman başıboş, arzu ve isteklerden uzak bir hayat içerisinde ömrünü tüketir. Tüketir çünkü bu hayatın, yaşantının ahirette hesabını vereceğinin şuurundadır.

Allah (c.c.) Yasin Suresi 51. Ve 52.  Ayetlerde “Sur’a üfürülmüştür” evet İsrafil (as)’ın görevlendirildi, Allah’ın (c.c.) emri ile Sur’u üfürmesi ile tüm mahlukatın öleceği ikinci üfürüşte ise tekrar kabirlerinden çıkıp dirileceği ayet ve hadislerde görmekteyiz. Kabirlerinden ikinci üfürüş ile çıkan bütün insanlık Haşr meydanına gelir. Ve Allah (c.c.) Yasin Suresi 59,60,61 ayetlerde de buyurduğu üzere. Şöyle buyuracak “Ey suçlular bugün Mü’minlerden ayrılın. Ey insanoğlu ben size şeytana kulluk etmeyin o sizin için apaçık bir düşmandır bana kulluk edin bu doğru yoldur diye bildirmedim mi?”

Ayetlerin birbiri ile bağlantısı kopmadan devam ediyor. Ve bu bağlantı Fecr Suresi 23,24,25. Ayetler ile son buluyor. Rabbimiz ayette ; “O gün Cehennem de bütün dehşet ile getirilir. İnsan o gün tüm yaptıklarını birer birer hatırlar. Fakat bu hatırlamanın ona ne faydası var. Pişmanlık içinde keşke hayatım için salih ameller işleseydim. Artık o gün Allah’ın edeceği azabı kimse edemez.”

Akıl sahibi bire insan amel ve hesap endeksli hareket eder.

Hz. Ali (R.A.); dünya da amel vardır, hesap yoktur, ahirette de hesap vardır. Amel yoktur buyurmaktadır.

Hz. Ömer (R.A.) ise hesaba çekilmeden önce kendinizi hesaba çekin buyurmuştur.

İbnul cevzi (Rh.A.) ise ibadetlerin meşakkati gider geriye sevabı kalır. Günahlarında lezzeti gider geriye azabı kalır. Diyerek bizleri uyarmıştır.

Hak ve istikamet üzere yaşamak söz ile olmaz yaşantı ile olur şöyle denmiştir. Sözler hakikat değildir. Hakikatı öğrenmek için söze değil yaşamaya ihtiyaç vardır.

Evet hakikat yaşantı, iman yaşantı, İslam yaşantı demektir. Öyle ise Allah’a (c.c.) meleklerine, kitaplarına, Peygamberlerin Ahiret gününe inanan kişi söylemi bırakıp inancının hakikat yönünü yaşantısı ile göstermelidir. Kim gibi Maşite Hatun gibi, Suheyb bin Rumi gibi, Ashabı Uhdud gibi, Yasir ailesi gibi, Sihirbazlar gibi.

Bu hayatlar bize Rabbimizin Kehf 110. Ayetine götürüyor. Mealen “Artık her kim Rabbine kavuşmayı umuyorsa iyi iş yapsın ve Rabbine ibadette kimseyi ortak koşmasın.”

Rabbim bizleri de ibadet, kulluk ve hayatımızı yanlızca kendisinin rızasına göre yaşamayı nasib etsin İnşaAllah. Amin.