TABERİ (RH.A)’NİN BAKIŞ AÇISIYLA ENAM SURESİ 41. VE 45. AYETLER

41- Hayır, (sıkıntı zamanınızda) sadece Allaha yalvarırsınız. O diler­se yalvardığınız şeyi giderir. Siz de koştuğunuz ortakları unutursunuz.

Hayır, Allahtan başkalarına değil, bu sıkıntılı anlarda bilakis Allaha yal­varırsınız. O da sizden sıkıntıyı gidermeyi dilerse duanızı kabul edip onu sizden kaldırır. Çünkü o her şeye kadir olandır. Ve herşeyin sahibidir. Bu durumda siz­ler artık, Allaha ortak koştuğunuz şeyleri unutursunuz. ^[1][48]

42- Şüphesiz ki senden önceki ümmetlere de Peygamberler gönder­dik. Yalvarmaları için onları sıkıntı ve zararlara uğrattık.

Ey Muhammed, şüphesiz ki senden önceki ümmetlere de Peygamberler gönderdik. Onlara da emir ve yasaklar koyduk. Onlar, Peygamberlerimizi ya­lanlayıp emir ve yasaklarımıza karşı geldiler. Biz de onları, sıkıntı, fakirlik, has­talık ve zararlara uğratarak imtihan ettik. Belki yaptıklarından vaz geçip bana yalvarırlar ve sadece bana kulluk ederler diye. ^[2][49]

43- Onlara azabımız geldiği zaman yalvarmalı değillermiydi? Fakat kalbleri katılaştı ve Şytan, yaptıklarını kendilerine güzel gösterdi.

Onlara azabımız geldiği zaman, onu kendilerinden kaldırmamız için rab-lerine yalvarmalı ve ona boyun eğerek itaat etmeli değil miydiler? Fakat tam ak­sine onların kalbleri katılaştı. Allahın cezalandırmasını küçümseyerek ve azabı­nı hafife alarak Peygamberleri yalanlamaya devam ettiler. Şeytan, Allahın sev­mediği, onların yaptıkları bu işleri kendilerine süslü gösterdi. ^[3][50]

44- Kendilerine hatırlatılanları unuttuklarında onlara herşeyin kapı­sını açtık. Nihayet kendilerine verilen o nimetlerle sevinip zevke dalınca onları azabımızla ansızın yakalayıvcrdik. Hemen ümitsizliğe kapılıp şaşkı­na döndüler.

Peygamberlerimiz vasıtasıyla kendilerine hatırlatılan emirlerimizle amel etmeyi unutunca biz önce herşeyin kapısını onlara açtık, fakirlik yerine bol ge­çim, hastalıklar yerine sağlam beden ve sıkıntılar yerine rahatlık verdik. Niha­yet, kendilerine verilen o nimetlerle sevinip zevke dalınca onlan azabımızla an­sızın yakalayıverdik. Onlar da ümitsizliğe kapılıp şaşkına döndüler. Yaptıkları­na pişman oldular.

Ukbe b. Âmir diyor ki:

“Resûlullah (s.a.v.) “Kulun günah işlemesine rağmen Allanın, dünya ni­metlerinden o kulun sevdiği şeyleri ona verdiğini gördüğün zaman, bil ki bu, Allah tarafından onun için bir oyalamadır” buyurdu ve sonra bu âyeti okudu^[4][51]

45- Böylece zulmeden kavmin kökü kesildi. Âlemlerin rabbi olan Al-laha hamdolsun.

Rablerinin emrine karşı gelen, kendilerine gönderilen Peygamberlere kar­şı gelen ve yalanlayan ve böylece zalim olan topluluklara, AH ahin azabı gelince kökleri kesildi. Ve yok olup gittiler. Sımanın kâfirleri yok eden ve kendisine itaat edenleri onların şerrinden kurtaran Allaha hamdolsun. ^[5][52]