EBU’L A’LÂ MEVDUDİ’NİN BAKIŞ AÇISIYLA TEVBE SURESİ 75. VE 81. AYETLER ARASI

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

75- Onlardan kimi de: “Andolsun, eğer bize bol ihsanından verirse gerçekten sadaka vereceğiz ve salihlerden olacağız” diye Allah’a ahdetmişti.
76- Onlara kendi bol ihsanından verince ise, onunla cimrilik yaptılar ve yüz çevirdiler; onlar böyle sırt dönenlerdir.(86)
77- Böylece O da, Allah’a verdikleri sözü tutmamaları ve yalan söylemeleri nedeniyle, kendisiyle karşılaşacakları güne kadar, kalplerinde nifakı (sonuçta köklü bir duygu olarak) yerleşik kıldı.
78- Onlar bilmiyorlar mı ki, elbette Allah, onların gizli tuttuklarını da, fısıldaştıklarını da biliyor. Gerçekten Allah, gaybın bilgisine sahip olandır.
79- Sadakalar konusunda, mü’minlerden ek bağışlarda bulunanlarla emeklerinden (cehdlerinden) başkasını bulamayanları yadırgayarak bunlarla alay edenler;(87) Allah (asıl) onları alay konusu kılmıştır ve onlar için de acıklı bir azab vardır.
80- Sen, ister onlar için bağışlanma dile ya da istersen onlar için bağışlanma dileme. Onlar için yetmiş kere bağışlanma dilesen de, Allah onları kesinlikle bağışlamaz. Bu, gerçekten onların Allah’a ve Resulüne (karşı) nankörlük etmeleri dolayısıyladır. Allah fasıklar topluluğuna hidayet vermez.
81- Allah’ın Resulüne muhalif olarak (savaştan) geri kalanlar oturup-kalmalarına sevindiler ve Allah yolunda mallarıyla ve canlarıyla cihad etmeyi çirkin görerek: “Bu sıcakta (savaşa) çıkmayın” dediler. De ki: “Cehennem ateşinin sıcaklığı daha şiddetlidir.” Bir kavrayıp-anlasalardı.

AÇIKLAMA

86. Bu da münafıkların 74. ayette eleştirilmelerine neden olan nankörlüğe bir örnektir.
Münafıklar, Allah kendilerini bol ihsanından verdiğinde sadaka olarak infak etmek üzere verdikleri sözden döndüler. Bu da onların müzmin günahkar olduklarını, yaptıkları anlaşmalara aldırmadıklarını, cimri olduklarını ve uyacakları hiçbir ahlak kuralına sahip olmadıklarını gösterir.
87. Burada, Hz. Peygamber’in (s.a) Tebûk seferi için maddi yardım isteğinde bulunduğu zaman münafıkların takındığı cimrice tavır kastedilmektedir. Münafıklardan zengin olanlar, kendileri bir katkıda bulunmadıkları gibi kendi imkanları dahilinde cömertçe yardımlarla katkıda bulunan samimi müslümanlarla da alay etmeye başladılar. Zengin bir müslüman büyük bir katkıda bulunduğunda onu gösteriş yapmakla suçluyorlardı. Diğer taraftan fakir bir müslüman, ailesinin ihtiyaçlarından fedakarlık yapıp ayırdığı veya çalışıp çabalayıp biriktirdiği az miktarda bir sadaka getirdiğinde alay ederek: “Şuna bakın hele; işte Roma İmparatorluğunun kalelerini fethetmeye yarayacak para!” diyorlardı.