DÖN ARTIK RABBİNE- 1

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

Rab: Terbiye anlamında bir masdar olduğu halde anlamın yoğunluğu açısından terbiye eden isim olmuştur. Sahip malik anlamlarına da gelir.

Rab ve bunun işleyişi olan Rububiyet denilince akla sonsuz gücü ile kainatı idaresi altına alan düzenleyen ve terbiye eden şekil veren Yüce Allah (cc) gelmektedir.

İnsanoğlunun hayatında nasıl ki Kur’an, namaz, oruç olmadan olmazsa Kur’an’ı Kerimin içerisinde geçen Kur’an’ı kavramaları anlayıp yaşamadan da kulluk olmuyor.

Rab: Yönetici, Islah eden, rızık verici, terbiye eden.

Yönetici olarak bakılırsa;

“Yusuf ona dedi ki; Dön de Rabbine sor. Kadınlar neden ellerini kesmişler.”(Yusuf 50)

Çok ilginç bir Peygamber Allah(cc) ait bir sıfatı vasfı neden bir beşer için kullanılmıştır.

Sebep; Çünkü o kölenin efendisi, Rabbi, o zamanın kralıydı hükmüyle yaşıyorlardı onun kanunları uygulanıyordu.

Neticede bakıyoruz ki insanlar yaşarken demek ki Allah (cc)’dan başka edinebiliyorlarmış.

Kavramlar ne kadar önemliyse Kur’an’ı Kerimde geçen ayetlerin tabloda bir o kadar önemlidir.

Hz. İbrahim (as) akıldan yoksun, şirk bataklığında yüzen, düşünmeyen, atalar dinine körü körüne bağlanmış kavmine karşı haykırıyor.

“İyi bilinki onlar benim düşmanımdır. Ancak Alemlerin Rabbi benim dostumdur. Beni yaratan ve doğru yolu gösteren O’dur. Beni yediren, içiren de O’dur. Hastalandığım zaman bana şifa veren O’dur. Benim canımı alarak sonra beni diriltecek O’dur. Ve hesap günü hatalarımı bağışlayacağını umduğum O’dur.”(Şuara 77-82)

Ramazanlarda takvimlere bu ayet yazılır ama sadece “Beni yediren O’dur. Hastalandığım zaman şifa veren de O’dur.”

İşte inandığımız Allah (cc) kanunları bu kadar.

Hastalandığımız zaman Allah’a dua ediyoruz. Ekinlerin tarlaların O’nun dilemesiyle bereketleneceğini sonra da bu sebeple karnımızın doyacağını da biliyoruz.

Ne var ki sadece iş buraya kadar.

“Öyleyse, Onlar kendilerini aç iken rızıklandıran ve korkudan emin kılan bu beytin Rabbine ibadet etsinler.” (Kureyş 3,4)

“Orada yüksek dağlar oturup da size bir tatlı su  sunmadık mı?” (Murselat 22)

“Onlara sor ki yedi göğün ve yüce arşın Rabbi kimdir?” (Mü’minun 86)

“Onlara sorsan sizi kim yarattı Allah derler”

Peki ne oluyor da insanlar İslam dininin hak olan o tevhid dininden gerçek olandan yüz çeviriyorlar.

Hamd Alemlerin Rabbi olan Allah içindir diyorsun. Nice yaratılmışların Rabbi Allah’ta senin Rabbin Allah değil mi?

Yaratan, rızık veren, yöneten kanun belirleyen, ıslah eden, nimetlendiren, öyle ya; var da kabul etmiyoruz.

“İnsana bir sıkıntı dokunduğu zaman, gerek yan yatarken gerek otururken gerek ayakta iken, bize dua eder durur. Fakat ondan sıkıntısını giderdiğimiz zaman sanki kendilerine dokunan bir sıkıntı için bize dua etmemiş gibi gider eski sapıklığına devam eder. İşte o haddi aşan müşriklere yaptıkları ameller böyle süslü gösterilmektedir.”(Yunus 12)

Sizi karada ve denizde gezdiren O’dur. Hatta siz gemide bulunduğunuz zaman güzel bir rüzgarla o gemi içindekilerle giderken onlar refahlanırlar derken bir fırtına çıkarak her taraftan dalgalar kendilerine gelirse ve kuşatıldıklarını anlayınca Allah’ın dininden de halis ve samimi olarak Allah’a şöyle dua ederler. Yemin ederiz ki eğer bizi buradan kurtarırsan muhakkak şükreden kullarından oluruz. Fakat Allah onları selamete çıkarınca bakarsın ki yeryüzünde haksız yere azgınlıklarda bulunurlar.

“Ey insanlar! Sizin azgınlığınız ancak kendi aleyhinizdir. O kıymetsiz dünya hayatının biraz zevkini sürersiniz. Biz de bütün yaptıklarınızı size haber veririz.”(Yunus 22,23)

Salgın hastalıklar, belalar, musibetler, afetler, depremler bizi bulunca Allah’a yöneliyoruz ama feraha çıkınca ne alaka canım 1400 sene önce ki kanunları nasıl yaşayabiliriz gibi sözler gündeme geliyor.

Allah’ın arzında haddi aşarak yaşayanlar, şımaranlar neticede firavun gibi helak olup gidecekler.

Devam edecek inşaAllah.

Velhamdulillahi Rabbil Alemin.