EBU’L A’LÂ MEVDUDİ’NİN BAKIŞ AÇISIYLA ARAF SURESİ 1. VE 2. AYETLER

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

1-2- Elif, Lam, Mim, Sad. (Bu) Bir Kitap’tır.(1) Bundan dolayı içinde bir sıkıntı(2) olmasın. Onunla kafirleri kotkutman ve müminlere de bir öğüt olmak üzere sana indirildi.(3)

AÇIKLAMA

1. “Kitap”tan murad burada, bu suredir yani A’raf suresidir.
2. Yani, “Bunu insanlara, korkmadan, çekinmeden ve muhalif olacakların nasıl bir tepkide bulunacaklarına zerre kadar aldırmadan ulaştır. Bırak onlar istedikleri gibi karşı çıksınlar, alaya alsınlar, küçük görsünler, isterlerse ellerinden geleni ardına koymadan düşmanlıklarını yapsınlar! Fakat sen bu daveti ulaştırmalı, hiçbir korku ve sıkıntı duymadan anlatmalısın”.
Tereddüt etmek, çekinmek anlamına gelen “harace” sözcüğünün, lugattaki karşılığı içinden geçilmesi zor, sık çalılık demektir. O takdirde metin, mecazi olarak şu anlama gelir: “Muhalefet ve engeller karşısında, davan yolunda, daha fazla ilerleyemediğinden ötürü kalbinde herhangi bir sıkıntı ve darlık bulunmasın.” Aynı husus, Hicr: 97’de şöyle ifade edilmektedir. “Onların (senin tebliğine karşı) dediklerinden göğsünün daraldığını (canının sıkıldığını) şüphesiz biliyoruz”. Ve yine Hud: 12’de “…Davetine cevap olarak, onların ‘Neden O’na bir hazine indirilmedi, niçin O’nunla bir melek gelmedi’ demeleri yüzünden canın sıkılacak ve Allah’ın sana vahyettiğinden bazısını terk mi edeceksin?” denilmektedir.
3. Ayet, bu surede işlenen ana konunun Hz. Peygamber’in (s.a) davetini reddedişin sonuçları hakkında insanları ihtar ve umursamazları da kendi kovuklarından çıkarmak, uyandırmaktır. Bu münasebetle ayet, kâfirlere bir ikazda bulunurken müminlere de Hz. Peygamber’in (s.a) getirdiği davetin sorumluluklarını hatırlatmaktadır.