EBU’L A’LÂ MEVDUDİ’NİN BAKIŞ AÇISIYLA ENBİYA SURESİ 93. VE 97. AYETLER ARASI

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

93- Onlar, işlerini kendi aralarında parça parça dağıttılar (dinlerinde bölünmeler yaptılar) ;(91) hepsi bize döneceklerdir.
94- Artık kim, bir mü’min olarak salih olan amellerde bulunursa, onun çabası için (karşılık olarak nankörlük) küfran yoktur. Şüphesiz biz, onun yazıcılarıyız.
95- Yıkıma uğrattığımız bir ülkeye (tekrar dünya hayatı) imkânsız (haram) dır; hiç şüphesiz onlar, (dünyaya) bir daha geri dönmeyecekler.(92)
96- Yecuc ve Mecuc(un sedleri) açıldığında, onlar her bir tepeden akın ederler;
97- Gerçek olan va’d yaklaşmıştır,(93) işte o zaman, küfre sapanların gözleri yuvalarından fırlayacak: “Eyvahlar bize, biz bundan tam bir gaflet içindeydik, hayır, bizler zulme sapmıştık” (diyecekler) .(94)

AÇIKLAMA

91. Bu ayetle hitap tüm insanlaradır ve şu anlama gelir: “Ey insanlar, aslında siz bir tek topluluksunuz (ümmet) , bir tek dininiz var ve bütün peygamberler aynı imanı tebliğ etmişlerdir. O da şudur: “Bütün insanların Rabbi Allah’dır. O halde insanlar sadece O’na ibadet etmelidirler”
Fakat daha sonraları insanlar inancı saptırmışlar ve sevdikleri, hoşlandıkları yeni şeyler icat edip bunları İlah kabul etmişler ve bu inancın içine kendi teori, arzu ve isteklerini karıştırmışlardır. Bu da sayısız topluluk (ümmet) ve dinlerin ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bu nedenle şu peygamber şu dinin, bu peygamber öbür dinin kurucusudur, diye belirlemelerde bulunmak tamamen yanlıştır. Zaman içinde çeşitli dönemlerde birçok dinin ortaya çıkmış olması, bu farklılıkları peygamberlerin meydana getirdiğini göstermez. Şu bir gerçektir ki, Allah’ın Rasulleri’nin farklı dinler icat etmiş ve kendilerine inananlara Allah’tan başkalarına tapmalarını öğretmiş olması imkansızdır.
92. Bu ayet (95) üç şekilde tefsir edilebilir:
1) Allah’ın azabı ile helâk olan bir topluluk, artık ikinci defa veya yeni bir hayat süremez.
2) Bu felaketten sonra artık bu topluluğa ikinci bir denenme fırsatı verilmez ve hemen nihai hüküm için Allah’ın huzuruna çıkarılırlar.
3) Bir topluluk isyan, haksızlık ve günahta son sınırları da aşar ve Allah o topluluğu helak etme emrini verirse bu topluluğa artık tevbe etme şansı verilmez. Çünkü böyle bir topluluk artık doğru yola dönemez.
93. Ye’cuc ve Me’cuc hakkındaki ayrıntılı bilgiler için bkz. Kehf Suresi, an: 62 ve 69. Ye’cuc ve Me’cuc açılacaktır, yani onlar kafesten salıverilen bir av hayvanı gibi yeryüzüne dağılacaklardır.
“Gerçek Vaad” kıyamet günü meydana gelecektir ve Ye’cuc ve Me’cuc’un görünmesi de onun işaretlerinden biri olacaktır. Müslim’de Huzeyfe b. Esîd el-Gifari’den rivayet edilen bir hadise göre Peygamber (s.a) şöyle demiştir: “Şu on işaret görülmedikçe kıyamet kopmayacaktır: 1) Duman, 2) Deccal 3) Dabbet ül-Arz 4) Güneşin batıdan doğması 5) Meryem oğlu İsa’nın gelmesi 6) Ye’cuc ve Me’cuc’un çıkması 7-9) Birincisi doğuda, ikincisi batıda, üçüncüsü de Arabistan’da olmak üzere üç kara çökecek. 10) Yemen’de insanları mahşer meydanına toplayacak büyük bir ateşin ortaya çıkması.” Başka bir hadiste de Peygamber (s.a) Ye’cuc ve Me’cuc’un ortaya çıkmasından sonra kıyametin çok yakın olacağını, nasıl hamile bir kadın gününü tamamladığında akşam sabah doğum yapması beklenirse kıyametin de hemen kopmak üzere olacağını bildirmiştir. Fakat Kur’an’da ve Hadisler’de Ye’cuc ve Me’cuc’un ortaya çıkacağına değinilen yerler onların hep birden insanların üstüne çullanıp çullanmayacağı konusunu açıklığa kavuturmaz. Belki de onlar Kıyamete yakın bir zamanda birbirleriyle çarpışacaklar, bu karşılıklı savaşta evrensel bir felaket ve helâka sebep olacaklardır.
94. “Biz bundan gaflet içindeydik” sözleri bir tür özürü ifade eder. Yani “Peygamberler bizi kıyamet günü ile uyardılar. Fakat biz zalimlerdendik ve bu uyarıya hiç kulak asmadık.”