EBU’L A’LÂ MEVDUDİ’NİN (RH.A.) BAKIŞ AÇISIYLA ANKEBUT SURESİ 38. ve 40. AYETLER

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

38- Âd’ı ve Semûd’u da (yıkıma uğrattık) . Gerçek şu ki, kendi oturdukları yerlerden size (durumları) belli olmaktadır.(65) Kendi yapmakta olduklarını şeytan onlara süsleyip-çekici kıldı, böylece onları yoldan alıkoydu. Oysa onlar görebilen kimselerdi.(66)

39- Karûn’u, Firavun’u ve Hâmân’ı da (yıkıma uğrattık) . Andolsun, Musa onlara apaçık delillerle gelmişti, ancak onlar yeryüzünde büyüklendiler. Oysa onlar (azabtan kurtulup) geçecek değillerdi.(67)

40- İşte biz, onların her birini kendi günahıyla yakalayıverdik. Böylece onlardan kiminin üstüne taş fırtınası gönderdik,(68) kimini şiddetli bir çığlık sarıverdi,(69) kimini yerin dibine geçirdik,(70) kimini de suda boğduk.(71) Allah onlara zulmedici değildi, ancak onlar kendi nefislerine zulmediyorlardı.(72)

AÇIKLAMA

65. Arapların hemen hepsi bu iki kavmin yaşadığı toprakları bilirdi. Bugün Ahkâf, Yemen ve Hadramut olarak bilinen güney Arabistan’ın tümü eskiden Ad kavminin topraklarıydı ve bütün Araplar bunu bilirdi. Hicaz’ın kuzeyinde, Rabiğ’den Akabe’ye, Medine ve Hayber’den Teyma ve Tebük’e kadar uzanan topraklarda bugün bile Semud kavminden geri kalan harabelere rastlanmaktadır. Bunlar mutlaka Kur’an’ın indirildiği dönemde bugünden daha belirgindi.

66. Yani, “Onlar cahil ve aptal kimseler değil, bilakis çağlarının en medenî insanlarıydı. Dünyevî iş ve görevlerini büyük bir dikkat ve akıllılıkla yerine getiriyorlardı. Bu nedenle şeytanın onları aldatıp kandırarak kendi yoluna uydurduğu söylenemez. Tam aksine onlar şeytanın gösterdiği yola, arzu ve çıkarlarına uyduğu için bilerek ve farkında olarak tabi olmuşlar; zevksiz, eğlencesiz göründüğü ve ahlâkî sınırlamalar getirdiği için de peygamberin gösterdiği yolu bir tarafa bırakmışlardır.”

67. Yani, “Onlar Allah’ın yakalamasından kaçıp-kurtulabilecek değillerdi; Allah’ın plan ve düzenlerini bozmaya güçleri de yetmezdi.”

68. Ad kavminin üstüne yedi gece, sekiz gün boyunca taş yağdıran bir fırtına isabet etmişti.

69. Semud kavmi.

70. Karun.

71. Firavun ve Haman.

72. Buraya kadar geçen ayetlerde anlatılan kıssalar hem kafirlere, hem de müminlere hitap etmektedir. Bu kıssalar, üzülüp cesaretlerini yitirmemeleri, çok şiddetli eziyet ve baskılar altında bile Hak sancağını sabır ve sebatla yukarıda tutmaları için müminlere hitap etmektedir. Diğer taraftan bu kıssalar, kibir içinde İslâmî hareketi bastırıp yok etmeye çalışan günahkâr ve zalim kimselere de hitap etmektedir. Onlara şöyle denilmektedir: “Siz Allah’ın müsamaha ve hoşgörüsü hakkında çok yanlış bir fikre kapıldınız. Siz O’nun hiçbir kanunu olmayan bir melik olduğunu sanıyorsunuz. şimdiye kadar isyanlarınız, zulmünüz ve kötü amelleriniz nedeniyle cezalandırılmadığınız ve kendinizi ıslah etmeniz amacıyla size uzun bir mühlet verildiği için, sizi hesaba çekecek hiçbir güç olmadığı ve bu dünyada herkesin istediği gibi davranmaya devam edebileceği sonucuna vardınız. Bu kapıldığınız zan sizi, Nuh, Lut ve Şuayb (a.s) kavimlerinin akibetine, Semud ve Ad kavimlerinin karşılaştığı felakete, Karun ve Firavun’un sonuna götürecektir.