EY İMAN EDENLER! ALLAH(C.C)’A VE RESULÜNE İCABET EDİN..

Hamd, Âlemlerin Rabbi Rahman, Rahim, Aziz, Cebbar, Mütekebbir bizlere Kur’an ve Sünnet vasıtası ile kurtuluşun yolunu gösteren Allah Azze ve Celle’ye mahsustur. Salât ve Selam sevgili peygamberimiz örneğimiz, önderimiz olan Peygamberlerin sonuncusu Hz. Muhammed (s.a.v) e âline, ashabına ve onlara tabi olanların üzerine olsun…

Salat; Allah(C.C)’ın bize neyi getirdiyse almamızı ve bize neyi nehyettiyse ondan sakınmamızı emrettiği (Haşr 7) ve en güzel ahlak üzeredir diye vasfettiği, iman edenlere en güzel örnektir. (Ahzap 21) dediği kutlu Peygamber Muhammed (S.a.v.)’e olsun.

Selam; Muhacir ve Ensar’dan öne geçen ve güzellikle onların yolunu takip edinen, Allah’ın onlardan ve onlarında Allah’tan razı olduğu (Tevbe100) sahabe, tabiin ve etbai tabiine ve kıyamete kadar kitap ve sünnetin etrafında dönmeyi kendine şeref bilip sünneti savunan ve sünnete saldıranlara eliyle, diliyle ve kalbiyle savaş açan mü’min ve muvahidlere olsun…

Allahu Teâlâ şöyle buyurmuştur:

يَٓا اَيُّهَا الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا اسْتَج۪يبُوا لِلّٰهِ وَلِلرَّسُولِ اِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْي۪يكُمْۚ وَاعْلَمُٓوا اَنَّ اللّٰهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِه۪ وَاَنَّـهُٓ اِلَيْهِ تُحْشَرُونَ 

Ey iman edenler, size hayat verecek şeylere sizi çağırdığı zaman, Allah’a ve Resûlü’ne icabet edin. Ve bilin ki muhakkak Allah, kişi ile kalbi arasına girer ve siz gerçekten O’na götürülüp toplanacaksınız.  (Enfâl – 24)

Bu âyet-i kerime bazı konuları  içermektedir: Şüphesiz faydalı hayata erişmek ancak Allah ve Resûl’üne icabet etmekle elde edilir. Dolayısıyla her kim icabet etmezse, onun için yararlı bir hayat yoktur. Her ne kadar kendisinin müşterek hayvanı hayatı ile hayvanların en rezîl hayatı arasında hayatı olsa da..!

Öyleyse güzel olan hakikî hayat, zahiren ve bâtınen Allah ve Resûl’ünün çağırdıklarına icabet edenlerin hayatıdır. İşte bu kimseler, ölmüş olsalar da hayattadırlar.

Onların dışındakiler ise, bedenleri hayatta olsa da ölüdürler.

İşte bundan dolayı insanların hayat ve yaşantı bakımından en kâmil olanları Resûlullah’ın (sallallahu aleyhi ve sellem) davetine kâmil mânada en iyi icabet edenlerdir.

Muhakkak ki onun, kendisine çağırdığı şey de hayat vardır. Dolayısıyla kim de, ondan bir parça kaçırmışsa hayattan da bir parça kaçırmış demektir. Öyleyse Resûlullah’a (sallallahu aleyhi ve sellem) icabet ettiği kadar hayata sahiptir.

Mücahid:”Sizlere hayat verecek şeylere” âyetinden maksadın “Hak” olduğunu belirtir.

Katade ise:“Bu, içinde hayat, güvenlik, kurtuluş, dünya ve âhirette korunma olan Kur’an’dır” der.

Süddî ise:“Küfürlerinden sonra kendilerine hayat veren İslâm’dır.” der.

İbn İshak ve Urve b. Zübeyr -lafız kendisine aittir- der ki:

“Sizlere hayat verecek şeylere” âyetinde kastedilen şudur:

“Savaşla sizleri zilletten sonra izzetli kıldı, zayıflığınızdan sonra savaşla sizleri onlara karşı kuvvetli kıldı ve düşmanlar karşısında kahrolmanızdan sonra sizlere savaşla onları men edecek güç verdi.”

İşte bu görüşlerin hepsi tek bir hakikati yani zahiren ve bâtınen Resûlullah’ın (sallallahu aleyhi ve sellem) getirdiklerine uymayı ortaya koyan açıklamalardır.

Vahidî ise:

“Sizlere hayat verecek şeylere” âyeti hakkında âlimlerin çoğunun, bunun “cihad” olduğunu söylediklerini belirtir. Bu görüş, İbn İshak’ın da görüşüdür. Aynı zamanda mâna ehli âlimlerin de tercih ettikleri görüş budur.

Ferrâ ise:

“Düşmanlarınıza karşı cihad etme emrinizin ihyasına çağırıldığınız zaman” der. Kendisi şunu kast etmektedir:

Onların işi ancak harp ve cihadla kuvvetlenir. Eğer cihadı terk ederlerse işleri zayıflar ve düşmanlarına mağlup olurlar.

Ben de derim ki: Cihad konusu dünyada, berzahta ve âhirette kişiye hayat veren en yüce konudur.

Dünyadaki duruma gelirsek; düşmanlara karşı kuvvet ve zafer cihadla olur.

Berzaha gelirsek; Allahu Teâlâ şöyle buyurmuştur:

“Allah yolunda öldürülenleri sakın ölüler sanma. Bilakis onlar diridirler, Rableri katında rızıklanmaktadırlar.” (Al-i İmran, 169)

Âhirete gelince; şüphesiz mücahidlerin ve şehidlerin, hayatlarından ve nimetlerinden aldıkları haz diğer insanların aldıkları hazdan kat kat daha yücedir.

Bundan dolayıdır ki İbn Kuteybe: “Sizlere hayat verecek şeylere” âyetini “şehadet” diye tefsir etmiştir.

Bir kısım müfessir ise: “Sizlere hayat verecek şeylere” âyeti hakkında “cennettir”. “Çünkü orası yaşayıp hayat bulanların yeridir. Orada ebedî olan güzel bir hayat vardır.” diye tefsir etmiştir. Bunu Ebû Ali el-Cürcanî belirtmiştir.

Âyet, bu açıklamaların hepsini içerir mahiyettedir. Çünkü “iman”, “İslâm”, “Kur’an” ve “cihad”, insanların kalbine hayat verirler. Hayatın kemali ise cennettedir. Resul ise imana ve cennete davet eder. Gerek dünya ve gerekse âhirette hayata çağırmaktadır. İnsana gelirsek, kendisi şu iki hayat kısmına zorunludur:

1 – Bedensel hayat ki, onunla faydalıyı zararlıdan (ayırıp) idrak eder, kendisine zararlı olacak şeylerin üzerine faydalı olanları geçirir. Şayet bu hayat kendisinde eksilecek olursa, buna göre acıya ve zayıflığa uğrar. İşte bu sebepten dolayıdır ki hasta, hüzünlü, kederli, sıkıntılı, korkak, fakir ve zelil olanın hayatı, bunlardan afiyette olanın hayatı gibi olmaz.

2 – Kalbî ve ruhî hayat. Bununla da hakkı bâtıldan, iyiyi kötüden ve hidâyeti de dalaletten ayırır. Tersini değil de hakkı seçer.

İşte bu hayatı, ilim, irade, ameller ve kişiye yararlı ile zararlı olanın arasını ayırt etme kuvveti kazandırır. Aynı zaman da bu yaşantı; hakka iman edecek, onu murad edecek ve onu sevecek kuvveti ve bâtıla buğz ve düşmanlık edecek gücü kazandırır.

Bunlara ek olarak; bu hayattan aldığı nasibe göre de şuur ve ayırt eder. Tıpkı diri bir bedenin faydalı şeyleri almak ve elem verici şeylerden kaçınmak hususunda hissettiği ve şuur ettiği gibi. Kuşkusuz faydalı olan şeylere meyillenir ve elem vericilerden de kaçınır. Bu durum, bedenî ve aynı zamanda kalbî hayata göredir. Şayet hayatı bâtıl olacak olursa, temyizi yani ayır etme melekesi de yok olur. Şayet onda temyizin sadece bir parçası kalmışsa, o zaman iyi ile kötüyü ayırt edecek kuvveti kalmamış demektir. Tıpkı meleğin ruh üflemeden önce insanda hayatın bulunmaması gibi. Nitekim Allah’ın görevlendirdiği bu elçi O’nun ruhundan üflemesiyle insana hayat gelmiştir. Ancak insana (ruh) üflenmeden önce ölüler cümlesinden sayılmaktaydı.

Aynı şekilde Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem), kendisine ilka edilen ruhtan o insana üfürünceye dek onun ruhunda da kalbinde hayat bulunmaz.

Allahu Teâlâ şöyle buyurmuştur: “Kendi emrinden ruh (vahiy) ile melekleri, kullarından dilediği peygamberlere indirip…” (Nahl,2) ve:

“O dereceleri yükselten Arş’ın sahibi Allah, o buluşma gününün (kıyametin) dehşetini haber vermek için kullarından dilediği kimseye emrinden ruh (melek) indiriyor.” (Mü’min, 15)

Haber verdiğine göre O’nun vahyi ruhtur ve nurdur. İşte hayat ve nur durumu, meleğin üfürmesi ile alakalıdır. Dolayısıyla kime melek elçi ve beşer elçi (peygamber) üfürmüşse o kimsede iki tane hayat var demektir. Kime de sadece melek elçi üfürmüş ve beşer elçi üfürmemişse, o kimsede de iki hayattan birisi meydana gelmiş, diğerini kaçırmış demektir. Allahu Teâlâ şöyle buyurmuştur:

“Ölü iken hidayetle dirilttiğimiz, kendisine insanlar arasında yürüyecek bir nur verdiğimiz kimse, karanlıklar içinde kalıp, ondan çıkamayan kimse gibi olur mu?” (En’am, 122)

O’nun hem nur ve hem de hayat arasında olduğunu bildirmiştir. Tıpkı O’nun Kitab’ından yüz çevirenin hem ölüm ve hem de karanlık arasında bulunduğunu haber vermesi gibi.

İbn Abbas ve müfessirlerin hepsi âyeti:

“Söz konusu adam küfür ve dalalette olan birisiydi ve ona hidayet verdik” diye tefsir etmişlerdir.

Allah azze ve celle bizleri karanlıklardan aydınlığa çıkarmış olduğu halde bunun öneminin farkına varmaz Cahilliyye daha hoş ve sevimli gelir ise Allah bizleri döndüğümüz o yolda da bırakmaya Kadir’dir.

Allah (c.c) anlayıp yaşamayı nasip etsin İnşAallah..

VELHAMDULİLLAHİRRABBİLALEMİN..