GERÇEK KİMLİĞİNİ BULMA

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd, sena ve övgülerin en güzeli, ezelde ve ebedde var olan, lutfuyla kâinatı ve biz­leri yaratıp var eden, sayısız nimetlerle yaşatan ve rahmetiyle doğru yolu gösteren Allah (c.c.)’a mahsus­tur.

Salât ve selam da, âlemlerin Rabbi tarafından sevilen, insanların ise tanıyıp, idrak edebilme nispetince sevebildikleri, efendimiz, önderimiz, rehberimiz Hz. Muhammed Mustafa’ya, âline, ashabına ve onun yolunu izlemeye çalışan ümmeti üzerine olsun.

Karmaşık ve çalkantılı bir dönemde yaşıyoruz. Neyin ne olduğu veya nelerin ne olmadığı açıklık ka­zanmış değil. Hatta meseleler o kadar girintili bir hal almış ki, birbirine zıt unsurlar dahi, birbiriyle ilintili ve birbiriyle benzer olarak algılanabiliyor. Bunun en açık örneği, İslam ile demokrasiyi veya Müslümanlık ile laikliği ideolojik kardeş görme eğilimleridir.

İdeolojik düzlemdeki bu kavram kargaşası tabi ki topluma da yansımış ve içinde yaşadığımız toplum, ne idiğü belirsiz bir kimlik girdabına sürüklenmiştir.

Hiç düşündünüz mü bilmiyorum!.

Resulullah (s.a.v.)’in son peygamber olduğu ve yeni bir peygamber gönderilmeyeceği bilinen bir gerçektir. Bu gerçeği bilmemize ve bu gerçeğe iman et­memize rağmen yine de farazi olarak düşünelim.

Acaba Resulullah (s.a.v.) içinde yaşadığımız bu topluma tekrar gönderilseydi ne olurdu?

Efendimiz (s.a.v.), bu toplumu nasıl tanımlardı?

Tabi ki bu tanımlama, topluma yönelteceği bazı sorular ve bu sorulara karşılık alacağı cevaplara göre belirlenecekti. Nitekim bütün bir topluma yönelteceği sorular ve alacağı cevaplar muhtemelen şöyle ola­caktı.

“Âlemlerin Rabbi olan Allah’a inanıyor musu­nuz?”

Bütün bir toplumdan ortak bir haykırış.

“Evet, Ya Resulullah”

Bu haykırış karşısında oldukça umutlanan Efendimiz (s.a.v.)’in ikinci sorusu.

“Allah’ın Resulü olduğuma ve Kur’an-ı Kerim’e inanıyor musunuz?”

Bütün bir toplumdan, ortak ve bütüncül bir haykırış daha.

“Elbette Ya Resulullah”

Böyle bir toplumla ilk defa karşılaşan ve bu ha­yati sorulara böylesine coşkulu ve olumlu bir cevap alan Resulullah (s.a.v.) gerçekten mesud olmuştur.

Çünkü sorun kalmamıştır artık!

Bu toplumu meydana getiren insanlar Allah’a, Resulüne ve Kur’an-ı Kerim’e inandıklarına göre çözülmeyecek sorun, aşılmayacak engel yok demekti!

Âlemlerin Rabbi olan Allah (c.c.)’ı Hamd ile teş­bih ve tekbir eden Resulullah (s.a.v.), önündeki kosko­ca topluma umud ve rahmet dolu gözleriyle tekrar ba­karak son soruyu sorar.

“Şeriat istiyor musunuz?”

Kısmi evetleri bastıran üçüncü bir haykırış daha.

“Hayır, Ya Resulullah”

Efendimiz (s.a.v.) belkide göğe yükseltildiği Miraç mucizesinde yaşamadığı bir hayreti yaşıyor!

“Nasıl olurdu?”

Allah’a, Resulüne ve Kur’an-ı Kerim’e inandıkla­rını, iman ettiklerini söyleyen bir’ toplum, Allah’ın hükümlerine karşı nasıl böyle bir cevap verebilirdi!.

Efendimiz (s.a.v.), sorumu herhalde yanlış an­ladılar diyerek tekrar sorar.

“Allah’ın şeriatını istiyor musunuz?”

“Maazallah Ya Resulullah!”

Mübarek gözleri hayretle biraz daha açılan ve böyle bir durum karşısında şaşkınlıktan kurtulama­yan Efendimiz (s.a.v.), topluma yönelttiği sorulara de­vam etmek ve ne idiğü belirsiz bu durumun aslını öğrenmek istemektedir. Ancak yanına büyük bir hürmetle gelen resmi bir görevli “Lütfen şeriat propa­gandası yapmayınız!” diyerek önündeki mikrofon deni­len aleti almış ve kürsüden inmesini istirham etmişti!

Gerçekten şaşılacak ve şaşılası bir durumdu bu!

Kitlenin ön saflarında duran bazı din görevlileri ise, bu durum karşısında şaşıran Efendimiz (s.a.v.)’i aydınlatmak gayesiyle çığrışmaya başlamışlardı.

“Ya Resulullah, bizler laik Müslümanlarız!”

“Ya Resulullah, bizler demokrat Müslümanlarız!”

Bu gibi  çığırışlarla  şaşkınlığı  daha  da  artan Efendimiz (s.a.v.), meydandaki bir heykele dikkatlice ve git gide artan bir hüzünle bakmaya başlamıştır. Çünkü meydandaki heykelin başı üstüne oturan şey­tan aleyhillane, lanetli gözleriyle Efendimiz (s.a.v.)’e bakmakta ve “Senin ümmetini ne hale getirdim” diye­rek kahkahalarla gülmektedir.

Şeytandan ve şeytanın şerrinden Allah’a sığınan Resulullah (s.a.v.)’in, farazi olarak verdiğimiz bu örnekten ve böylesi bir toplumdan, şu ayet-i kerimeleri okuyarak uzaklaştığını görüyoruz.

“De ki: “Rabbim, eğer onlara va’dolunan (azab)i mutlaka bana gösterecek sen,”, “Rabbim, bu durumda beni zulmeden kavmin içinde kılma.”

İlahi kelam ile ifadesini bulmuş olan bu duaya, bütün Müslümanlara birlikte biz de âmin diyoruz.

Evet, Efendimiz (s.a.v.)’in hayret ve şaşkınlıkla karşılayabileceği bu durumu, bizler hiç de şaşkınlıkla karşılamıyoruz! Bunun bir nedeni, böylesi durumları, böylesi halleri birer realite olarak kabul edişimiz ve bu realiteyi kanıksamış olmamızdır. Bir diğer nedeni ise bu topluma ne adına ne verildiğini, Allah adına konuşan bel’amların, şeriatı nasıl ve ne şekilde tanıttıklarını biliyor olmamızdır.

Bu toplum şeriata göre yönetilsin şeklinde bir ta­lebim, bir dayatmam da yok. Çünkü her toplum, layık olduğu sistemle, layık olduğu idarecilerle yönetile­cektir.

Meselenin bu gibi yönleri beni fazlaca ilgilendir­miyor.

Bir Müslüman olarak beni ilgilendiren önemli ve öncelikli husus, tertemiz hakikatleri beyan eden İslam ve Müslüman kavramlarının yozlaştırılmaya çalışıl­masıdır.

İşte buna kimsenin hakkı yoktur!

Bizlerde laiklik kavramını iğdiş etme hakkı ol­madığı gibi, laiklerde veya demokratlarda da Müslüman kavramını iğdiş etme hakkı yoktur.

Laikliğin nasıl ki kendi esaslarına göre bir tanımı varsa, Müslümanlığın da kendi esaslarına göre bir tanımı vardır. İslam’ın ve İslam’a teslim olan Müslümanın ne olduğunu, ne olmadığını şanı yüce Rabbimiz Kur’an-ı Kerimde beyan etmiştir.

Hiç kuşkusuz ki kafamıza göre İslam, midemize göre Müslümanlık tanımı olmaz, olamaz!

Dolayısıyla laiklerin veya demokratların illa Müslüman ol­malarını değil, söz konusu kimliklerin iğdiş edilme­mesini ve bu kimliklerin kendi kulvarların da değer­lendirilmesini amacımızdır.

Her kimlik, kendine özgü kulvarda ele alınır ve kendine özgü kulvarda değerlendirilirse, hiç kuşkusuz ki hem kimlik kargaşası olmayacak ve hem de kimlik tercihinde bulunmak isteyen insanlar, neyi seçip, neyi seçmediklerinin farkına varacaklardır.

Diyeceksiniz ki, “Toplumda yaşanan koskoca kimlik kargaşasına, bu küçücük kitap yeter mi?” Yeter, inanın ki yeter! Anlayana ve anlamak isteyene, kafi!

Selam ve rahmet, İslam’a layık tüm inanların  üzerine olsun.

SELAM VE DUA İLE