“Onları gördüğün zaman cüsseli yapıları beğenini kazanmaktadır. Konuştukları zaman da onları dinlersin. (Oysa) Sanki onlar (sütun gibi) dayandırılmış ahşap-kütük gibidirler. (Bu dayanıksızlıklarından dolayı da) Her çağrıyı kendileri aleyhinde sanırlar. Onlar düşmandırlar, bu yüzden onlardan kaçınıp-sakının. Allah onları kahretsin; nasıl da çevriliyorlar.“

(Hud Suresi 73. Ayet)

GÜNÜN HADİSİ

187-.……Ebû Saîd el-Hudrî (R.A.) şöyle demiştir: Peygamber (SAV) bir gün ganimet taksimi yaparken Temîm oğullan’ndan Zu’I-Huveysıra lakablı bir adam:

— Yâ Rasûlallah! Adalet et! dedi. Rasûlullah:

— “Veyl olsun sana! Ben adalet etmezsem kim adalet eder?’ buyurdu.

Bunun üzerine Ömer:

— Bana izin ver de şu adamın boynunu vurayım! dedi. Rasûlullah şöyle buyurdu:

— “Hayır (boynunu vurma) Onun birtakım arkadaşları vardır ki, sizden biriniz onların namazı yanında kendi namazını, onların oruç­ları yanında kendi orucunu hakîr görür. Onlar okun Yaydan delip çı­kışı gibi dînden çıkarlar. (Avı delip geçen) okun demirine bakılır, onda kan nâmına bir şey bulunmaz- Sonra okun ağaç kısmına bakılır, ora­da da bir şey bulunmaz. Sonra okun yelesine -tüyüne- bakılır, orada da bir şey bulunmaz. Ok, avın işkembesi içindeki şeylere ve kana girip çıkmış, fakat onlardan hiçbir şey oka yapışıp kalmamıştır! Onlar, in­sanlar (Müslümânlar) arasında bir ayrılma olduğu zaman ortaya çı­karlar. Onların alâmeti iki elinin birinde kadın memesi gibi yâhud öteye beriye gidip gelen bir et parçası gibi bir şey bulunan bir adamdır”. Ebû Saîd şöyle dedi: Ben bunu Peygamber’den işittiğime şehâdet ediyorum. Ve yine şehâdet ediyorum ki, Alî ibn Ebî Tâlib onlar­la harb ettiği zaman, ben onun maiyyetinde idim. Öldürülenlerin içinde bu hadîste vasfedilen adam arandı. Netîcede Peygamber’in vasfettiği vasıf üzere birisi bulunup getirildi.

(KİTABU’L EDEB – BUHARİ – 187. HADİS)