GÜNÜN AYET VE HADİSİ
GÜNÜN AYETİ
وَالَّذ۪ينَ تَبَوَّؤُ الدَّارَ وَالْا۪يمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ اِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ ف۪ي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِمَّٓا اُو۫تُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلٰٓى اَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌۜ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِه۪ فَاُو۬لٰٓئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَۚ
“Kendilerinden önce o yurdu (Medine’yi) hazırlayıp imanı (gönüllerine) yerleştirenler ise, hicret edenleri severler ve onlara verilen şeylerden dolayı içlerinde bir ihtiyaç (arzusu) duymazlar. Kendilerinde bir açıklık (ihtiyaç) olsa bile (kardeşlerini) öz nefislerine tercih ederler. Kim nefsinin ‘cimri ve bencil tutkularından’ korunmuşsa, işte onlar felah (kurtuluş) bulanlardır.“
(Haşr Suresi 9. Ayet)
GÜNÜN HADİSİ
193-…….Bize Cerir, el-A’meş’ten tahdîs etti ki, Ebû Vâil şöyle demiştir: Abdullah ibn Mes’ûd (R.A.) şöyle dedi: Rasûlullah’ın huzuruna bir adam geldi de:
— Yâ Rasûlallah! Henüz kendilerine katılmamış olduğu bir kavmi, bir zümreyi seven bir kimse hakkında nasıl bir hüküm söylersiniz? diye sordu.
Rasûlullah (Sav):
— “Kişi sevdiği ile beraberdir” buyurdu.
Bu hadîsi el-A’meş’ten; o da Ebû Vâil’den; o da Abdullah’tan; o da Peygamber’den senediyle rivayet etmekte Cerîr ibn Abdilhamîd’e, Cerîr ibn Hazım,Süleyman ibn Karm, Ebû Avâne üçlüsü de mutâbaat etmişlerdir.
(KİTABU’L EDEB – BUHARİ – 193. HADİS)