قَالَ اِنَّهُ يَقُولُ اِنَّهَا بَقَرَةٌ لَا ذَلُولٌ تُثٖيرُ الْاَرْضَ وَلَا تَسْقِي الْحَرْثَۚ مُسَلَّمَةٌ لَا شِيَةَ فٖيهَاؕ قَالُوا الْـٰٔنَ جِئْتَ بِالْحَقِّؕ فَذَبَحُوهَا وَمَا كَادُوا يَفْعَلُونَࣖ

GÜNÜN HADİSİ

137.-…….Ebû’s-Sıddîk en-Nâcî’den; o daEbû Saîd(R)’den tahdîs etti: Peygamber (S) şöyle buyurmuştur: “îsrâîl oğullan içinde dok­san dokuz insan öldürmüş olan bir kimse vardı. Sonra bu adam evinden çıkıp (zamanın âlimlerine: Benim için tevbe var mıdır? diye) soruyordu. Bir rahibe vardı da ona:

— Benim için tevbe var mıdır? diye sordu. Râhib:

— Hayır yoktur, diye cevâb verdi.

Bu cevâb üzerine kaaîil onu da öldürdü. Sonra bu adam yine sormağa başladı. Sorduklarından biri ona:

— Sen fulân karyeye ve oradaki fulân ma’bede git, dedi.

O da o karyeye giderken yolda ona ölüm erişti. Tevbekâr olmak için göğsünü, gittiği karyeye doğru yöneltip, öldü. Şimdi rahmet me­lekleriyle azâb melekleri orada çekişmeye başladılar… Bunun üzeri­ne Allah, tevbe için gideceği köye: “Birazyaklaş!” diye; ölen kimsenin kendi köyüne de: “Biraz uzaklaş!” diye vahyetti. Rahmet ve azâb meleklerine de: Haydi şimdi her iki taraf arasındaki uzaklığı ölçün de mukaayese ediniz, diye emretti. Ölen o kimse tevbe köyüne bir karış daha yakın bulundu da, bu sebeble mağfiret olundu”

(KİTABU’L ENBİYA – BUHARİ – 137. HADİS)