وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا وَيُشْهِدُ اللّٰهَ عَلٰى مَا فٖي قَلْبِهٖۙ وَهُوَ اَلَدُّ الْخِصَامِ

GÜNÜN HADİSİ

112-..İbn Şihâb’ın kardeşinin oğlu Muhammed ibn Abdülah, amcası Muhammed ibn Müslim ez-Zuhrî’den tahdîs etti ki, o şöyle demiştir: Bana Ebû İdrîs Âizullah ibnu Abdillah haber verdi ki, Be-dir’de Rasûlullah’m beraberinde hazır bulunmuş olanlardan ve Akabe gecesindeki sahâbîlerden olan Ubâdetu’bnu’s-Sâmit ona şöyle haber vermiştir: Rasûlullah (S) etrafında sahâbîlerinden bir cemâat mev-cûd olduğu hâlde şöyle buyurdu: “Geliniz, Allah’a ibâdette hiçbir-şeyi ortak etmemek, hırsızlık yapmamak, zina etmemek, çocuklarınızı öldürmemek, kendiliğinizden uyduracağınız hiçbir yalanla kimseye iftira etmemek, hiçbir ma’rûfişte bana âsi olmamak üzere bana bey’at ediniz (yânî benimle ahdediniz). İçinizden her kim sözünde durursa ecri Allah’a âiddir. Bu dediklerimden birini yapıp da ondan dolayı dünyâda ikaaba uğratılırsa, bu ikaab ona keffârettir. Bunlardan bi­rini yapıp da yaptığı fiili Allah örterse, ettiği iş Allah’a kalır. Allah dilerse onu aff, dilerse ona ikaab eder”.

Ubâde: İşte ben bu şart üzere Rasûlullah’la bey’at ettim, demiş­tir

( KİTABU MENAKIBİ’L-ENSAR – BUHARİ – 112. HADİS)