اِنَّ اللّٰهَ رَبّٖي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُؕ هٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقٖيمٌ

GÜNÜN HADİSİ

27-…Bize İbnu Şîrîn, Abdurrahmân ibn Ebî Bekre’den; o da babası Ebû Bekre’den ve diğer bir adamdan -ki o, kimse (yânî Hu-meyd ibn Abdirrahmân) benim nefsimde Abdurrahmân ibn Ebî Bek­re’den daha faziletlidir- tahdîs etti ki, Ebû Bekre (R): Rasûlullah (S) Minâ’da Nahr gününde insanlara hutbe yaptı da:

— “Bu hangi gündür biliyor musunuz?” buyurdu. Sahâbîler:

— Allah ve Rasûlü en bilendir! dediler.

Hattâ biz, Rasûlullah bu güne eski adından başka bir ad vere­cek sandık.

Rasûlullah:

— “Bu, nahr günü değil midir?” buyurdu. Biz:

— Evet yâ Rasûlallah, nahr günüdür! dedik. Rasûlullah:

— “Bu içinde bulunduğunuz hangi beldedir? Bu, Mekke belde­si değil midir?” buyurdu.

Bizler:

— Evet yâ Rasûlallah, Mekke’dir! dedik. Rasûlullah:

— “Şu hâlde iyi biliniz ki, bu ayınızda, bu beldenizde, bu günü­nüzün haram olduğu gibi kanlarınız, mallarınız, namuslarınız ve be­denlerinizin dış yüzü olan derileriniz birbirinize haramdır (Her türlü saldırıdan korunmuştur). Dikkat edin! Bunu sizlere tebliğ ettim mi?” buyurdu.

Bizler:

— Evet tebliğ ettin! dedik. Rasûlullah:

— “Allah’ım, şâhid ol!” dedikten sonra:

— “Bunu burada hazır bulunanlar, burada hazır bulunmayan­lara (yânî müstakbel nesillere) tebliğ etsin. Çünkü bâzı tebliğ edici bunu kendisinden daha iyi belleyecek olana tebliğ edebilir” buyurdu.

Muhammed ibn Kesîr: Tebliğ böyle olmuştur (yânî tebiîğ çok ker-re böyle hafızlardan daha iyi hafız olanlara yapilagelmiştir), dedi. Rasûlullah:

— ”Benden sonra birbirinizin boyunlarını vuracak kâfirlere dön­meyiniz” buyurdu.

Abdurrahmân ibn Ebî Bekre şöyle dedi: Câriye ibnu Kudâme onu yaktığı vakit, el-Hadramî’nin yakıldığı gün olunca, Câriye ken­di askerlerine:

— Ebû Bekre Nufey’e bakınız; o teslîm ve inkıyâd üzere mi yâ-hud değil mi? dedi.

Askerler ona:

— İşte bu Ebû Bekre’dîr ki, o senin el-Hadramî’ye yaptığın işi görmektedir (belki o seni söz yâhud silâhla reddetmektedir), dediler.

Abdurrahmân ibn Ebî Bekre, geçen senedle şöyle dedi: Bana an­nem, Ebû Bekre Nufey’den: Onun (onların: Belki o seni silâh yâhud sözle inkâr etmiştir, dediklerini işittiği zaman): Eğer onlar evimde üze­rime girmiş olsalardı, ben onlara karşı kendimi müdâfaa etmek için bir kamış deyneğini de uzanıp tutmazdım! dediğini tahdîs etti

(KITABU’L-FITEN– BUHARİ – 27. HADİS)