GÜNÜN AYETİ

وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ اِلَّٓا اَنْ قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَاِسْرَافَنَا فٖٓي اَمْرِنَا وَثَبِّتْ اَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرٖينَ

“Onların sözü şunu demekten ibaretti: “Rabbimiz! Günahlarımızdan ve işimizdeki aşırılıklardan ötürü bizi bağışla, sebatımızı arttır, kâfir topluluğa karşı bize yardım et!”

(ALİ-İMRAN 147.AYET)

GÜNÜN HADİSİ

24-…Hişâm ibn Zeyd şöyle demiştir: Ben Enes ibn Mâlik(R.A)’ten işittim, şöyle diyordu: (Peygamber’in ölüm hastalığı sıra­sında) Ebû Bekr ile Abbâs (R.A), Ensâr toplantılarından bir meclise uğramışlardı. Ensâr orada ağlıyorlardı. Ebû Bekr veya Abbâs:

— Sizleri ağlatan nedir? diye sordu. Ensâr:

— Peygamber’in bizimle beraber oturduğu zamanı hatırlayıp zik­rettik (O’nu kaybedeceğimiz korkusuyla ağlıyoruz), dediler.

Ebû Bekr yâhud Abbâs, Peygamber’in yanına girdi ve O’na, En­sâr’ın bu üzüntülerini haber verdi.

Enes dedi ki: Bunun üzerine Peygamber (S.A.V) başına bir kumaş kenarıyla bir çatkı çatmış olduğu hâlde mescide çıkıp minber üzerine yükseldi. Peygamber bu günden sonra bir daha minbere çıkmadı. Pey­gamber Allah’a hamd ve sena ettikten sonra:

—   “(Sahâbîlerim!) Sizlere Ensâr’ı (onlara iyi muamele etmeni­zi) vasiyet ederim. Çünkü onlar benim cemâatim, sırdaşlarım, emtnlerimdir. Onlar üzerlerine düşen yardım vazifesini yerine getirdiler. Şimdi (vazife karşılığındaki) hakları kalmıştır. Şu hâlde siz Ensâr’ın iyilik edenlerinden iyiliklerini kabul edin, (haddlerin dışında) kötü­lük edenlerin kusurlarından da vazgeçin (yâni affedin) buyurdu.”

KİTABU MENAKIBİ’L-ENSAR (Ensâr’ın Menkıbeleri Kitabı) -BUHARİ –24. HADİS