“Allah yolunda hicret eden kimse yeryüzünde gidecek birçok uygun yer ve imkân bulacaktır. Kim Allah ve resulü uğrunda hicret ederek yurdundan çıkar da sonra ölüm onu yolda yakalarsa artık onun mükâfatını vermek Allah’a aittir; Allah daima günahları örtmektedir, engin rahmet sahibidir.”

(NİSA 100.AYET)

GÜNÜN HADİSİ

96-“İbn Şihâb’dan (şöyle demiştir): Bana Urve, İbnu’l- Müseyyeb, Alkame ibn Vakkaas ve Ubeydullah, Âişe(R.A)’den tahdîs ettiler, Âişe, iftira ehlinin kendisi hakkında dediklerini dedikleri za­man şöyle demiştir: Rasûlullah (S.A.V) o sabah Alî ibn Ebî Tâlib ile Usâme ibn Zeyd’i yanına çağırdı. Vahy gecikince ehli ile ayrılması husu­sunda onlara görüşlerini sorup istişare ediyordu. Usâme Ehli Beyt için nefsinde bilip gönlünde beslediği muhabbeti ve ehlinin berâetini Rasûlullah’a tavsiye ve işaret etti.

Alî ibn Ebî Tâlib’e gelince, o:

— Yâ Rasûlallah, Allah Sana dünyâyı dâr etmemiştir. Âişe’den başka kadın çoktur. Bununla beraber Âişe’nin cariyesi Berîre’ye de sor. O doğrusunu Sana söyler, demişti.

Bunun üzerine Rasûlullah, Berîre’yi çağırıp:

— “Ey Berire, Âişe’de sana şübhe veren herhangibir hâl gör­dün mü?” diye sordu.

Berîre de:

— Hayır yâ Rasûlallah, görmedim. Ben ondan hatâ, ayıp ola­rak meydana gelmiş şundan büyük bir iş görmedim: Âişe küçük yaş­ta taze bir kadındı. Hamur yoğururken uyur kalırdı da evin besi koyunu gelir hamuru yerdi! demiş.

Bunun üzerine Rasûlullah o günü minber üstünde durup şöyle buyurdu:

— “Ey müslümânlar topluluğu! Ehlim hakkında bana ezası ula­şan bir adamdan dolayı bana kim yardım eder de benim o kimseyi kınamamı haklı görür? Vallahi ben ehlim hakkında hayırdan başka birşey bilmiş değilim” dedi ve Âişe’nin berâetini zikretti…

Ve Ebû Usâme Hammâd ibn Usâme, Hişâm ibn Urve’den bu hadîsi rivayet etti.”

KİTÂBU’L-İTİSÂM Bİ’L-KİTÂBİ VE’S-SÜNNETİ

(Allah(C.C)’ın Kitâbı’na ve Peygamberin(S.A.V) Sünnetine Sımsıkı Yapışıp Tutunmak Kitabı)

-BUHARİ– 96. HADİS