İmam-ı Azam’ı Vefatının 1254’üncü Senesinde Rahmetle Anıyoruz

İmam-ı Azam Ebu Hanife, H. 80’de Kufe’de doğdu. Ebu Hanife künyesinin meşhur olmasının sebebi hakkında eski kaynaklarda yeterli bir açıklama yoktur. Ancak “Hanif” kelimesinin müennesi olan “Hanife” kelimesine nispetle bu künyenin, İslam’a tam gönül vermiş abid bir kimse olması veya Iraklılar arasında “Hanife” denilen bir divit veya yazı hokkasını devamlı yanında bulundurması sebebiyle verilmiş olduğu söylenmektedir. Hanife isminde bir kızı olduğundan bu künyeyle anıldığı söylenmişse de kabul görmemiştir.

Ebu Hanife’nin vefat  tarihi belli olmakla beraber vefat’ı hakkında geniş malumat yoktur. Vefat tarihinin H. 150 olduğunda kaynaklar müttefiktir.

Eserleri; İmamı Azam Ebu Hanife’nin, günümüze kadar ulaşabilmiş eserleri pek fazla değildir. Bunların bir kısmının da ona ait olup olmadığı ihtilaflıdır. Bununla beraber talebeleri Ebu Yusuf ve bilhassa İmam Muhammed’in telif ettiği eserler, fıkhını ve çeşitli konulardaki görüşlerini zamanımıza kadar ulaştırmıştır. Ebu Hanife’nin yaşadığı devirde yazdırma usulü yaygın olduğu için hocalar genellikle kendileri yazmaz, talebelerine yazdırırlardı. Bu yüzden kendine isnad edilen eserlerin sayısı fazla değildir. Bu eserlerin başlıcalarını şöyle sıralayabiliriz.

1. el-Fıkhu’l-Ekber
2. el-Fıkhu’l-Ebsat
3. Osman el-Betti’ye Risale
4. Osman el-Betti’ye diğer bir risale
5. el-Vasıyye
6. el-Vasıyye (oğlu Hammad’a)
7. el-Vasıyye (talebesi Yusuf ibnu Halid es-Semiti’ye)
8. el-Vasıyye (talebesi kadı Ebu Yusuf’a)
9. Müsnedu Ebi Hanife (Ebu Yusuf’un rivayetiyle)

Allah Azze ve Celle kendisine Rahmetiyle muamele etsin (AMİN)