ŞAHİT MİSİN Kİ, ÜMMETİN BİR FERDİSİN?

Bismillahirrahmanirrahim

Hamd, alemlerin Rabbi olan Allah’a (c.c.) mahsustur. O, her şeyin yaratıcısı, her şeyin hükümranıdır. Salat ve selam, Rasulullah Efendimiz Muhammed Mustafa (s.a.v.)’e, onun değerli Ashabına ve kıyamete kadar onun yolunu takip edecek tüm müminlere olsun.

İlk insan ve ilk peygamber olan Hz. Âdem (a.s) ile başlayan insanlık tarihi boyunca, her bir insan, Allah’ın (c.c.) kudretini ve yaratılışını gözlemleyerek bir şahit olmuştur. Kainatta var olan her şey, insanın ruhunda derin bir iz bırakacak şekilde Allah’ın yaratma gücünü ve ilmini gösteren işaretlerle doludur. Ancak, bu şahitlik, sadece Allah’ın varlığını ve kudretini kabul etmekle sınırlı kalmamalı, aynı zamanda Allah’ın birliğine ve O’nun her şeyden müstağni olduğuna dair inancı da kapsamalıdır. Zira her insan, yaratıldığı günden itibaren Allah’ın (c.c.) varlığına ve kudretine şahitlik etse de, bu şahitlik, Allah’ın (c.c.) rızasına uygun bir yaşamı benimsemek, ona ibadet etmek ve O’na kul olmak noktasında eksiktir. İnsanlık, Allah’ın (c.c.) yaratma kudretine şahitlik ederken, O’nun yarattığına karşı sahip olduğu sorumluluğu yerine getirme noktasında yetersiz kalmaktadır.

Kur’an-ı Kerim, her bir bireyin Allah’ın (c.c.) kudretine şahitlik ettiğini fakat gerçek şahitliğin, sadece yaratılanları görmekle değil, Allah’ın (c.c.) emirlerine uygun bir yaşam sürmekle gerçekleşeceğini vurgular.

Yüce Allah (c.c.), Fussilet suresi 53. Ayeti Kerime de şöyle buyurmuştur:

“Yakında onlara hem âlemin ufuklarında, hem de kendi benliklerinde âyetlerimizi göstereceğiz—tâ ki Kur’ân’ın hak olduğu onlara iyice belli olsun. Rabbinin her şeye şahit olması yetmez mi?”

Bu ayet, kainatta ve insanın kendisinde bulunan delillerin Allah’ın (c.c.) varlığını ve kudretini gösterdiğine, fakat gerçek şahitliğin, sadece bu delillere inanmakla değil, O’nun birliğine ve otoritesine teslim olmakla tamamlanacağına işaret eder.

Hanefi fakihi Kâsânî, şahitliğin tanımını yaparken; “elindeki şeyin/hakkın başka birine ait olduğunu haber vermek” olarak ifade etmiştir.

Müşriklerin Allah’ın (c.c.) hakkını vermemeleri, onların şahitliklerinin geçersiz olduğunun en açık göstergesidir. Onlar, Allah’ın (c.c.) kudretini ve varlığını gözlemlerken, bu kudreti hakkıyla takdir etmeyip O’na şirk koşmakta, O’nu diğer varlıklarla eş tutarak yarattığı her şeydeki gerçekliğinden sapmaktadırlar.

Kainatın her köşesinde ve insanın her hücresinde Allah’ın (c.c.) mührü varken, bu gerçeği görüp de teslim olmayan bir şahidin tanıklığı ne kadar anlamlı olabilir? Bir şahit, ancak doğruyu ve gerçeği kabul ettiğinde, tanıklığının hükmü geçerli olur. Müşriklerin tanıklığı ise, Allah’a ortak koşarak, O’nun hakikati karşısında körleşmiş ve özünden sapmıştır.

Gerçek şahitlik, sadece Allah’ın (c.c.) kudretine ve birliğine teslimiyetle tamamlanır. Müşriklerin tanıklığı ise, tıpkı kirli bir aynada yansıyan silik bir görüntü gibi, Allah’ın (c.c.) büyüklüğünü ve kudretini net bir şekilde ortaya koyamaz. Onlar, sadece varlıkların yüzeyini görürken, derinliklerdeki gerçeği idrak etmekten acizdirler.

Peygamber Efendimiz (s.a.v.), teslimiyetin ve imanla yapılan şahitliğin önemini vurgulayan hadiste de şöyle buyurmuştur:

“Müslüman, Allah’a teslim olmuş olandır. Müslüman, kalbinde iman olduğu gibi, dilinde de zikreder, davranışlarında da teslimiyet gösterir.” (Sahih al-Buhari, 9)

Bir Müslüman, Allah’ın (c.c.) mutlak kudretine, ilmine, hikmetine, adaletine, merhametine ve yaratılışındaki mucizelere şahitlik ederken, aynı zamanda O’na itaat etmeyi, her an O’nu hatırlamayı ve O’nun emirlerine teslim olmayı da kabul eder. Bu, sözde değil, amelde bir şahitliktir.

Eğer biz, Allah’a (c.c.) şahitlik ediyor ve O’na tam anlamıyla teslim oluyorsak, o zaman ümmetin bir ferdi olmak, sadece bir sıfat değil, en büyük onur olur.

Çünkü;

Şahitlik sadece yaratılışta değil, yaratıcıya olan teslimiyetinde gerçekleşir.

 Velhamdulillahirabbilalemin..