SEYYİD KUTUB’UN BAKIŞ AÇISIYLA ARAF SURESİ 1. AYET

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

1- Elif, Lâm, Mim, Sad

Surenin ilk ayetini oluşturan bu harf grubunun benzerleri hakkındaki görüşümüzü Bakara ve Ali İmran surelerinin başlangıçlarında açıklamıştık. Bunları açıklarken şu görüşü benimsemiştik: Bu birbirinden kopuk harf grubu ile şuna işaret ediliyor: Şu Kur’an-ı Kerim insanlar tarafından kullanılan türde harflerden oluşuyor. Fakat buna rağmen insanlar bu harfleri kullanarak Kur’an’daki gibi sözler oluşturamıyorlar. Tek başına bu olgu, Kur’an’ın insan eseri olmadığının açık kanıtıdır. Çünkü Kur’an-ı Kerim’i oluşturan harfler ve kelimeler insanların önünde durdukları halde onlardan Kur’an’ın bir benzerini oluşturmayı başaramamışlardır. Demek ki, bu harflerin ve kelimelerin ardında başka bir sır saklıdır.

Biz bu görüşü bu konuda tercih ediyoruz, yoksa “kesinlikle doğrudur” demiyoruz. Çünkü muradının ne olduğunu ancak yüce Allah bilir.

Bu görüşe dayanarak sözdizimi bakımından şöyle bir açıklama yapabiliriz: Bu “Elif, Lâm, Mim, Sad” harf grubu bir sonraki ayetle bir isim cümlesi oluşturur. Cümlenin öznesi (müpteda’sı) “Elif, Lâm, Mim, Sad” harfleri, yüklemi ise “Sana indirilen kitaptır” cümleciğidir. Bu çözümlemeye göre cümlenin anlamı “Bu harfler ile onlardan oluşan cümleler sana indirilen Kitab’dır” şeklinde olur. Bunun yanısıra burada şöyle bir gramer çözümlemesi de yapılabilir: “Elif, Lâm, Mim, Sad” harflerinin fonksiyonu sadece az önce açıkladığımız anlama işaret etmektir. İkinci ayetin başında yer alan “Kitab” kelimesi gizli bir öznenin yüklemidir ve her ikisi “Bu bir kitaptır” ya da “Şu bir kitaptır” şeklinde bir isim cümlesi oluşturur.