TABERİ (RH.A)’NİN BAKIŞ AÇISIYLA BAKARA SURESİ 77 VE 78. AYETLER

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah(Celle Celaluhu)’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

77- Bilmezler mi ki, Allah onların gizlediklerini de açıkladıklarını da muhakkak bilir.

Bu Yahudiler bilmiyorlar mı ki, Allah onların gizledikleri inkâr ve yalan­larını da, açıkladıktan, Allah’a, Resulüne ve müminlere karşı “İman ettik” şeklindeki münafıklık ve oyunlarını da çok iyi bilmektedir.

Müminlerle karşılaştıkları zaman “İman ettik” diyen ve liderleriyle yan yana geldiklerinde de “Biz müminlerle alay ediyoruz” diyen Yahudiler bilmez­ler mi ki, Allah onların gizledikleri “Muhammedi inkâr etme ve yalanlama” dü­şüncelerini de bilir. Açığa vurdukları “Muhammed’e iman ettik” şeklindeki ya­lan sözlerini de bilir. Bu itibarla müminlere söyledikleri sözün Allah katında aleyhlerine delil olacağına dair bir düşüncenin anlamı yoktur. Zira onlar konuş­sa da konuşmasa da Allah onları bilmektedir.

78- Onlardan bazılarının okuyup yazması yoktur. Bir takım kurun­tular hariç, kitabı bilmezler. Onlar sadece zanda bulunurlar.

Bu Yahudilerden öyle bir halk tabakası vardır ki okuyup yazmaz, hiç bir şey bilmezler. Tevrat’ı ve onun içindekileri bilmezler. Fakat yalan uydururlar. Bâtıl, yalan ve günah sözler söyleyip dururlar. Onlar ancak şüphe içinde bulu­nurlar. Gerçekçi olduklarını zannederler fakat bâtılın peşindedirler.

Âyet-i kerime bu insanları “Zan peşinde koşmakla vasıflandırmakta­dır. Çünkü onlar, âlimlerinden ve idarecilerinden duydukları sözlerin, Allah’ın kitabından alındığını zannediyorlardı. Halbuki bunlar Allah’ın kitabından alın­mış değillerdi. Böylece Allah’tan gelen şeyleri tasdik etmeyi terk ettiler de bü­yüklerinin ve idarecilerinin haber verdiklerine tabi oldular.

Âyet-i kerimenin anlattığı bu sınıf, haham ve ruhbanlardan olan dini li­derlerin saptırdığı cahil halk tabakasıdır. Bunlar âdeta, kesilmek için mezbahaya götürülen koyunlar gibidirler. Kendilerine neler yapılacağının, nereye sürükle­neceklerinin farkında değildirler.

Bu gibi insanlar, yanlış bin anlayışla, Allah’ın “Halım” sıfatına sığınırlar. “Halîm” sıfatı, Allah’ın, affetme, sert davranmama sıfatıdır. Böyleleri kendi sa­pıklıklarını düzeltme yerine Allah Teâlâ’nın “Halim” sıfatına sarılarak günah işle­dikleri halde affedileceklerini umarlar. Böylece kendilerini tatmin ederler. Allah Teâlâ’nın, aynı zamanda hak edenlere cezalarını veren olduğunu unuturlar.