TABERİ (RH.A)’İN BAKIŞ AÇISIYLA TAHA SURESİ 121. VE 125. AYET-İ KERİMELER

121- Âdem ve Havva, yasak ağacın meyvelerinden yediler. Bunun üzerine (Allah’ın emrine uymamalarının cezası olarak) avret yerleri aç ili­verdi. Üstlerini cennet yapraklanyla örtmeye çalıştılar. Böylece Âdem (Peygamber olmadan önce) rabbine karşı günahkâr oldu ve yolunu şaşırdı.

Hz. Adem ve Havva, Iblis’in vesvesesine kapılarak kendilerine yasakla­nan ağacın meyvesinden yediler. Bunun üzerine, daha önce gözleriyle görme­dikleri edep yerleri kendilerine gözükür oldu. Bunun üzerine Âdem ve Havva, edep yerlerini, cennetten kopardıkları yapraklarla kapatmaya çalıştılar. Böylece Âdem, rabbinin emrine karşı gelmiş oldu ve kendisine konan yasak sınırını aştı. ^[1][126]

122- Sonra rabbi onu (Peygamber) seçti. Tcvbesini kabul etti ve doğ­ru yolu gösterdi.

Bu âyetten anlaşılmaktadır ki, Hz. Âdem, Peygamber oimadan önce, Allah’a verdiği sözü unutmuş ve Şeytan’m vesvesesine kapılarak kendisine ya­saklanan ağacın meyvesinden yemiş ve bu sebeple de cennetten çıkarılarak dün­yaya gönderilme cezasını hak etmiştir. Ancak daha sonra Allah onun tev-besini kabul etmiş ve onu Peygamber seçmiş ve ona doğru yolu göstermiştir. ^[2][127]

123- Allah şöyle dedi: “Her ikiniz oradan yeryüzüne inin. Orada bir kısmınız diğerine düşman olacaktır. Artık ne zaman benden size bir hida­yet gelir de kim benim hidayetime uyarsa, ne sapıtır ne de sıkıntıya düşer.

Allah Teala, Hz. Âdem ve Havva’ya “Hep birlikte yeryüzüne inin. Siz­ler İblis’e ve onun soyundan gelenlere İblis de size ve sizin soyunuzdan gelenle­re düşman olacaktır. Ey Âdem, Havva ve îblis, yolumun ne olduğunu açıklayan hükümlerim ve yaratıklarım için seçtiğim din, sizlere gelince kim o hükümlere uyarsa o kimse hak yoldan sapmaz. Âhirette de Allah’ın gazabına çarptırılıp hüsrana uğrayanlardan olmaz.

Abdullah b.Abbas: “Allah Teala, Kur’anı okuyup ona tâbi olanları dünya­da saptırmayacağını ve âhirette de onları mutsuz kılmayacağını garanti etmiş­tir.” demiş ve bu âyet-i Kerimeyi okumuştur. ^[3][128]

124- Kim de benim zikrimden yüz çevirirse, şüphesiz ki onun için meşakkatli zor bir hayat vardır. Kıyamet günü de biz onu kör olarak haş-rcdcccğiz.

Âyet-i Kerimede “Kim benim zikrimden yüz çevirirse.” buyurulmakta-dır. Burada “Zikir” kelimesinin maksat, bir önceki âyette geçen “Hidayet”dir. Veya “Allah’ın şeriatı” yahut “Kur’an-ı Kerim” ve diğer bütün semavi kitaplar olduğu açıklanmaktadır.

Yine âyet-i Kerimede, Allah’ın zikrinden yüz çevirenlere zor bir hayat ol­duğu beyan edilmektedir. Bu meşakkatli zor hayatın, dünyada mı kabirde mi yoksa âhirette mi olacağı konusunda farklı görüşler vardır.

İkrime, Dehhak ve Abdullah b.Abbas’tan rivayet edilen bir görüşe göre Allah’ın zikrinden yüz çevirenin yaşayacağı meşakkatli ve zor hayat, dünya ha­yatıdır. Zira Allah’ın zikrinden yüz çevirenin kazancı haramlarla karışıktır. Ha­ram olarak kazanılan mal miktar olarak çok olsa dahi onu kazanan için sıkıntı ve meşakkata sebap olur. Ayrıca mümin kul, Allah yoiunda her harcadığının karşıhlığını alacağına inandığından, kendisini geniş bir yaşantı içinde hisseder. Kâfirde böyle bir inanç olmadığından ne kadar bolluk içinde olsa da hayat onu sıkar ve cimriliği artar. Dünya hırsı gözlerini bürür, kendisini daima sıkıntı için­de hisseder.

Ebu Saîd el-Hudrî, Südî ve bir kısım âlimlere göre ise Allah’ın zikrinden yüz çevirenlerin yaşayacakları meşakkatli ve zor hayat, kabir hayatıdır. Zira kâfirlerin kabirde görecekleri azap, kaburgalarım birbirine geçirecek kadar sı­kıntılı olacaktır.

Peygamber efendimiz bir Hadis-i Şerifinde kabir hayatını şöyle tasvir ediyor:

“Kabir ya cennet bahçelerinden bir bahçedir veya ateş çukurlarından bir çukurdur. ^[4][129]Taberi de yukarıda izah edilen görüşü tercih etmiştir.

Hasan-i Basrî İbn-i Zeyd ve Katade’den nakledilen bir görüşe göre Al­lah’ın zikrinden yüz çevirenin yaşayacağı sıkıntılı hayattan maksat, âhiret haya­tıdır. Zira en sıkıntılı hayat oradadır. Cehennemlikler, zakkum ağacından, di­kenlerden yiyecekler, yanan insanlardan akan kan ve irini içeceklerdir.

Ayet-i Kerimenin son bölümünde, Allah Teala’nın zikrinden yüz çeviren hakkında “Biz onu kör olarak hasredeceğiz.” buyurulmakadir. Buradaki körlük­ten maksat, ya “Delil getirmekten âciz.” veya “Gözü kör.” demektir. Taberi, her iki bakımdan da kör olacakları görüşündedir. ^[5][130]

125- O zaman o kimse, “Rabbim, niçin beni kör olarak hasrettin? Oysa ben dünyada görüyordum.” der.

Allah’ın zikrinden yüz çeviren ve âhirette kör olarak hasredilecek olan kimse şöyle diyecektir: “Ey rabbim, sen niçin beni,’delil getiremeyen ve gözü görmeyen bir kör olarak hasrettin? Halbuki benim dünayda kendime göre bir çevrem vardı ve ben çevremi görüyordum.” ^[6][131]