Mumit: kökünden türeyen ifal babından ism-i faildir. Kelime olarak; öldürmek, ruhunu almak, son vermek ve hayatlarını bitirmek gibi manalara gelir.

Yüce Allah’ın sıfatı olarak el-Mum.it; mahlukatın canlarını alan ve faili hakiki olarak öldüren demektir. Yüce Allah’ın Mumit sıfatı Kur’an-ı Kerim’de el-Muhyi ismiyle beraber zikrolunmaktadır. Aynı mana lafzen “yumit-mumit” ve “yeteveffa” fiili olarak geçmektedir. Bu hususta iki ayeti kerime okuyalım:

قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ

De ki: Ey insanlar! Gerçekten ben sızın hepinize, göklerin ve yerin sahibi olan Allah’ın elçisiyim. Ondan başka ilah yoktur, O diriltir ve öldürür. Öyle ise Allah’ a ve ümmi Peygamber olan Resulüne ki o, Allah’a ve onun sözlerine inanır iman edin ve O’na uyun ki doğru yolu bulasınız.( Araf Suresi: 158)

Yüce Allah Mumit ism-i şerifiyle canlı varlıkları öldüren. O ölüm vesilesiyle sağlıklı ve güçlü olanların gücünü yok eder. Her şeyi yaşatan O olduğu gibi öldürende O’dur. O her şeye kadirdir.

فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ

Hakka yönelen bir kimse olarak yüzünü dine çevir. Allah’ın insanları üzerinde yarattığı fıtrata sımsıkı tutun. Allah’ın yaratmasında hiçbir değiştirme yoktur. İşte bu dosdoğru dindir. Fakat insanların çoğu bilmezler.( Rum Suresi: 30)

Yüce Allah Muhyi sıfatıyla övündüğü gibi Mumit sıfatıylada övünür ve övünmek O’nun hakkıdır ve sadece O’nun şanına layıktır. Akıl sahibi her kul hayrın ve şerrin, faydanın ve zararın sadece Allah’tan geldiğini ve O’nun mülkünde uluhiyyet ve rububiyyet yetkilerinde hiçbir ortağı bulunmadığını sadece ve sadece O’nun baki olduğunu, O’ndan başka bütün varlıkların fani olduğunu bilir.

Müminlerin kalbleri ilim ve irfanla, iyi ve erdemli insanlarla oturup ünsiyet etmekle, aydınlanıp hayat bulduğu gibi, cehalet ve bilgisizlikle, ilim ehlinden uzak durmakla, nefsin heva ve heveslerinin ve de arzularının peşinden gitmekle, oyun ve oyalama ile zamanını geçirip tul-i emel ile dünyanın peşinden koşmakla, ğaflete dalmakla, karanlığa  gömülüp hayatını ve asıl ğayesini kaybeder.

Mümin Yüce Allah’ın Mumit sıfatını tefekkür edip dünyevi boş arzularından kurtulur. Ölümü düşünüp, ölümden sonrasına hazırlık yapar.