DE Kİ: O ALLAH BİRDİR

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd alemlerin Rabbi Rahman ve Rahim din gününün sahibi Allah c.c , Salat ve Selam Alemlere Rahmet olarak gönderilen ,müminlerin örneği ve önderi Yaşayan kur’an Hz. Muhammed sav’e aline ashabına ve onları takip eden muvahhidlerin üzerine olsun inşallah.

Allah cc insanı kendisini tanıması ve ona kulluk etmesi için yaratmıştır. bu tanıma mekke müşriklerinde olduğu gibi yalnızca tüm varlıkları yaratıp sonra onları kendi hallerine bırakan  yalnızca yağmuru yağdıran , güneşi doğduran, toprağı yeşerten olarak değil, onun yaratmada da yarattıklarını hükmü altına almada ve onlar üzerinde çekip çevirme hakkına sahip olmadada yani Rablik ve İlahlıkta da tek olduğunu idrak ederek olmalıdır ki insan yaratılış gayesi olan kulluğu ifa edebilsin.

Allah cc İhlas suresi 1. Ayette ” De ki O Allah Tektir” buyurmaktadır. evet işte bu tekliği çok iyi idrak edecek ki insan yaşantı olarak mekke müşriklerinden ayrıla bilsin. yoksa onlarda ikinci bir Allahın varlığına inanmıyorlardı. ancak onu Tevhid ederek birlemiş de değillerdi.

Tevhid :Birlik, birlemek.

Allah’ın varlığını, birliğini, tüm yetkin nitelikleri kendisinde toplandığını, eşi ve benzeri bulunmadığını bilmek ve buna inanmak. Bu bilgi ve inanç en özlü biçimde “Lâ İlâhe İllallah’ (Allah’tan başka ilah yoktur) cümlesiyle ifade edilir. Bu nedenle bu cümleye tevhid kelimesi (kelime-i tevhid) denir. Tevhid kelimesini söyleyen ve buna inanan kişi mümin ve muvahhid adını alır. Tevhid konularını inceleyen ilme ve tevhid ilmi (ilm-i tevhid) adı verilir.

Tevhid kelimesi Kur’an’da geçmez. Buna karşılık tevhid inancı çeşitli yönleriyle sayısız ayette dile getirilir.llah birdir, O’ndan başka ilâh yoktur. O hiçbir şeye muhtaç değildir; her şey O’na muhtaçtır. O’na benzer bir şey yoktur. O, bir ortağı olmaktan münezzehtir. Eğer O’nun yanısıra başka tanrılar olmuş olsaydı, onlardan kimileri diğerleri üzerinde egemenlik kurmak isterlerdi. O birdir, ama Hristiyanların sandığı gibi üç içinde bir değildir. O’na oğulları, kızları isnad edenler, İsa (a.s)’in O’nun oğlu ya da kendisi olduğunu söyleyenler Allah’a iftira etmiş olurlar. O’nun ne oğulları, ne de kızları vardır. O, doğurulmamıştır, doğurmamıştır. Ancak kafirler, hiçbir şey yaratmayan ve kendisi için yaratılmış olan şeyleri O’na ortak koşarlar. O sözde tanrılar ki, ne kötülük, ne de iyilik yapmaya güç yetirebilir; ne ölümü, ne hayatı, ne de yeniden dirilmeyi kontrol edebilirler. Bu nedenle, Allah’la ilişkili olabilecek bir tanrı yoktur. İnsanların uydurduğu tanrılar, zanna dayalı isimlerden ve onların nefislerinin hevasından başka bir şey değildir.

Allah, mutlak güç sahibidir. Her şeyin dönüşü, O’nadır. O, yaratıcıdır, yaratma sürecini başlatan ve dilediği gibi yaratandır.Gökler ve yer, üzerindeki tüm varlıklarla birlikte O’nun emri kesindir, kimse onu değiştiremez. Yarattığı güneş, ay ve yaldızların tümü O’nun kanunlarıyla ve O’nun buyruğuyla hareket ederler. Gökte ve yerde bulunan her yaratık O’nun emirlerine gönüllü olarak boyun eğer. O, her şeyi yaratan, vareden ve onlara şekil verendir.Göklerin, yerin ve ikisi arasındaki her şeyin hakimiyeti Allah’ındır. Doğu ve batı O’nundur.

Allah yalnız yaratıcı değil, aynı zamanda rahimdir, rızk verendir, koruyandır, yardımcıdır, hidayet verendir ve tüm yaratıkların darda kalmışlarına yardım ulaştırandır. Allah dünyayı oyun ve eğlence olsun diye yaratmamıştır. Dünya, belirlenmiş bir süreye göre, bir amaçla ve bir plan doğrultusunda yaratılmıştır. O kanunlar çıkarır, rehberlik eder, her şeyi bir ölçü ve takdire göre düzenler, yaratır, yol gösterir. O, her şeyi bilendir. Her şeyi görendir.

Kur’an’da ortaya konulan tevhid anlayışı, kelamcılarca çeşitli biçimlerde sistematize edilmiştir. Buna göre Allah’ın birliği yaratıcının birliği ile tapılacak varlığın (mabud) birliğini de içine alır. Yaratıcının birlenmesine (tevhid-i uluhiyet), iradı birleme (tevhid-i iradı) ve amelî birleme (tevhid-i amelî) denir. Tüm peygamberler bu tevhid anlayışına çağırılmışlardır. Hz. Muhammed de bu iki tevhidi öğretmek ve gerçekleşmesini sağlamak üzere gönderilmiştir. İlmi birleme, Allah’ta bulunması zorunlu nitelikleri kabul etmek, tenzihi zorunlu olan eksik nitelikleri de reddetmektedir. Böylece ilmi tevhid Allah’ın sıfatlarını kabul etmeyen tatil anlayışından ve Allah’ı yaratılmış varlıklara benzeme (teşbih) anlayışından kurtarır. İlm tevhid, Allah’ı bilgi ve söz düzeyinde tevhid etmektir.

İradı ya da amelî tevhid, ortağı olmayan tek Allah’a ibadeti, sevgi, ihlas, tevekkül ve bağlanmayı, yalnız O’ndan ummayı ve korkmayı, hiçbir konuda O’na eş tutmamayı gerektirir. iradı tevhid, Allah’ı niyet, irade ve amel bağlamında birlemektir. İlmî tevhidde tasdik tekzib; iradî tevhidde teşvik veya men vardır. İlmî tevhidin iki karşıtı vardır. Bunlar tatil (sıfatları iptal) ve teşbihtir (Allah’ı yaratılmış varlıklara benzetme). Amelî tevhidin de iki karşıtı vardır. Bunlar da Allah’a sevgi, bağlılık, tevekkül ve güvenden yüz çevirmek ile hu konularda başka varlıkları Allah’a ortak koşmaktır (şirk).

İlmî tevhid ile amelî tevhid birbirinin zorunlu tamamlayıcısıdır. İki tevhid birleştirilmeden İslam’ın öngördüğü tevhid anlayışı gerçekleşmez. Sözgelimi, “Allah, tek yaratıcıdır” diyen kişi “la ilahe illallah” demiş sayılmaz. Tevhid kelimesinin özü, gerçek Allah’a, tapınmaya layık olan, ortağı bulunmayan tek Allah’a kulluk, ibadettir. Bu nedenle Allah’ın her şeyin yaratıcısı, rabbi olduğunu, yaratıcılık ve rablıkta ortağı, benzeri bulunmadığını söylemek yeterli değildir. Bunu söylemenin yanısıra, O’ndan başka ibadet edilecek bir mabud olmadığını da söylemek gerekir.

Allah’ın kulların fiillerinin yaratıcısı olması, tüm evreni idare etmesi ve âlemlerin rabbi olması gibi gerçekler ilmî tevhidin konularını oluşturur. Bu gibi gerçeklere kevnî gerçekler denir. Allah’ın emrettiği şeylerin sevilmesi, haram kıldığı şeylerin sevilmemesi, O’nun sevdiğine sevgi gösterilmesi, sevmediğinden yüz çevrilmesi, din hükümlerinin O’nun tarafından teşri edilmesi gibi gerçekler de ameli tevhidin öğelerini oluşturur. Bu tür gerçeklere de dini ya da şer’i gerçekler adı verilir. Kevnî gerçeklerle yetinerek dini gerçeklere boyun eğmeyen, peygamberlere uymuş sayılmaz, muvahhid olarak kabul edilmez.

Allah’ın birliğinden sözetmek 0’nun zatında, sıfatlarında ve fiillerinde bir olduğunu söylemektedir. Zatının bir olduğunu söylemek, O’nun kısmının, parçasının, bölümünün olmadığını söylemektir. Çünkü birleşik olmaması Allah’ın zorunlu niteliklerindendir. Sıfatlarının bir olduğunu söylemek, eşinin, benzerinin olmadığını kabul etmektir. Çünkü yaratılmış varlıklara benzemek de, O’nun temel nitelikleri arasındadır. Fiillerinde bir olduğunu söylemek de, ortağı bulunmadığını söylemektir. Çünkü ortalık aczi gerektirir.

Allah’a ibadet, belirli amellerle sınırlı değildir. Allah’a ibadet etmek, insanın her adınında, her hareketinde, her sözünde O’nun koyduğu kurallara uymak, O’nun hükümlerini yerine getirmek, resullerinin gösterdiği yoldan yürümek demektir. Yalnızca O’ndan yardım dilemek, korkmak, O’na güvenmek, dayanmak, tevekkül etmek, sığınmak, O’ndan başkasını veli edinmemek, sorunların çözümünü O’na havale etmek, O’ndan başka koruyucu, kollayıcı kabul etmemek de tevhid inancının gerektirdiği tek Allah’a ibadetin boyutlarını oluşturur.

Rabbim onu Tevhid eden Muvahhid kullardan olmayı bizlere nasip eylesin . Hakkı Hak bilip Hakk’a sarılan batılı batıl bilip ondan uzaklaşan kullarından olmayı nasip eylesin. AMİN.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN.