EBU’L A’LÂ MEVDUDİ’NİN (RH.A.) BAKIŞ AÇISIYLA RUM SURESİ 47. ve 51. AYETLER

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

47- Andolsun, biz senden önce kendi kavimlerine peygamberler gönderdik de onlara apaçık belgeler getirdiler;(71) böylece biz de suçlu-günahkârlardan intikam aldık.(72) İman etmekte olanlara yardım etmek ise, bizim üzerimizde bir haktır.
48- Allah, rüzgârları gönderir, böylece bir bulut kaldırır da onu nasıl dilerse gökte yayıp-dağıtır ve onu parça parça kılar; nihayet onun arasından yağmurun akıp çıktığını görürsün. Sonunda kendi kullarından dilediğine verince, hemen sevince kapılıverirler.
49- Oysa onlar, bundan önce (yağmurun) üzerlerine inmesinden evvel umutlarını kesmişlerdi.
50- Şimdi Allah’ın rahmetinin eserlerine bak; ölümünden sonra yeryüzünü nasıl diriltmektedir?(73) Hiç şüphesiz O, ölüleri de gerçekten diriltecektir. O, her şeye güç yetirendir.
51- Andolsun, biz bir rüzgâr göndersek de onu(n ekinini) sararmış görseler,(74) mutlaka onun ardından nankörlük ederler.(75)

AÇIKLAMA

71. Yani “Ayetlerden bazıları, insanın hayatında her an karşı karşıya geldiği, bir önceki ayette değinilen rüzgarların esmesi gibi dünyada sürekli yaşanagelen ayetlerdir. Bazıları ise Allah’ın elçilerinin, mucizeler, vahiy, olağanüstü şahsiyetler ve insan toplumuna hayat veren bir etki şeklinde ortaya koydukları ayetlerdir. Her iki tür ayetlerde şu gerçeğe işaret ederler: Peygamberlerin öğrettiği tevhid, hakka dayanır. Bu ayetlerin hepsi birbirini destekler niteliktedir. Kâinatta bulunan ayetler, peygamberlerin söylediklerinin doğruluğunu tasdik eder. Peygamberlerin getirdiği ayetler de kâinattaki ayetlerin işaret ettikleri gerçekleri açıklar.

72.”Suç işleyenler”; her iki tür ayete karşı da duyarsız kalan ve tevhidi inkarda, Allah’a karşı isyanda inat eden kimseler.

73. Peygamberlik ile yağmurun arka arkaya anılmasında gizli bir kinaye vardır. Yağmurun gelişi nasıl insanların maddi dünyası için bir lütuf ve rahmet ise Peygamber’in gelişi de insanın ruhî dünyası için bir rahmettir. Kuru toprak nasıl yağmurun yağmasıyla uyanıp yeşermeye ve bitkiler yetiştirmeye başlarsa, ruhî ve ahlâkî yönden harap olan insan hayatı vahyin gelişiyle uyanır ve ahlâkî mükemmellikler ve faziletlerle yeşermeye başlar. Kafirlerin peygamberlik rahmetini bir müjde yerine kendileri için bir uğursuzluk kabul etmeleri ve ona nankörlük etmeleri sadece, kendi aleyhlerinedir.”

74. Yani, “Yağmurun yağmasından sonra yeşerip gelişen ürünlerini şiddetli bir rüzgar veya bir sıcak hava dalgası yakıp kavursa….”
75. Yani, “Allah’a lanet etmeye ve bütün şanssızlık ve kötü akibetlerinden dolayı O’nu suçlamaya başlarlar. Oysa Allah onlara rahmetini tattırdığında O’na şükredecekleri yerde nankörlük ve küfretmişlerdi. Burada yine gizli bir kinaye vardır. Allah’ın elçileri insanlara rahmet getirdiğinde insanlar onları dinlemezler ve bu lütfu reddederler. Daha sonra Allah, küfürleri ve nankörlükleri nedeniyle başlarına onları ezen, insanlıklarını harap eden zalimleri veya despotları musallat ettiğinde, aynı kimseler dünyayı zulüm ve vahşetle doldurduğu için Allah’ı suçlamaya başlarlar.