“Bir mü’mine, -hata sonucu olması dışındabir başka mü’mini öldürmesi yakışmaz. Kim bir mü’mini ‘hata sonucu’ öldürürse, mü’min bir köleyi özgürlüğüne kavuşturması ve ailesine teslim edilecek bir diyeti vermesi gerekir. Onların (bunu) sadaka olarak bağışlamaları başka. Eğer o, mü’min olduğu halde size düşman olan bir topluluktan ise, bu durumda mü’min bir köleyi özgürlüğe kavuşturması gerekir. Şayet kendileriyle aranızda andlaşma olan bir topluluktan ise, bu durumda ailesine bir diyet ödemek ve bir mü’min köleyi özgürlüğe kavuşturmak gerekir. (Diyet ve köle özgürlüğü için gereken imkanı) Bulamayan ise, kesintisiz olarak iki ay oruç tutmalıdır. Bu, Allah’tan bir tevbedir. Allah bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.“

(Nisa Suresi 92. Ayet)

GÜNÜN HADİSİ

167-……. Bize Hammâd ibn Zeyd, Yahya ibn Saîd’den; o da Ensâr’ın mevlâsı olan Buşeyr ibn Yesâr’dan; o da Râfi’ ibn Hadîc ile Sehl ibn Ebî Hasme’den tahdîs etti ki, bu ikisi ona şöyle tahdîs etmişlerdir. Abdullah ibn Sehl ile Muhayyısa ibn Mes’ûd; ikisi birlik­te Hayber’e (hurma toplamaya) gitmişlerdi. Bu iki yoldaş Hayber’e vardıklarında hurmalıklar içinde birbirinden ayrıldılar. Abdullah ibn Sehl öldürüldü. (Ensâr’dan) Abdurrahmân ibn Sehl ile Mes’ûd’un iki oğlu Huveyyısa ve Muhayyısa, Peygamber’e geldiler ve öldürülen ar­kadaşlarının işi hakkında konuştular

Konuşmaya Abdurrahmân başladı. Hâlbuki Abdurrahmân on­ların en küçüğü idi. Peygamber (Sav) ona:

— “İlk sözü büyüğe bırak!” buyurdu.

Râvî Yahya “Konuşmayı en büyük olan üzerine alsın!” şeklin­de söyledi.

Böylece onlar arkadaşlarının işi hakkında konuştular. Sonunda Peygamber onların üçüne:

— “Maktulünüzün -yâhud arkadaşınızın- kan bedeli olan diye­tine, sizlerden elli kişinin (bu cinayeti Hayberliler işledi diye) yemin etmeleri suretiyle hakk kazanır mısınız?” buyurdu.

Onlar:

— Yâ Rasûlallah, bu, görmediğimiz bir iştir (nasıl yemîn ede­riz)? dediler.

Rasûlullah:

— “O hâlde Yahûdîler’den elli kişinin (bu cinayeti biz işleme­dik diye) yemîn etmeleri sizi davânızdan uzak kılar (yânî isnâd etti­ğiniz suçtan kurtulurlar)” buyurdu.

Onlar:

— Yâ Rasûlallah, Yahudiler kâfir bir kavimdir (biz onların ye­minlerini nasıl alırız)? diye razı olmadılar.

(Yânî Peygamber evvelâ elli yemîn etmeyi müddeîlere teklif etti. Onlar yemîn etmekten çekinince, elli yemîni müddea aleyhim olan Yahûdîler’e teklif edeceğini söyledi. Müddeîler buna razı olmayınca) Rasûlullah cinayetin diyetini müddeîlere kendi tarafından (yânî ken­di malından yâhud da beytu’l-mâlden) ödedi

Sehl ibn Ebî Hasme: Ben Peygamber’in diyet olarak verdiği bu develerden bir dişi deveye, develerin toplandığı ağılda eriştim de de­ve beni ayağıyla tepti, demiştir.

el-Leys ibn Sa’d: Bana Yahya, Buşeyr’den; o da Sehl’den tahdîs etti, dedi.

Yahya ibn Saîd el-Ensârî: Ben Buşeyr’in: Râfi’ ibn Hadîc’in be­raberinde dediğini sanırım, demiştir.

Sufyân ibn Uyeyne de: Bize Yahya, Buşeyr’den; o da Sehl’den yalnız olarak tahdîs etti, demiştir (Râfi’ ibn Hadîc’le beraber deme­miştir)

(KİTABU’L EDEB – BUHARİ – 167. HADİS)