بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَاِذَا هُوَ زَاهِقٌؕ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ

GÜNÜN HADİSİ

24–….Ebû Saîd el-Makfaurî’den; o da Ebû Hureyre(R.a)’den haber verdi. Peygamber (S.a.v) şöyle buyurmuştur: “Kıyamet gününde İbrahim, kendi babası Âzer ile Âzer’in yüzü üzerinde birsimsiyahlık ve toz toprak olduğu hâlde karşılaşır. İbrahim babasına:

— Ben sana dünyâda iken bana âsî olma demedim mi? der. Babası da ona:’

— İşte bu gün ben sana âsî olmayacağım! der Bunun üzerine İbrahim:

— Ey Rabb ‘im! Sen bana insanların yeniden diriltilecekleri gün, beni zelîl ve rüsvây etmeyeceğini va’d etmiştin. Şimdi Allah ‘in rah­metinden çok uzak olan babamın vaziyetinden daha arlandırıcı ve utandırıcı hangi rüsvâyhk olabilir? der.

Yüce Allah da:

— (Yâ İbrâhîm!) Ben cenneti kâfirlere haram kılmışımdır, bu­yurur.

Bundan sonra Yüce Allah tarafından:

— Yâ İbrâhîm, şu iki ayağının altındaki nedir? denilir.

İbrâhîm bakar ve ayakları arasında kana bulanmış bir sırtlan gö­rür (ki, İbrahim’in babası bu çirkin surete çevrilmiştir). Bu çirkin man­zara üzerine onun ayaklarından yakalanır ve ateşe (yânî cehennemin içine) atılır”

(KİTABU’L ENBİYA – BUHARİ – 24. HADİS)