ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُمْ مِنْ بَعْدِ ذٰلِكَ فَهِيَ كَالْحِجَارَةِ اَوْ اَشَدُّ قَسْوَةًؕ وَاِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْاَنْهَارُؕ وَاِنَّ مِنْهَا لَمَا يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْمَٓاءُؕ وَاِنَّ مِنْهَا لَمَا يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللّٰهِؕ وَمَا اللّٰهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ

GÜNÜN HADİSİ

140.-…Sa’d ibn Ebı Vakkaas, Usâme ibn Zeyd’e:

— Sen Rasûlullah’tan tâûn hastalığı hakkında ne’duydun? Diye soruyordu.

Usâme de:

— Rasûlullah (S) şöyle buyurdu: “Tâûn bir azâbdır. îsrâîl oğul­ları ‘ndan bir taife üzerine yâhud sizden önce geçen bir ümmete gön­derilmiştir. Siz bir yerde tâûn çıktığını işittiğiniz zaman, o tâûnlu yere gitmeyiniz. Sizin bulunduğunuz yerde tâûn meydana gelirse, tâûn-dan kaçmak için oradan çıkmayımz”.

Râvî Ebu’n-Nadr: “Sakın sizleri oradan hiçbir sebeb çıkarma­sın, bu takdîrde o muhakkak taundan kaçmak için olur ki, bu, kesin surette yasaktır” şeklinde söylemiştir

(KİTABU’L ENBİYA – BUHARİ – 140. HADİS)