SEYYİD KUTUB’UN BAKIŞ AÇISIYLA MAİDE SURESİ 120. AYET

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

120- Göklerin, yeryüzünün ve her ikisinde bulunan tüm varlıkların egemenliği Allah’ın tekelindedir. O’nun herşeye gücü yeter.

Etrafında önce büyük fırtınaların koparıldığı o büyük iftira meselesiyle ve Allah’ın tek başına ilmiyle, tek başına ilahlığıyla, tek başına kudretiyle ağırlığını koyduğu, tüm peygamberlerin kendisine sığındıkları, her şeyin emrini ona havale ettiklerini, Meryemoğlu İsa’nın da kendi işini ve kavminin durumunu O’na havale ettiği üstün iradeli hikmet sahibi Allah’ın üstünlüğünü ortaya koyan büyük sahne ile uyum sağlayan bir sondur bu. “Göklerin, yeryüzünün ve her ikisinde bulunan tüm varlıkların egemenliği onun tekelindedir. Ve onun her şeye gücü yeter.”

Bu son “Din”den söz eden ve onu yalnız Allah’ın şeriatına uyma, yalnız O’ndan direktif alma, baskısının hükümleriyle değil, O’nun gönderdiği hükümlerle hükmetme şeklinde somutlaştıran sürenin muhtevasıyla da tamamen bağdaşan bir sondur bu .. O öyle bir hakimdir ki göklerin, yeryüzünün ve her ikisinde bulunan tüm varlıkların egemenliği O’nundur. O öyle bir hüküm sahibidir ki, her meselede hüküm verme yetkisi yalnız O’nundur. “Allah’ın indirdikleriyle hükmetmeyenler ise kafirlerin ta kendileridir” (Maide Suresi, 44)

Bu dava tek bir davadır… İlahlık davasıdır. Tevhid davasıdır. Allah’ın . hükümleriyle hükmetme davasıdır. Çünkü ancak bu şekilde ilahlık makamı bire indirgenebilir. Ancâk bununla tevhid akidesi gerçekleşebilir.