TABERİ (RH.A)’NİN BAKIŞ AÇISIYLA BAKARA SURESİ 262. AYET-İ KERİME

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah(Celle Celaluhu)’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

262- Mallarını Allah yolunda harcayıp sonra harcadıklarını başa kakmayan ve eziyet etmeyenlerin mükâfaatları, rablcri katındadır. Onlara korku yoktur. Veoriİar üzülmeyeceklerdir de.

Mallarını, Allah rızasını ve or.#n katında olan sevabı umarak Allah yo­lunda harcayan ve bunu yaparken de harcadıklarını başa kakıp eziyet ve kötülük yapmayanların alacakları sevap ve mükâfaat, rableri katındadır. Onlar, kıyame­tin sıkıntılarından korkmaz, dünyada bıraktılanna da üzülmezler.

Âyet-i kerimede, mallarını Allah yolunda harcayanların, rableri katında kendilerine hazırlanan mükâfaatları alabilmeleri için iki husustan kaçınmaları gerektiği beyan edilmektedir. Bunlardan birisi yapılan iyiliği başa kakmaktır. Bu hususta Peygamber efendimiz bir hadis-i şerifinde şöyle buyurmaktadır:

“Üç kimse vardır ki kıyamet gününde Allah onlarala konuşmayacaktır. Bunlardan biri verdiği her şeyi başa kakan diğeri yalan yeminle malını satan üçüncüsü ise elbisesinin eteğini (kibir için) uzatandır.

Kişilerin, rableri katında kendileri için hazırlanan mükâfaatı alabilmeleri için, yaptıkları iyilik sebebiyle insanlara eziyet etmemeleri de gerekmektedir. Bu hususta bir âyet-i kerimede şöyle buyrulmaktadir: “Mümin erkeklere ve mü­min kadınlara, yapmadıkları bir şeyden ötürü eziyet edenler, şüphesiz iftira et­mişler ve apaçık bir günah yüklenmişlerdir.

Taberi diyor ki: “Mallarını Allah yolunda harcayanlardan maksat, malla­rını Allanın düşmanlarına karşı cihad eden mücahitlere harcayanlardır. Harca­nan şeyi başa kakmak, yaptığını ya dille söylemek şeklinde olur veya davranış­larıyla yaptığını hissettirme şeklinde olur. “Eziyet etme” ise, malını infak ettiği kimselerin, gerekeni yapmadıklarını söyleme gibi davranışlarda bulunmaktır. Bu hususta İbn-i Zeyd diyor ki” “Bir kadın gelip babama “Ey Üsame, sen, ger­çekten Allah yolunda cihada çıkan bir adamı bana göster. Çünkü onlar, ancak meyve yemek için gidiyorlar. Benden bir av yeleği ve içinde dolu oklar var. Onu ona vereyim.” Bunun üzerine babam o kadına dedi ki: “Allah senin av ye­leğini de oklarını da mübarek kılmadı. Çünkü sen onları vermeden önce verece­ğin kişilere eziyet ettin.”

Dehhak diyor ki: “Kişinin, malını harcayıp sonra da başa bakıp eziyet et-mesindenşe hiç harcamaması daha evladır.