YOLDAN SAPANLAR ALLAH(C.C)’I UNUTANLARDIR

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd alemlerin Rabbi ALLAH(C.C)’a mahsustur. Salat ve Selam Efendimiz(sav)’e O’nun aline ve ashabının üzerine olsun.

“Aman ha kendileri ALLAH(C.C)’ı unutan, bunun sonucu olarak da ALLAH(C.C)’ın bizzat kendilerine unutturduğu sorumsuzlar gibi olmayın. İşte onlar evet onlardır yoldan sapanlar.”(Haşr 19)

ALLAH(C.C)’ı ve kendilerini unutanlar şüphesiz hem bir gaflet içindedirler. Hem de büyük zarara uğrarlar bunu da kendi tercihleri yüzünden hak ederler. Onlar ALLAH(C.C)’ı ve O’na karşı sorumlu davranmayı yapması gereken insanlık görevlerini, nereden gelip nereye gittiğini unutursa ALLAH(C.C)’ta ona kendi gerçeğini varacağı yeri hayatın anlamını unutturur. Kim ALLAH(C.C)’ın hakkını yerine getirmeyi terk ederse O’nun hakkı kendisinin kendisine unutturulmasıdır. Bu şu demektir ki; ALLAH(C.C) onlara hayır yönünden nefislerinin alabileceği hazları unutturur.

Tevbe Suresi 68. Ayette de hem erkek hem de kadın münafıklara bir de hakkı açıktan açığa inkar edenlere ALLAH(C.C) onlara cehennem ateşini vaad ediyor…

Çünkü münafık yalnızca başkalarına münafıklık yapmaz. Nifakı giderek öyle benimser ki artık kendi kendisinin münafığı olur. Kendi kendine unutmak budur. Kendini unutan kendine yabancılaşır. Kendisine yabancılaşan giderek kendisiyle kavgalı hale gelir. Kendini unutan da şah damarından yakın olan ALLAH(C.C)’ı hatırlaması beklenmez. Dolayısıyla insanın kendisinden uzaklaşması aynı zamanda ALLAH(C.C)’tan uzaklaşması anlamına gelir. Tıpkı tersininde doğru olduğu gibi. İnsanın ALLAH(C.C)’ı unutmasından ALLAH(C.C) zarar görmez fakat bu kendine yabancılaşmayı getirdiği insan zarar görür ve hepten kaybeder. Onlar hakkı unuturlar ALLAH(C.C)’ta onları unutkanlardan yaptı. Bundan dolayı kendilerine fayda verecek şeylerin arkasından gidemezler. Bir başka açıdan şu demektir; “Siz ALLAH(C.C)’ı zikretmeyi unutmayın ki ALLAH(C.C)’ta size salih amel işlemeyi unutturmasın.”

Zira mükafat amelin cinsindendir. Bunun için ALLAH(C.C) şöyle diyor; “İşte onlar doğru yoldan sapanlardır.” Yani ALLAH(C.C)’la itaatten çıkanlardır. Böyleleri kıyamet gününde hüsrana uğrayacaklar.

İnsanın Eşref-i Mahlukat olduğunu, dolayısıyla da kendi değerini unutur. Kendisine sunulan bu yüce değeri, insanlık onurunu, kainatın efendisi olma payesini nasıl koruyacağını aklından çıkarır. Bununla da kalmaz, ya inançsızlık iddia eder yada gider uydurma ilahlara kulluk eder. Uydurma ilahlar kulluk yapanlara katılır onlarla birlikte hakka karşı savaşa girişir. Öleceğini, hesaba çekileceğini, işlediği suçlardan dolayı ceza alacağını unutur. Böyleleri elbette kendisini kurtaracak salih amelleri düşünmez, azabdan koruyacak işler yapmaz ve yarın için bir şeyler hazırlamayı akıl etmez. Öyle bir derdi öyle bir sıkıntısı olmaz. “ALLAH(C.C)’ı unutup da ALLAH(C.C)’ın da kendilerini unutturduğu kimseler gibi olmayın.” Bu gerçekten hayret edilecek bir durumdur. Fakat gerçektir. ALLAH(C.C)’ı unutan adam yüceler alemine bağlayan bağdan kopuk halde yaşar. Bu hayatını merada otlanan hayvanlarınkinden daha üstün kılacak hedeften yoksun hale gelir. Bu durumda onun kendi insanlığını unutmasıdır. Bu gerçeğin yanında başka bir gerçek doğar ki bu da kendi kendisini unutması, ebedi hayat için hazırlık yapmaması yarın için hazırladığı azığa bakmamasıdır. Yani ALLAH(C.C)’ı unutmak insanın kendisini unutması demektir. Çünkü O(C.C)’nun kulu olduğunu unutan kimse bu dünyada ki konumu yanlış değerlendiriyordur. Temeldeki bu yanlışlık dolayısıyla onun tim hayatı yanlış yolda harcanır gider. Bir kimse hakikatte kulu olmadığı kimselere kulluk yaparsa sırf bu hatası dolayısıyla tüm hayatı mahvolur. İnsanın bu dünyadaki asıl konumu kulluktur ve mutlak anlamda özgür değildir. Fakat o sadece ve sadece ALLAH(C.C)’ın kuludur. Başka hiç kimsenin kulu ve kölesi değildir. Bunu idrak etmeyen bir kimse zaman zaman bir kafir ve müşriğin hareket ettiği gibi davranabilir. Kişinin devamlı Sırat-ı Müstakim üzerinde yürüyebilmesi için hiçbir zaman ALLAH(C.C)’ı unutmaması gerekmektedir. Bundan gafil olduğunda kendini de unutacağından, gafleti fıskına sebep olur.

Her ne şekilde olursa olsun bu dünyada ALLAH(C.C)’ı, O(C.C)’na ibadeti, O(C.C)’na karşı sorumluluğunu kime şükredeceğin, sonunda kime geri döneceğini unutan kimseler kıyamet gününde affı ve mağfireti, lütuf ve ihsanı ALLAH(C.C)’a yakınlığı ve iyilerin yanında olmayı hak edemezler.

Orada kazançlar, hediyeler dağıtılırken onlar unutulacak yani bir kenara bırakılacaklar. ALLAH(C.C) şöyle buyuruyor;

“Nasıl sana ayetlerimiz geldiği zaman sen onları unuttuysan bugünde sen öyle unutulursun.” (Taha 126)

Rabbim bizleri böyle bir günde unutulanlardan eyleme, ayetleri görüp de okuyup, anlayıp yaşayanlardan olabilmeyi nasip eyle. Amin.

Selam Ve Dua İle