EĞER KÜFÜRDEN VAZGEÇERLERSE

EĞER KÜFÜRDEN VAZGEÇERLERSE

Hamd, sena ve övgülerin en güzeli, ezelde ve ebedde var olan, lutfuyla kainatı ve bizleri yaratıp var eden, sayısız nimetlerle yaşatan ve rahmetiyle doğru yolu gösteren Allah (cc.)’a mahsustur.

Salat ve selam da, alemlerin Rabbi tarafından sevilen, insanların ise tanıyıp, idrak edebilme nisbetînce sevebildikleri, efendimiz, önderimiz, rehberimiz Hz. Muhammed Mustafa (sav) ya, a’line, ashabına ve O’nun yolunu izlemeye çalışan ümmetinin üzerine olsun.

Geçen ayki yazımızda münafıkların tevbesinin kabulünü gerektiren, olmazsa olmaz olan ihlas üzerinde durmuştuk. Bu hafta ise kafirlerin tevbesinin kabulünü içeren bir ayeti kerime ile konuyu tamamlayacağız inşallah.

Şimdi geçen ayki yazımızı kısa bir hatırlatmadan sonra bu ayki yazımıza geçiz yapalım.

Allah için ihlâslı olmak, kulların sadece O’na ibadet etmeleri, O’na halisa­ne bir şekilde yönelmeleri, O’na itaat ederken sadece O’nun rızasını arzu etme­leri, bir zararı ortadan kaldırmak veya bir menfaat elde etmek için O’ndan baş­kasına iltica etmemeleri şeklinde olur. Nitekim Cenab-ı Hak şöyle buyurmuş­tur: “Biz ancak sana ibadet eder ve ancak senden yardım dileriz.” (Fatiha 5).

İşte münafığın tevbesinin kabulünün şartları bunlardır.

Kâfire gelince onun tevbesinin kabulünün şartı sadece küfrü terk etmesidir. Nitekim Cenab-ı Hak buyuruyor ki: “Küfredenlere de ki: Eğer (küfürden) vazgeçerlerse onların geçmiş günahları bağışlanır.” (Enfal 38).

Ey peygamber! Ebû Süfyan ve adamları gibi kâfirlere, eğer içinde bulun­dukları küfür, inad ve Peygamber (s.a.)’e düşmanlıktan vazgeçer, İslâm, itaat ve tevbe yoluna girerlerse, geçmiş küfürlerinin, günahlarının ve hatalarının bağışlanacağını söyle. Nitekim, İbni Mes’ud’dan gelen bir hadiste Resulullah (s.a.) şöyle buyurmuştur: “Kim, müslüman iken iyilik ederse, cahiliyye döne­minde yaptıklarından sorguya çekilmez. Kim de İslâm döneminde kötülük ederse, evvelinden de sonundan da sorguya çekilir.”

Yine Sahih’de gelen bir hadiste Resulullah (s.a) şöyle buyurmuştur: “İs­lâm, daha önce yapılanları siler süpürür. Tevbe de, kendinden önceki şeyleri si­ler süpürür.”

Müslim’in Amr b. As’dan rivayetine göre, o şöyle demiştir. Allah, kalbime imanı koyunca, Peygamber (s.a.)’e geldim, elini uzat sana biat edeyim, dedim. Elini uzattı, ben de elimi uzattım. Ne istiyorsun? dedi. Mağfiret olunmamı, de­dim. Bunun üzerine Resulullah: “Ey Amr! Bilmiyor musun? İslâm, kendinden önce işlenmiş kötü şeyleri yıkar, yok eder. Hicret, kendinden önce işlenmiş kö­tü şeyleri yıkar, yok eder. Hac da, kendinden önceki günahları affettirir” bu­yurdu.

Eğer onlar kâfirlerin tarafında, insanları İslâm’dan çevirme, inatlık ve İs­lâm’la savaş yolunda olurlarsa, bulundukları hal üzere devam ederlerse, pey­gamberlerimi yalanlayan, onlara karşı çıkan eski yalanlayıcıları helak ve yok etme konusunda geçerli olan kanunumu onlara uygularım. Nitekim bu, Kureyş için Bedir’de ve daha başka yerlerde gerçekleşmiştir: “Muhakkak biz peygam­berlerimize ve müminlere dünya hayatında ve şahitlerin ayağa kalkacakları günde yardım ederiz” (Mümin, 40/51).

Bu, onların küfrü ve inadı terk etmedikleri takdirde başlarına gelecek şid­detli bir tehdittir.

Sonra Allahü Teâlâ, bu kâfirlerin hükmünü açıklıyor. Eğer küfre dönerler ve ona devam ederlerse, önceki ümmetlerin başına gelenlere maruz kalacaklar­dır. Bu durumlarında ısrar ederlerse, Allah onlarla savaşılmasını emrediyor: “Hiçbir fitne kalmayıncaya ve din tamamiyle Allah’ın oluncaya kadar onlarla savaşın…” Yani, ey müslümanlar, düşmanınız olan müşriklerle öyle şiddetle sa­vaşın ki, ortada şirk kalmasın, ancak Allah’a ibadet olunsun, hiçbir mümin di­ninden döndürülmesin, sadece “lâ ilahe illallah” (Allah’tan başka ilâh yoktur) denilsin. Bâtıl dinler yıkılsın, sadece İslâm dini kalsın…

O halde savaştan amaç, din hürriyetine imkân vermekti. Çünkü hiç kim­se, inancını terke zorlanamaz. Nitekim Cenâb-ı Hak şöyle buyurur: “Dinde zor­lama yoktur. Hakikaten iman ile küfür apaçık meydana çıkmıştır” (Bakara, 2/256).

Eğer onlar, küfürden ve sizinle savaştan vazgeçerlerse, onların iç yüzlerini bilmeseniz de, onlardan vazgeçin. Çünkü Allah, onların amellerini bilmektedir. Onları ona göre mükâfatlandırır.

Eğer sizin davetinizi dinlemekten yüz çevirir, küfürden vazgeçmezlerse, onların bu durumlarına önem vermeyin. Bilin ki Allah, sizin işlerinizi üzerine almıştır. Sizin yardımcınızdır. Onlara önem vermeyin. Allah kimin mevlası ve yardımcısı olursa, o hiçbir şeyden korkmasın, O, ne güzel mevladır ve ne güzel yardımcıdır. Mevlâsı olduğu şahsa kaybettirmez. Allah’ın yardım ettiği şahıs mağlup edilemez.

Fakat Allah’ın yardımı iki şeye bağlıdır: Cihad için maddî ve manevî ha­zırlık “Siz de onlara karşı gücünüzün yettiği kadar kuvvet ve bağlanıp beslenen atlar hazırlayın” (Enfal, 8/60). Bir de, Allah’ın dinine, şeriatının uygulanması­na yardımcı olmak “Ey iman edenler! Eğer siz Allah’a yardım ederseniz, O da size yardım eder ve ayaklarınızı sabit kılar” (Muhammed, 47/7).

İslâm’a, amelle değil sadece sözle bağlanmak, olağanüstülüklerle yardım istemek, sadece dua ile yetinmek, hazırlık yapmamak, Filistin ve diğer İslâm beldelerinde görüldüğü gibi, istenen zaferi getirmez. (Et-Tefsirü’l-Münir, 5/242-243)

Bu ayet (Enfal 38), Allah’ın fazlının genişliğine ve kâfirlere karşı da rahmet ka­pısını açtığına işaret eder. Çünkü onlar müslüman olurlarsa, Allah geçmişteki küfürlerini, işledikleri günahları ve Rablerine karşı görevlerini yerine getirme­deki kusurlarını bağışlar. Eskiye ait, bedenî ve malî ibadetleri yerine getirme­leri istenmez. Temiz, pak İslâm diniyle müşerref olmakla yeni bir aşama baş­lar. Nitekim İbni Sa’d’ın Zübeyr ve Cübeyr b. Mat’um’dan rivayet ettiği hadisi şerifte, Peygamber (s.a.) şöyle buyurmuştur: “İslâm, kendinden önceki hayatı siler süpürür.”