BATAKLIĞIN KİRLENMEMİŞ ÇİÇEĞİ

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

BATAKLIĞIN KİRLENMEMİŞ ÇİÇEĞİ

Hamd, gayemizin sadece rızası olduğu, elimizdeki nimetlerin hatta elimizin sahibi, yazmayı öğreten, Alemlerin Rabbi olan Allah’a (cc), Salat ve Selam da Müminlerin Önderi, yaşayan Kur’an, Kainatın göbeğine İslam yazan Muhammed (sav)’e, tertemiz aline ve yiğit ashabına olsun.

Tüm göz alıcılığı ve ihtişamı ile insanı kendine çeken bir dünya var gözlerimizin önünde. Bu ihtişamın içine giren, çıkmaya çalıştığı an batıyor daha derinlere. Dünya bu işte. Çamuru, kiri ve pisliği ile bir bataklık fikrimce. İnsanı her gün biraz daha aldatarak adım adım kendine yaklaştırır ve insan, bir gün o bataklığa gömülür.

Ama bazıları da vardır ki, bu bataklığın ortasında dahi çiçek açar, bir yaprağına bile kir bulaşmaz. Bataklıkta açsa da, bataklığa karşı kafa tutar. Onlar, Bataklığın Kirlenmemiş Çiçeği: Lotus gibidir. Çünkü onlar, kökleriyle toprağa değil, sımsıkı kulba bağlanmışlardır.^[1] Böylece yapraklarına ne bir kir ne de çirkinlik bulaşır.

Kirlenmemiş kalabilmek, dünyadan kaçmak değil, dünyanın tam merkezinde Allah’a (cc) bağlanmaktır aslında. Çünkü Allah(cc) :  ‘’Kim Allah’a iman ederse, onun kalbini hidayete yöneltir. Allah her şeyi bilendir.’’ buyurmaktadır.^[2] Yani aslında bataklığın kirlenmemiş çiçeği olmak, imanlı olmakla mümkündür.

Firavun’un sarayı pislik, kir ve zulmün dolu olduğu bir bataklıktı. O, her yönü ile zalim bir adamdı. Sırf tahtını ele geçirecek korkusu ile küçücük erkek çocuklarını öldürürdü. Kim bilir nice masum ve suçsuz insanın kanı, bu zalimin eline bulaşmıştı. Haddi aşmış, tuğyan etmiş, bataklığı içerisinde rezil bir şekilde yaşamıştı. Onun bir hanımı vardı: Hz. Asiye. Onun tam aksine, O bataklığın içerisinde açmış bir çiçek gibiydi. O, bu çürümüş karanlığın ortasına Allah’a (cc) imanı ve O’na (cc) bağlılığı ile güneş gibi doğmuştu. Saray hayatının tüm cazibelerine rağmen kendini muhafaza etmişti. Allah’a (cc) imanı sayesinde o bataklıktaki bir damla kir bile ona bulaşmamıştı. O, bataklığın tam merkezinde olmasına rağmen Allah’a (cc) bağlanarak temiz kalabilmişti. Öyle bir temizlikti ki onunki, Allah (cc) onu kitabında anmaya layık görmüştü;

‘’Allah, iman edenlere de Firavun’un karısını örnek verdi. Hani demişti ki: ‘Rabbim bana kendi katında, cennette bir ev yap; beni Firavun’dan ve yaptıklarından kurtar ve beni o zalimler topluluğundan da kurtar.’’^[3]

Öte yandan Hz. Yusuf (as). Sarayda, şehvetin ve fitnenin kol gezdiği yerde, tüm kadınlar onun güzelliğinden etkilenmiş ve ona meyletmişken O, tertemiz kalabilmişti;

‘’(Kadın) Onların düzenlerini işitince, onlara (bir davetçi) yolladı, oturup dayanacakları yerler hazırladı ve her birinin eline (önlerindeki meyveleri soymaları için) bıçak verdi. (Yusuf’a da:) ‘Çık, onlara (görün)’ dedi. Böylece onu (olağanüstü güzellikte) görünce (insanüstü bir varlıkmış gibi gözlerinde) büyüttüler, (şaşkınlıklarından) ellerini kestiler ve: ‘Allah’ı tenzih ederiz; bu bir beşer değildir. Bu, ancak üstün bir melektir’ dediler.’’^[4]

Kur’an’ın bize verdiği bu 2 örnek insan, zulüm, şehvet, fitne ve cazibelerle dolu bu bataklığa rağmen tertemiz kalabilmişlerdi. Çünkü Onların kalbi Allah’a (cc) iman ile beslenmiş ve bu iman, onların ruhunu ve bedenini kirlerden korumuştu. Kökü Allah’a bağlanan kalbin varacağı son elbette ki temizliktir. İşte insan, böylece bataklığın ortasında olsa dahi kirlenmemiş bir çiçek olacaktır. Öyleyse İnsan önce imanını, sonra da nefsini hesaba çeksin. Çünkü bilmez, belki de bataklık, bir süre sonra onu yutacaktır.

Allah Muhafaza.

Allah (cc) yaprağının bir noktasına dahi kir bulaştırmayanlardan olabilmeyi nasip etsin. 

Selam Hidayete Tabi Olanlara Olsun.

^[1] Bakara, 256

^[2] Teğabun,11

^[3] Tahrim, 11

^[4] Yusuf, 31