VEHBE ZUHAYLİ (RH.A)’İN BAKIŞ AÇISIYLA ARAF SURESİ 146. VE 147. AYET-İ KERİMELER

Mütekebbirlerin Büyük İlahi Delilleri Anlamaktan Alıkonulmaları: Kibirlenmenin Ve Küfrün Cezası

146- Yeryüzünde haksızlıkla kibirle-nenleri ayetlerimden çevireceğim. On­lar bütün ayetleri görseler de yine ona iman etmezler. Hidayet yolunu görse­ler, onu yol edinmezler. Ama azgınlık yolunu görseler, onu yol edinirler. Bu ayetlerimizi yalanlamalarından ve on­lardan gafil olmalarındandır.

147-  Halbuki ayetlerimizi ve ahirete kavuşmayı yalanlayanların bütün işle­dikleri boşa gitmiştir. Onlar yapmakta olduklarından başkasıyla mı cezalan­dırılacaklardı?

Açıklaması

Benim itaatımdan yüz çevirenlerin ve haksız yere insanlara karşı kibirle-nenlerin kalblerini, benim azamet ve şeriatıma işaret eden delilleri anlamak­tan alıkoyacağım. Nitekim başka bir ayette de Cenab-ı Hak şöyle buyurur: “Onlar eğritince Allah da kalblerini eğriltti.” (Saff, 61/5). Burada ayetlerden murad, deliller ve beyyinelerdir.

Bu, Firavun ve kavmine benzeyen bütün ümmet ve fertleri içine alan bir hitaptır. Allah, bunları Musa’nın ayetlerini anlamaktan alıkoydu. Çünkü onlar, bazı ayetleri anladıkları halde, sırf gurur ve kibirlerinden dolayı inkâr ediyor­lardı. Nitekim başka bir ayette Allah şöyle buyurur: “Onların kalbleri onlara inandığı halde, zulüm ve büyüklenmeleri sebebiyle onları inkâr ettiler” (Nemi, 27/14). Nitekim Hz. Muhammed’in doğruluğunu bildikleri halde, sırf kibirleri yüzünden ayetleri inkâr eden Kureyş kâfirlerine de yapılan bir sesleniştir.

Bu gibi mütekebbirlerin ilk sıfatı, hakka işaret eden hiçbir ayete inanma­malarıdır. Çünkü ayetler, ancak anlamaya ve hakkı kabule uygun olan kimse­ye fayda verir: “Muhakkak ki üzerlerine Rabbinin kelimesi hak olanlar iman et­mezler. Onlara bütün ayetler gelmiş olsa bile, acı azabı görünceye kadar (iman etmezler.)” (Yunus, 10/96-97).

Mütekebbirlerin ikinci sıfatı, hidavetten, kurtuluşa götüren yoldan uzak olmalarıdır. Onlardan biri, bu yolu gördüğünde onu izlemez, başka yola sapar. Bu da, inattan dolayıdır. Bazısı da cahilliktendir. Her ikisi de aynıdır.

Mütekebbirlerin üçüncü sıfatı, sapıklık ve bozgunculuk yolu ortaya çıktı­ğında, heva ve nefs-i emmarelerinin güzel göstermesi dolayısıyla hızla ona ko­şarlar.

Sonra Cenab-ı Hak, onların bu hale gelişlerinin temel sebebini açıklıyor: Allah’ın peygamberlerine indirdiği ayetlerini yalanlamaları, o ayetler üzerinde düşünmekten gafletleri ve onlarla amel etmekten yüz çevirmeleri..

Elbette mütekebbirlerin bu hali, Allah onları küfür ve sapıklık üzere ya­rattığı için değil, kendi istekleriyle meydana gelmektedir. Çünkü onlar, ayetleri yalanladılar, kendi heva ve heveslerine daldılar. Hak ve hidayeti anlamaktan, saadet ve kurtuluş yoluna girmekten anlayışlarını engellediler. Nitekim Ce­nab-ı Hak şöyle buyurur: “Andolsun ki biz cehennem için cin ve ins’ten çok kim­seler yaratmışızdır. Onların kalbleri vardır, fakat bunlarla idrak etmezler. Göz­leri vardır, fakat onunla görmezler. Kulakları vardır, fakat onunla işitmezler. Onlar dört ayaklı hayvanlar gibi, hatta daha sapıktırlar. Ve onlar gafil olanla­rın ta kendileridir” (A’raf, 7/179).

Sonra Allahü Teâlâ, dünyada yaptıkları hayırlı işlerin sonucunu yani amellerin boşa gitmesi, onlara sevap verilmemesini açıklamış, şöyle buyurmuş­tur: Peygamberlerimize indirilen ayetlerimizi yalanlayıp onlara inanmayanlar, ahireti ve öldükten sonra dirilmeyi, amellerden hayırlı olanlara sevap, şer olanlara ceza verileceğini tasdik etmeyenler, bu halde ölünceye kadar devam edenler yok mu, onların amelleri boşa gitmiştir. Çünkü onlarda, amellerin ka­bul şartı olan iman yoktur ve Allah’ın sünneti, ahirette insanlara dünyada yap­tıkları amellere göre karşılık vermektir. Hayırsa hayır, serse şer, yapılana göre muamele. [1][68]